Alle inzendingen over laura

ik hield zijn hand vast, niet stevig vast, maar gewoon vast. hij keek mij aan, alsof hij wist, wat komen zal... hij kneep mij zacht en lacht door een waas van de nacht. hij keek mij aan en zei dat hij mij nooit vergeten zal... hij keek weer naar boven, haalde diep adem, zijn hand gleed uit de mijne geen verdriet, een lege vlek…

Zijn lippen zijn vergrendeld Zijn vingers zijn de wind, Niemand had hem begrepen, maar het was een eenzaam kind. Zijn gezicht kent geen emotie Misschien had hij er geen, Eenzaam, gesloten, een kind van de aarde, Zijn leven was van steen... Zonder dat hij het vernemen kon, Was hij voorgoed verdwenen. Was hij op reis naar de maan en de zon…

Verveeld Geïrriteerd Boos Kwaad Ziedend Hysterisch Schoppen Slaan, Stompen, Knijpen Kwaad Ziedend Hysterisch Geïrriteerd Boos Verveeld Woorden die zij nooit vergeten zou...…

Zwarte Paarden draven over het strijdveld van De Dood. Het gras dat ooit zo groen was, is nu donkerrood... De strijd is al gewonnen Onze zielen worden één, De soldaten van het goede, Veranderen in steen. De laatste strijd gestreden, We hielden ons niet meer groot, We zijn voor altijd verloren, In de handen van de Dood…

Hij strekte zijn armen naar zijn vrienden Voor de laatste keer Zij keken hem alleen niet aan Dat deed hun veel te zeer Het lot had hem niets gegeven Zo kon hij niet langer leven, de pijn, de kwelling, zo Hopeloos Als de woorden hem omschreven.…

De wind heeft mij mijn wil ontnomen, Het water heeft mijn ziel, Het vuur heeft nu mijn mooiste dromen, De aarde bleef stabiel.…

Zijn adem was bedomen, Zijn leven van korte duur, Het enige wat slaagde, Dat was zijn laatste uur. Geschrokken en gebroken, Vernield, totaal kapot, Vedriet, woede, een grote angst Zijn leven zit op slot.…

Hoe ik me voel dat kan je niet begrijpen Er over praten, het is moeilijk uit te leggen Ik kan het niet verwoorden De juiste dingen niet meer zeggen Ik wil je helpen ik wil je steunen een knuffel geven, een stukje hoop Maar de juiste woorden krijg ik niet gevonden Ik wou dat ik ze kon helen Al jouw wonden…

Angst, pijn, verdriet Het dringt naar binnen Ik kan niet huilen Het kan niet weg Ik ben bang Bang voor mijn gevoel Ik sluit het op diep van binnen Het doet me pijn Ik ben te zwak Ik sluit mijn ogen zonder traan En ga kapot in mijn hart…

Mijn woorden waaien weg door de wind De wind neemt mijn woorden mee, het maakt ze stil Maar toch hoorbaar. Het zorgt ervoor dat de bladeren van een boom gelezen worden En het zand waait op Zonder dat de wind dat wil. Mijn woorden zweven stil door de lucht Onzichtbaar en geruisloos Enkel zichtbaar als ik ze voordraag Mijn woorden zijn…

Watervaste vuren trotseer ik voor jou aanhoudend, verschroeiend, hete vuren Ik vertrap ze met blote voeten en mijn handen op mijn rug Niet te blussen, niet te vertrappen Brandend verschroeien ze, elke regel die, ik ooit ook had Deze watervaste vuren Van waarheid, voorzien, durven ze de leugens niet verder te trotseren dan…

Woest komt ze langs je stormen Haar lange haren vliegen om haar hoofd als de wind die de bladeren van takjes af wil rukken Hoed je, ze buldert recht op je af met lange, enorm lange benen (eindeloos lang) die zo snel gaan dat ze wazig worden Elke jongen die een poging waagt wordt onder de voet gelopen door deze bloedmooie wervelstorm…

Wanneer de maan zijn plaats inneemt moeiteloos, de zon verdringt Sta ik stil in het schijnsel van mijn schaduw beweeg ik niet stokt mijn adem in de wind Wanneer de sterren hun licht doven en niets nog betekenis heeft zweef jij in mijn gedachten ongrijpbaar als altijd Jouw stempel ligt op de spullen die jouw aanwezigheid verhullen…

Ik lig en staar naar het plafond van mijn kamer waar één zwart, nietig stipje zich aftekent op het felle wit de vlieg, die mijn plafond als zijn thuis beschouwt. wat hij de rest van de dag doet, ik heb geen idee! maar iedere avond zit hij weer trouw op mijn plafond. mijn huisdier, een trouwe vlieg en iedere avond weer denk ik waar ik aan denken…

Achter mij huilen mensen. Hele rivieren vol. Maar mij lukt het. Ik hou mijn tranen vol...…

Het kloppen van je hart Kramp in je kuit Stil verdriet Je neus zonder spiegel De warmte van de zon op je huid De bezorgdheid van je moeder Honger voor de middag Gelnagels onder de lamp Een stofje in je oog De koppijn na het drinken De last op je schouders De liefde…

Ze vaart het zeegat uit om heel alleen haar zeiltocht rond de wereld te beginnen. Ik voel een golf van onrust diep van binnen. Je bouwt het liefst een muurtje om haar heen. Toch ben ik gekalmeerd, want elke mijl houdt Oerlemans een oogje in het zeil.…

Verdriet, loslaten, verdergaan. 3 belangrijke factoren. ik heb ze doorstaan en ga verder. Steeds verder naar mijn doel. Bereiken wat ik wil, want dat weet ik. Ik heb veel kansen gegeven. Deze zijn niet genomen, Alleen uitgekotst en weggegooid. Verdriet, loslaten, verdergaan. Veel mensen die het wel waarderen. De ik, de mij…

(voor Bernadette Gallis) Onder jouw lieftallige jurk van Laura Ashley verborg je een hunkerend lichaam, dat lief en zijdezacht langs de muren gleed, die van Boudewijn een muurklever maakte, een witte prins op een hobbelpaard.…