Alle inzendingen over schelp

Een hart van schelpen ligt om hen heen. Ze zitten in een harten kring van schelpen met z'n twee, zo alleen. In zee springen dolfijnen omhoog, in een mooie boog. Rustig, lopen ze verder over het strand, hand in hand.…

De zee een kostbaar bezit, de maan schijnt rimpelend door de golven begroeten mij schelpen in mijn zakken het liefst neem ik de zee de zee van iedereen - is nu juist het probleem.…

Aan de andere kant van de oceaan liggen ook de schelpen te wachten op hun lot Aan de andere kant van de oceaan staan ook mensen te staren naar de andere kant van de oceaan De oceaan, Eén grote spiegel…

de zon slaapt een gat in de morgen zachtjes rekt de wind zich uit trage golven omarmen liefdevol de kust waar schelpen zich ter ruste leggen…

Mellieke, vergeef me - kon je niet meer helpen, bloed niet te stelpen - Ziel gebroken en het hart verscheurd, aangespoelde schelpen. Schildpad drinkt de tranen in een onbestaanbaar land Ik beland ooit met u ooit samen met aangespoelde schelpen op het strand.…

het zand vertraagt mijn woelende linkerhand die schelpen schept heen en weer op en neer schelpenlego ze klikken niet ze schuiven als dolle skiërs over duizenden korrels de lachmeeuw getuigt…

Ze plukte nog één keer breekbare, grauwe schelpen en duizelig liet ze het onschuldige strand voor het allerlaatst als los zand door haar vingers glippen.…

aan en mijn lippen bewogen Om iets te zeggen, maar er kwam geen geluid Een beeld van twee seconden, toen ging het alweer uit Je zocht nog naar wat schelpen, je hoofd licht gebogen Veel te mooie man met je veel te blauwe ogen…

Schopte zand weg, pakte schelpen, pakte mijn hand en fluisterde: wat een groot bad is dat hé?…

Aanvaard mij in mijn stille zijn als ik verdwijn in een schelp of in een steen daar ligt de bron die leven geeft zoekend in balans daar ligt het zijn wat niets verwacht niets wil niets moet en zichzelf ontmoeten wil zoals stil op de huid van mijn lief.…

zij draagt de zee flinterdun onder 't wit van huid in gesloten schelp weegt zij niets lief mij adem gesloten deuren zacht open draag mij als vuur gewichtloos in ogen…

en ze hoorde de zee nog steeds proefde het zilte nat voelde zout op haar lippen wind blies door haar haren ze hoorde schelpen breken onder haar voeten toch was ze gewichtloos tijdloos zeeloos.…

veel dingen zijn vaker gelijk dan je denkt verre vuurtorens schelpen warme zandvlakten stenen op kale bergtoppen de kleine kloof tussen niet geboren en de dood veel is vaker gelijk dan…

Op vakantie naar de kust voor de kinderen is het prachtig in de zee wandelen hand in hand en de ouders wandelen over het strand meeuwen vliegen om je oren en als je naar schelpen luistert kun je de zee al horen schelpen zoeken vinden kinderen leuk dus hebben ze het daar vast naar hun zin eenmaal aangekomen weer terug in het huisje gaan…

Een leeg woord om in te blijven wonen als een schelp van een heremietkreeft of kleiner nog een koud bed waarin het langzaam warmer wordt gezellig haast jij hebt je neergelegd in je oor ruist de zee…

ik zag de bloedrode kleur van granaatappels het wendbare gedwarrel van de granaatrode vlinder ik zag de bloeiende pioenroos in de tuin het karmijn op jouw lippen in het zonlicht ik zag de vermorzelde schelpen in het zand…

Als Rumphius zijn schelpen uit de zee te bleken legde, kwamen bij voortduring die wandelaars en namen ze weer mee. ''t Krakeelig diertje,'schreef hij, 'deed me veel verdriet.…

Stilte op het strand zandkorrels verbergen schelpen openbaren niet alles mist sluiert geheimen zon tekent schaduwen golven dragen zeeschuim vinden en verliezen wind laat woorden zwijgen…

De hitte ligt met haar buik bloot op het strand herinneringen de scherpe schelpen van toen nu zand geworden laat ik langzaam door mijn handen glijden zee zuivert gedachten fris montert koel bries…

Zou ik er een wens ingooien dan zou ze de zon herboren zien blauwe vogels verleiden de horizon bezingen glazen schelpen bevrijden onbreekbaar geluk vind ik haar als de helderste ster in alle uithoeken van mijn universum.…

Denk niet dat je een ster geworden bent zo één van stralend licht en wijsheid Maar een zeester, die zich krakend om schelpen windt, ja zo één Daar zie ik jou wel voor aan want God bekommert zich niet om kleine dingen wel om het niets…

Schoonheid en liefde zit diep in een mens Zoals een parel in een schelp... Hij moet alleen zich openen en stralen en zijn schoonheid naar mensen vertalen zo kan hij zijn warmte tonen aan ieder om hem heen En voelt niemand zich meer alleen...…

uiteindelijk bereiken bloedsporen de kust ze kleuren het avondwarme zand verscheepte onschuld van schoonheid naar verschrikking tussen lege schelpen de wrange smaak van gedode innocentie op deze gestolen laatste zomerdag…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

- meeuwen cirkelen in jouw ogen terwijl je zand op mijn lippen strooit - ik loop blootsvoets door jouw strand - zoek schelpen met jouw naam erop en eet als een verlamde vogel uit jouw hand.…

Ergens… onvindbaar intens… omhels ik de verzonken schelp van je parel……

de flinterdunne stilte landt in de schelp van het ongeoefende oor fluweelzachte voelsprieten beroeren het taaie trommelvlies dat zich van de dove domme houdt niet geraakt, nooit gevlogen hoe vindt gekooide stilte ooit zijn huis?…

behoedzaam zet mijn voet zich neer tussen koraal en schelpen ik volg de waterlijn voel de warmte van de zee de flauwe streling van de wind langzaam ga ik verder voel de vrijheid en loop zo mijn gedachten in…

zij plukt zilver van de bladeren en draagt schelpen in haar haar betreedt het onontgonnene blootsvoets licht dansend op het ritme dat de zon haar toedichtte toen zij nog zichtbaar was omstrengeld door immense schoonheid straalt ze als nooit tevoren ©MarjonvanderVegt…

Toen ze aanspoelden als holle schelpen uitgesleten lichamen bij iedere golfslag, wist ik verloren dag van verre herinneringen verlaten metrum geschonden rijmen waartegen niets vermag dan wachten op vloed tot ze weer verdwijnen…