Weggaan
ik hield zijn hand vast,
niet stevig vast,
maar gewoon vast.
hij keek mij aan,
alsof hij wist,
wat komen zal...
hij kneep mij zacht
en lacht
door een waas van de nacht.
hij keek mij aan
en zei
dat hij mij nooit vergeten zal...
hij keek weer naar boven,
haalde diep adem,
zijn hand gleed uit de mijne
geen verdriet,
een lege vlek,
die nooit meer weg zal gaan...
Zie ook: http://www.gedichten.nl
Schrijver: Laura van Loon, 16 november 2007
Geplaatst in de categorie: afscheid
weggaan... 4.0 met 12 stemmen 
2.521
2.521
Geef je reactie op deze inzending: