Alle inzendingen over kraakbeen

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

Zijn ouders hebben het lapje grond gekocht waar hij tot het kraakbeen in de modder stak. Hij was een begaafd student. ‘Iets in de wiskunde,’ zegt de boer. Het beeld werd gemaakt naar een schoolfoto. ‘Twee jaar later gingen zijn ouders ook dood,’ zegt de boer. ‘Het wordt fris. Ik ga de geiten melken.’ Ergens nog een kraakbeen.…

De danser wervelt om zijn as Maar blijft loodrecht Kromt de rug Geen pees scheurt Geen pijnscheut verzuurt de lippen Reikend naar een roes Scherend over parket of tegelvloer Rekt hij het kraakbeen tot moes…

De tuinman: Ach, weet u, daar blijft niets van over - zo'n kleintje, denk-es in, da's toch alleen kraakbeen? Zo'n kissie (grote handen) Nee, díé kome niet meer; denke liever aan iets leuks, een nieuwe, ofzo. ------------------------------ Uit: 'Bloem, steen', 1997.…

angst ze is er ze is thuis bij iemand die de deur nu sluit na de aangename reis de laatste lampen uit ze knarst tot aan het open raam, het lege bos en daalt naast de eigenaar gelegen in een bed van kraakbeen stil als huid ze barst en koude lijm, een dringend gif tast langs het schild, de blote hemel als de doodsklaroen…

haren vangen stof en roet voor het de longtak bezoedelt doorbloede botplaten plooien mijn adem roeren de lucht, zenden het aroma naar het slijmvlies een tussenschot van kraakbeen, bekleed met haarvaten scheidt de gangen waarrond zich een vleugel welft in de nok van de holte, tussen oogkassen onder de bodem van mijn schedel snuif ik het…

Cirkelend op het witte blad van de hemel zijn zij hun eigen letters, veren en kraakbeen. Al hun zinnen beginnen met uitroeptekens. De taal der vogels is vol gevleugelde woorden. Weinigen kunnen hun kraaienpoten lezen. Weinigen worden wijs uit hun verhaal.…

Ach, lachwekkend, lillend lijf Potsierlijk uitgedost gaat het zijn gang verplaatst zich eigener beweging een autonome massa In dat corset van vet en vlees gaven de spieren allang krimp de wervels knarsen op elkaar ontdaan van kraakbeen staat het daar en tart de evolutie Ach, lachwekkend lillend lijf Ooit noodde het een arm een…

En op de achtergrond een prettig kwetterkoor van vogeltjes, de naklank van een schot, midden in de roos (of kraakbeen van een vluchtend dier), een juichend stadion plus het voortdurend beuken van de golven op de rotsen.…

Ik ben een kraakvis en ben mijn kraakbeen kwijt, is het mijn constitutie of de onverbiddelijke tijd die thans met scherpe tanden het merg uit mijn botten bijt ? Mijn liefste haalt haar schouders op, zo schamper en beschonken, houdt ze van losse eindjes en haar werk dat steeds blijft lonken.…

Het zijn gewoon de oren, begrijpt u wel die kraakbenen schelpjes bedekt met vel horen alsmaar geluiden die op onheil duiden. En die niet echt zijn of iets anders blijken. Heel normaal eigenlijk als iedereen je zo aanstaart op straat, alsof je de baarlijke duivel waart. Jij werd vast ook achterdochtig als iedereen over je fluisterde.…

Zij zat voortdurend aan zichzelf te knagen tot enkel kraakbeen van haar overbleef. Er kwam een firma langs om haar te stutten, om lichaamsdeel na lichaamsdeel te restaureren tot zij weer sexy presentabel voor de wereld was.…

Deze botten houden de dijk op orde kraakbeen en knekelwering. Ze liggen daar maar open en bloot, missen de schaduw van de kerk als schapen in de zomer de bomen. Pak het zand vast, dijklichamen en houd de zondvloed tegen. *) De dijkdorpen Heveskes en Oterdum in Noord Groningen moesten verdwijnen om de dijk op te hogen.…

Ze verbreken de dromen met zwaaien van hun kraaienvleugels sissend in hun taal door vooruit gestoken snavels van geel kraakbeen Geen eenling die vredig liggen gaat in het nachtelijke blauwzwart van een weiland de zwerm zoekt hun heiland van de slaap wat nog donkerder wordt in het maanlicht van vervoering, het vriest, het kraakt onder…

zodoende: de crypte van het Niets is ons een voorname kamer in het hart. het kraakbeen der zinsbegoochelingen ondersteunt het rottende karkas van de waarheid. niets dan is er nog echt, wel? verscheidene leden zeiden reeds hun verhouding op. de held Herosalem?…

Gebonden door verlangen Zonder weet van weten Wat geweten is en wordt Zinderend vertraagd geluid Doet horen voelen worden Rimpels doen geen steen vermoeden Als het water slechts nog deinen doet Enkel door ruimte en tijd verstoord Doet een cocon verbreken Nog niet gekende krachten Brengen golven tot een vloed Laten spieren overspannen Kraakbeen…

. _________________________________ HARI De reus van Arak ramt hem bij de kladden Dan knalt diusz ex machina z'n glazen En Wrzosekworstelaar neemt Badr te grazen Het kraakbeen scheurt, Har schreeuwt om moeders padden De ramstiersteenbok boogschutschorpioen Kromt tenen, strompelt, maar... is kampioen!…

Kraakbeen in een zak van 't meest precieuze perkament dat ooit verspild is aan een dicht der domheid: een wezenslichaam, bedrieglijk bewegend in zijn gang, zo zachtjes heen en weer als de trieste allerteerste gebaren waarmee je een borst kunt strelen. En verspreid de stille stuipen van puistjes, tekens van een sluimerende val.…