Alle inzendingen over stegen

klinkt een viool angstaanjagend lieflijk zij weet zich de dans climax, dansen, stampen, klappen, fluiten, snaren dan is het voorbij de steeg is weer donker en stil het duister slokt de zwarte gestalten geruisloos op, op één na.…

De stegen van de oude stad, oranje, geel en beige, blinken uit in onregelmatige schoonheid; het is alsof parallellen hier niet bestaan. Behalve dan aan de boulevard, waar palmbomen in slagorde de novemberwind weerstaan.…

Heeft u ook al wat bitcoins in de pocket Of kiest u toch nog liever voor het goud Omdat u denkt dat goud zijn kracht behoudt Maar toch...die bitcoins stegen als een rocket Geen bitcoins en geen goud heb ik besloten Maar ik ga wel wat tulpenbollen poten…

Er waande wat door stegen In regen Op kinderkopjes glimmend In de nacht Alles word lichter naarmate De lantaarn nog schijnt Alles is anders Maar toch rijd De tijd tikt takt met gemak De jaren weg…

Moeke roept luidkeels Dochter Gina en haar Pa: Eten Pa...Gina Vroeger noemde ze hem Va Ze vergist zich nogal vaak…

geëmailleerde pannen op het vuur het bleekveld en de moestuin een houten schuur op 't oude erf die mijn vader zelf ooit bouwde tussen overpad en achterbuur er wonen andere mensen nu achter de strak gevoegde muren die elegante tuin en dubbel glas ja, ik stond te gluren, even maar en zag wat ongezien verdwenen was want tussen heg en steg…

We zwalkten terug door een doolhof van stegen we volgden de stank van de haven. We zagen de maan we zagen het scheepswrak we proefden het zoute schuim van de zee.…

Een steeg Een wagen Ik zweeg Wij zagen Het is leeg Het duurde dagen……

De steen bloeide en de zon steeg op uit de zee. Ik liet beweging zien en de stad spiegelde zich door gesponnen glas. De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

Rookslierten stegen naar de hemel en stalen als raven alle licht. Woorden gloeien nu als kooltjes in onze ogen. ---------------------------- uit: 'Tussentonen', 2004.…

“Het Straatje van Vermeer”, dat klonk vertrouwd Maar nu: “De Penspoort in de Vlamingstraat” Die steeg: Is dat zijn tante die daar staat? “Het zou goed kunnen”, zegt Frans Grijzenhout Weg met de rust...we woonden hier zo graag Ze splitsen ons een penspoort in de maag…

Het overlijden van van der Laan is geen doodlopende weg maar een blijvende Laan waar wie goed doet goed ontmoet, op DE EBERHARD VAN DER LAAN LAAN en alle overige straten, pleinen, stegen en grachten van Amsterdam!…

het vergeten magazijntje in de achteraf steeg trekt als een magneet ik moet binnen treden mijn verloren nering lag zomaar te raap ik heb veel kunnen herstellen van wat defect was meer heel ga ik nu nog voegen omzeilend de stad door met kennis van de visitatie…

Winter in de stad alles koud, kil en nat verborgen in enge stegen weggedoken voor de regen zit, ligt, hangt bid, treurt en jankt een vervuild mens met slechts 1 wens: regen van de zomerzon…

Dit moment overspoelde me meer dan ooit Terwijl ik liep steeg het water en mijn angst De plaats waar ik was weerstond het streven het zand vroeg mij te vluchten Ik bleef roerloos staan In de seconde die dagen duurde vocht ik voor mijn leven…

Er steeg een luid gejuich op in de fractie toen er een nieuwe leider was gekozen. Haar hart is rood en zij kreeg dito rozen. "Het draagvlak is heel groot", was haar reactie. Wat gaf de doorslag? Zij is vast bekwaam. Maar ja, wat wìl je, met zo'n achternaam?…

In de stegen wandel ik elke dag, Langs het kanaal rook ik dan enkele Sigaretten en zeg de buren gedag, Luister dan muziek thuis en hoor gelach, Dat komt van de buren: zij feesten, En ik kijk in mijn tuin naar mijn tulpen.…

O jongens toch, wat was het warm vandaag De hitte steeg me langzaam naar het hoofd Je wordt hier in de warmte gaar gestoofd En morgen krijgen we de volle laag Maar mij breng je niet zomaar van de wijs Mijn vriezer ligt al vol met perenijs…

Ik scheer mij weg Verlaat u met heg noch steg.…

ik ben het kind in mijn poëzie woorden geschreven in pijn zo dun als riet, in vel over been de liefde roept mij aan elke ochtend kloppend op het venster maar jouw glimlach zal niet schijnen in de mistige stegen van mijn jeugd zwijgen zal het nog in mijn teer bestaan…

ik ben het weeskind van mijn gedachten roerloos in de schemering met een energieke boodschap beiden hebben mij verlaten, zwalkend honen doorgaande straten sturen mij de laan uit, doodlopend bewandel ik de steeg pleinvrees resteert, ik kom niet meer buiten, bang dat ik de weg kwijt zal zijn…

Zo steeg hij met zijn VVD-trawanten niet uit boven een soort van kruidenier. De bank viel om, dat krijg je er nou van, want zulk gedrag is echt te laken, man!…

Rende door straten verschool mij in stegen vluchtte over pleinen beklom bergen daalde af in dalen wrong door spelonken zocht rust in bossen verpozing aan het water verademing in het veld uiteindelijk vond ik mijn bestemming waar ik nu ben.…

daar sta je weer in die slome houding en dat eeuwige haar in je gezicht zelden een stommer wijf gezien je vader pist in pretparken als in een donkere steeg wat kon hij anders voor dochter krijgen daar ligt het toeval niet maar mijn hart breekt in een meer van tranen als je langs me kijkt…

We zaten bij elkaar om af te tellen, En keken eerst naar Claudia de Breij, Al snel kwam het moment suprême dichtbij, Om twaalf uur steeg het aantal decibellen. En zo beseften we in deze tijden, Hoe fijn het is een grens te overschrijden.…

Misschien hoef ik me geen weg te banen Geen pad of steeg meer in te slaan Om lente met het blote oog te zoeken Misschien komt lente op m'n pad Ontmoet ik haar als ik langs veld en akker dwaal Van het seizoen de taal leer spreken.…

Diep gevallen, hoe kon het eigelijk ook anders Het was min of meer al gezegd Door een zwerver met een lange baard Gestrand in de prullenbak Ja, in de steeg ernaast Lege flesjes bier op de grond, Tranen eindeloos gevloeid Nu zijn ze droog, hoe kon het eigenlijk ook anders Opgedroogd in mijn ogen, mijn hand vermoeid van het vegen Het wegvegen…

Dwaalde af, Dieper en dieper Steeg omhoog, Hoger en hoger Verkende het Al, In al zijn facetten Hard als een steen Mooi als een diamant Zwevend door illusies Verzwaard door het leven Van de hemel naar de hel En terug Maar één ding weet ik zeker... Jij, bestaat.…

- in reactie op Wim's snelsonnet - Pak je rust en kom niet met verhalen over waaiers, nauwe stegen en de sprint van groenewegen morgen wachten toppen van besneeuwde kathedralen, dus ren je rot en laat die trappers malen, je moet immers Parijs nog zien te halen!…

rook stijgt roerloos van de dorpen op de verre nevel daar is waar de mensen wonen honden blaffen in de diepte van de stegen uit de hoge moerbeiboom kraait de haan geen dag geeft je een tweede ochtend het water wervelt om het fort een miljoen voor een brief van thuis…