Laudanum voor de kraakvis.
Ik ben een kraakvis
en ben mijn kraakbeen kwijt,
is het mijn constitutie
of de onverbiddelijke tijd
die thans met scherpe tanden
het merg uit mijn botten bijt ?
Mijn liefste haalt haar schouders op,
zo schamper en beschonken,
houdt ze van losse eindjes en
haar werk dat steeds blijft lonken.
Ik breek in bij mijn moeder
en neem laudanum mee,
zo drijf ik af in euforie
en waan me diep in zee.
Mijn vader,oude grijze wolf,
Kijkt mij meewarig aan.
Hij poetst zijn sleetse standen
en zal me niet meer slaan.
... Iedereen zoekt iets om het lijden te verzachten. Desnoods verdonkermaan je iets van je moeder. Die heeft je per slot van rekening op de aarde gegooid. ...
Schrijver: koen Goovaerts, 12 februari 2020
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: psychologie
lijden 3.0 met 4 stemmen 
218
218
Geef je reactie op deze inzending:
mijn naam spreekt van de nonsens
in de boeken
het is waar uw Laudanum toe behoort
alsmede het gehalte van de kraakvis
die ongewerveld, kieuwloos zonder vin is
een onontdekte soort, qua evolutie
u twijfelt, waar is toch mijn constitutie...
die drijft al twintigduizend mijlen mee
anoniem, incognito, in zee!
Een compliment en groet van Zweymeltael,
surrealisme is niet elk gegeven
een lichte toets, een kwinkslag brengt weer leven
in brouwerij, da's goed voor allemael