als er grind wordt gevoeld
wanneer edelstenen zijn bedoeld
tijdens mijn gesprek met jou,
mag ik mij dan beklagen
over het stille onbehagen
over wat schitteren en klinken zou
als geslepen bergkristallen
die nu stukslaan op de wallen
opgeworpen tegen het woord
niet gezegd, door jou gehoord?…
hoe ver kun je gaan
zonder dat de hemel huilt
de druppels vallen
stukslaan op beton
verdampen tot leegte
tot iets dat nooit heeft bestaan
wat kun je vragen
om te ontwijken
wat kun je dan nog raken
zodat het breekt
en dat je met lege handen staat
en valt - en de scherven niet meer opstaan…
Als levensloop
ten einde keert
en winden liggen,
het tij weer keert
dan heb ik
een ding echt geleerd
Het leven is
toch niet verkeerd
Als golven
stukslaan
aan de vloedlijn
mijn voeten
natten van de zee
het water opspat
aan de reê
en nemen mijn
gedachten mee
vind ik het
allemaal oke…
Mijn lieve god gevoel
geen afscheid willen nemen
van het geel en vermiljoen
de boterbloem de koperzon
lente jong de zomer
met haar bronzen huid
zalig rollebollen op het
platgewalste grasmatras
dromen komen
hoge zuchten langs het zachte
korenbloemenblauw
sterren stukslaan aan de hemel
die je onderdoor de winter glijdt
langs de palmen…
wie ben ik vraag ik de zee
sluit je ogen bruist zij en luister
Ik luister naar haar komen en gaan
naar 't kolken en stukslaan
en 't vurig na-sissen van
zacht schuimende uitlopers
laten we stil zijn - zegt ze
laten we samen
laten we niets zijn
laten we fijn zijn en pijn
laten we alles zijn
laten we - zegt ze
laten we Zee zijn…
de koperzon
en lente jong de zomer
met haar bronzen huid
en zalig rollebollen
op het platgewalste groenegrasmatras
diepe zuchten
langs het lichte korenbloemenblauw
zalig zachte warme lippen
lieflijk overvloedig kussend
op die lustige van jou
onder oranjerode luchten
vochtig vrijen in de herfst
op veel te hete wollendeken
sterren stukslaan…
Dat zij zijn lief was, dacht hij vaak in twijfel,
zijn geest bevreesd, geheel zijn hart ontdaan
bij de idee te leven in een waan -
dat al zou stukslaan op zijn bange weifel.
Nu keek zij even op, haar blik vol spot -
wat kende zij hem goed; zij zou hem schragen
bij wat hem heel zijn leven had beknot.…
gaan bijten
in de hand die de tafel dekt
We gaan rotschool roepen
we gaan fietsen achter dat meisje
uit de klas
We gaan extra traag tot tien tellen
en niet weten wat de hoofdstad is
We gaan een hoge pet opzetten
we gaan nooit meer boeken lezen
nooit de tafel dekken
en hele nachten film kijken
We gaan het licht
in de koelkast stukslaan…
545
Bezig met laden