Netgedichten

netgedicht (nr. 9.042):

Avonddromen

……
Stil is het
en groen voor m’n oog
De lucht wacht
op het donker
om haar te bedekken
verhullen
Een late merel
maakt
het hof
aan verre vreemden
die te antwoorden
lijken
voorbij
de laatste bomen
van mijn zicht

is dit het moment
waarop de aarde
heel even
in een moment van aarzeling
draalt
te draaien stopt
of snikt slechts
en alweer
een dag
ten einde raad
zich aan de boezem
van de nacht
en duister
kluistert