19 resultaten.
Kalypso
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 739 Met haar fluisterstem
kluistert ze me vast
aan de ribben van het schip
dat "WANHOOP" heet
Ze zingt me in het hoofd
spelt cijfers en letters
één voor één, speldt ze vast
aan de hersenstam
Ik mag een wens doen
verdrinken in haar ogen
vergeten wie ik was
worden wie ook maar…
Lijdensweek
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 226 The Passion kluistert mij elk jaar weer aan
de buis; de Bijlmer was nu aan de beurt
Tot ’t einde toe werd ik fijn meegesleurd
Hoewel ik vaak de tekst niet kon verstaan
Op Goede Vrijdag Bach, die mij doorgloeit
Hoe komt het toch dat lijden mij zo boeit?…
Betovering
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 478 verbazingwekkend is de aantrekkingskracht
van de muziek die ons allen ter wereld verbind
die ons ritme in de war schopt, ons aan huis
kluistert, ons doet beperken tot het hoognodige
ons van onze slaap beroofd om broederlijk
te genieten van de muzikale schoonheden
in grote getale en genres waarmee
de top2000 ons heeft betoverd
~*~…
In ijskoud confronteren
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 528 ik kloosterde
dacht vrij te zijn
maar stilte kluistert
alle woorden en
ketent me aan eenzaamheid
sandaalde in een
koude pij door de
kerkers van mijn geest
kende heg noch steg
ik was er nooit geweest
heb me ontbloot
de reiniging gedaan
in ijskoud confronteren
misschien word ik een beter mens
eens moet ik het proberen…
Venetie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 635 Grachten, gondels
paleizen aan ‘t water
een zinkende stad
fonteinengeklater
Een paar uren
van die eeuwigheid
blijven mij bij
raak ik niet meer kwijt
Het is nu verleden
te mooi om te wonen
het blijft een droom
te weinig het gewone
De stad kluistert mijn ogen
als ik er weg uit vaar
wederom als ik later nuchter
het Hollandse raam…
het broos moment
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 459 ik dagdroom voort
tot het geschreven woord
de zinnen spreekt
die ik wil horen
pas dan stoort
werkelijkheid met zijn geluid
het broos moment waarin de
andere wereld wordt verkend
en eist realiteit
zij kluistert mijn gedachten
ik spartel nog wat na
de droom laat op zich wachten
ik ben weer terug
met voeten in de vette klei
maar…
Wachter van de nacht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 400 flamboyant en extravagant
wandelt, nee schrijdt hij voorbij
neemt even zijn hoed af
voor grijze vogels op de galerij
van het appartementencomplex
tot dat donkere straatje
waar hij ooit strategisch was neergezet
als een tinnen soldaatje
men fluistert, beschimpt en kluistert
hem op fictieve gronden
hij ronselt en raust, hoereert en smoust…
het broos moment
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.083 ik dagdroom voort
tot het geschreven woord
de zinnen spreekt
die ik wil horen
pas dan stoort
werkelijkheid met zijn geluid
het broos moment waarin de
andere wereld wordt verkend
en eist realiteit
zij kluistert mijn gedachten
ik spartel nog wat na
een droom laat op zich wachten
ik ben weer terug
met voeten in de vette klei
maar…
Avonddromen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 306 te bedekken
verhullen
Een late merel
maakt
het hof
aan verre vreemden
die te antwoorden
lijken
voorbij
de laatste bomen
van mijn zicht
is dit het moment
waarop de aarde
heel even
in een moment van aarzeling
draalt
te draaien stopt
of snikt slechts
en alweer
een dag
ten einde raad
zich aan de boezem
van de nacht
en duister
kluistert…
KOM EENS LANGS
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 2.269 ik heb wel eens gedacht
ik schrijf een brief vannacht
in stilte heel alleen
met niemand om mij heen
ik schrijf van al mijn zorgen
die weer komen in de morgen
want een ziekte kluistert mij
"luistert gij ?…
De tango en de zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 368 Laat de muziek in pijn weerklinken
rijt de wond uiteen die mij verscheurt
geef mijn hart de klanken van de weemoed
zodat mijn oude ziel zich dieper kleurt
de trage tred van slepende akkoorden
vol van ingehouden passie en vuur
houdt mijn weemoedig hart gevangen
kluistert mijn geest in dit verdrietig uur
en in de zilte storm van mijn verlangen…
OPEN TUIN
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 519 Als dichter kon ik nooit
een tuin omschrijven
de schoonheid van 't geheel
bleef woordeloos
het liefst wou ik er eenzaam
in verblijven
zo zonder dichtersdwang
genoot ik sprakeloos
Maar nu de leegte kleurloos
aan me kluistert
zie ik de reden plots
gegrift op mijn papier
ik miste nog de geestverwant
die luistert
die mij begrijpen kan…
Heden dwaas
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Het heden dwaas luidruchtig zwijgen kluistert
Het gespierte aan de roes,
Wat klassenstrijd vervalst tot strijdgewoel.
Een vuist die zich ontworstelt aan verkramping,
Wekt, opgeheven hier en daar,
Het rechtopgaande met vingerspitsgevoel.…
Het veenkoloniaal volkslied
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.993 Broeders op ten strijde,
Op, de band geslaakt,
Die de schatten kluistert
Door 't moeras bewaakt.
Ja zij hebben moedig
D' eed'le strijd volbracht
En een schat verworven
Voor het nageslacht.
Hunne namen blinken
Met ondoofb're glans
En wij vlechten juichend
hun een heidekrans.…
Dialoog met het licht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 196 De wind kust
jouw schaduw
en kluistert diep de nacht
Je vouwt
ontloken vleugels
en sluit de ogen zacht
Het licht heeft
alle schijn verteerd
de oester
in zichzelf gekeerd
De held zit diep gevangen,
hervindt z’n rust
in adem
en fluistert onverwacht:
“ Je rouwt om
dode teugels,
om lang verloren kracht
jouw toekomst…
Minnen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Ik kom van ver
om je woordend gefluister,
om je kreunend verlangen,
om je vragende warmte
die traag, veel te traag
zich om mij heen sluit
en mij aan jou kluistert,
als een stilte die valt
net voor de storm
die woest los gaat breken
in een uitbundig heet begeren,
wanneer jouw benen mij ontvangen
als open minnende armen
en ik ook…
De geldvloek
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 308 De donkere wolk die kluistert, de mist die je zicht verduistert, de vloek die naar je hebzucht luistert….…
Geluksmomentje
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 101 De wind die door het raam fluistert
en mij in stilte kluistert.
Een lied van een kleine pimpelmees
eerst wat onzeker
en dan minder bedeest komt zijn roep.
Het antwoord van zijn maatje
walst vrolijk door de tuin
uit een andere hoek.
De merel op het dak
fluit zijn ochtendlied
zinneprikkelende vreugde
los van pijn of verdriet.…
Moederschap
poëzie
4.0 met 2 stemmen 539 Dit herdenken, dit gevoelen is voor mij de schoonste plicht;
't lenigt mij des levens kwelling, 't maakt mij elke onspoed licht;
't strooit nog bloemen langs het voetpad
'twelk ik vaak met smart betree
en vertroost nog als mij 't lijden
kluistert aan mijn legerstee.
Neem dan met een hart vol liefde 't needrig kinderoffer aan!…