138 resultaten.
Nu er die stilte hangt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 84 Wiens kind ben ik geweest
wat heb ik ooit geweten
dan enkel maar het heden
van wie mij borgen in hun schoot
onzichtbaar voor elk oog
altijd onuitgepakt gebleven
hun koffers in die donkere hoek
met niet te openen sloten
soms snerpten heel opeens wat kreten
als ijzel door de kamers
ontweken stille tranen
de beklemming van mijn…
Mijn betere ik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 80 We voeren dezelfde strijd
jij en ik
we houden elkaar vast
ik jou en jij mij
en we beseffen allebei
wat niemand weten kan
ik zoek mijn betere ik
omdat jij zegt dat
dat het beste is
de woede die ik voelen kan
jij vindt dat niet oké
jouw pijn is meer dan
ik kan dragen
als niet zo lang geleden
woedt er die onmacht weer
mijn kracht…
Bij de zingende ketel
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.071 Wanneer de ketel
In 't schemeruur
Zacht staat te zingen
Op 't glimmend vuur,
Dan zweeft de mijm'ring
Mij door de geest
En 't stil herdenken
Wat is geweest.
Verdwenen beelden
Zie 'k voor mij staan,
En 'k hoor nog stappen,
Die niet meer gaan.
'k Verneem nog stemmen,
Al jaren stom,
Ik zie mijn doden
Nog eens weerom.
'k…
Verborgen kamers
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 44 Het was pas later
dat ik jouw zwijgen leerde vertalen
een toegangsdeur wist te ontdekken
naar de verborgen kamers
waar ik soms voor een te kort moment
even mocht vertoeven om
antwoord te zoeken op mijn vragen
maar er bleven zoveel dagen
waarop de verhalen van toen
niet verteld mochten worden en
weer in stilte kluisterden
ik wilde zo…
De nachten
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 101 Het zijn de nachten
die als loodzware dekens neervallen
terwijl de tijd knaagt aan
een wirwar van gedachten
nog eer je naam geroepen kan worden
scheuren de letters uiteen
stuiteren losgeraakt van elkaar
op het plaveisel van de uren
waarin blijven geloven
als er niets meer is dan het
leeggeplunderde van je wezen?
steeds nadrukkelijker…
Hoog bezoek
gedicht
3.0 met 25 stemmen 14.785 Er is altijd een zonderling
die mij wil spreken,
bijvoorbeeld als ik uien sta te bakken,
gezouten kaantjes of tout court spek.
Die zonderling is God.
Hij belt nooit aan.
Hij komt mijn keuken zomaar binnen,
neemt mij de pan uit de handen.
O Veni, Veni Creator!
Alles brandt aan.
Want God houdt niet van orde,
niet van regelmaat, heeft geen…
SHAME ON US
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 95 Hoe neem je straks uit ze weg
waar ze zij aan zij met ons vochten
dat mes in hun rug
het ultieme verraad?
als een gezwel door de geschiedenis
zal het verworden en
blijven roepen om wraak
kinderen en kleinkinderen
zij zullen opgroeien met de
erfenis van ontelbare doden
tegen volkeren van Judassen
staan zij in geschokt ongeloof als…
Draken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 34 Het is gewoon weer dat fragment
van in pyjama zitten
schoongeschrobt door mama
tandjes net gepoetst
Paulus de boskabouter luisteren
voor Eucalypta huiveren
en hupsakee dan gauw naar bed
zie je de draken op de muren
vuurspuwend en schuimbekkend
happend naar je kinderhoofd dat
wegkruipt onder zware dekens
waar is je teddyhond gebleven…
November huilt
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 255 Nu er alleen nog stilte is
als ook dit uitgeholde hart dat
veel te lang die onmacht voelde
geteisterd
slechts ingeslikte tranen dronk
cirkelen gedachten rond
in altijd weer
het laatste beeld aan jou
terwijl herinneringen kleven aan
willen terugdraaien van de tijd
het was een onbegonnen strijd
oneerlijk ook en niet te winnen
een krachtmeting…
Dubbelzinnige vroomheid.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 829 Winkelier.
Zeg, Kees! je lengt de brandewijn
Nog met wat water aan.
Knecht.
Ik wist, dat u dit gaarne heeft;
Dus, 'k heb het al gedaan.
W.
Heel goed. En heb je, naar mijn last,
Al krijt gemengd in 't meel?
K.
Jawel, mijnheer.
W.
En steentjes ook
In 't krentenvat?
K.
Ja, veel.
W.
Nu, àl te…
MAANBESCHOUWINGEN.
poëzie
5.0 met 1 stemmen 412 Wat het nijdig lot ons afnam,
Toch de maan gelukkig niet.
Ach! wanneer we die niet hadden,
Dieper nog ging ons verdriet.
'k Heb met Laura afgesproken:
Morgenavond, klokke tien,
Moet ge uw blik naar 't maantje richten;
Ik zal ook naar 't maantje zien.
Mocht 'k een wonderdoener wezen!
'k Maakte een spiegel van die maan:
'k Zou dan,…
Vlas.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 503 'k Was buiten aan 't dolen. De zomernatuur
Ontplooide haar kracht allerwegen;
En tuinbed en boomgaard en akker en wei, -
't Sprak alles van God en Zijn zegen.
't Was alles zo feest'lijk, zo rijk en zo schoon;
Het rondzien was zuiver genieten,
En deed aan de trillende snaren der ziel
Een zacht Hallelujah ontvlieten.
Ik zag naar de…
Niet over praten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 176 In al jouw heersende stiltes
toch heb ik je gekend
geweten wie je was
de moeder, de vrouw
het bevochten verleden
altijd weer suste het heden
met één vinger op gesloten lippen
ssst
waar ik speurde tussen de regels
van ongelezen bladzijden
op afstand bleef je in mijn zoektocht
maar soms was het
alsof ik iets van een fragment vond
in…
Uitzwaaien
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 198 Daar gaat ze dan
een rode sporttas aan haar schouder
terwijl haar rechterhand een
kleine koffer trekt
ze kijkt niet op of om
loopt vastberaden recht vooruit
met voor een lady eigenlijk
net iets te grote passen
nog geen volwassenheid bereikt
wenst ze haar eigen weg te lopen
advies is niet aan haar besteed
zij claimt de wijsheid van haar…
Dat wat resteert
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 340 Wie kon weten dat de tijd zou komen
met handen vol zwarte bloemen en
verscholen in zijn mantel het noodlot
dat zijn ijskoude adem zou leggen over
het gelaat van unieke schepselen
maar onaangeroerd bleven de herinneringen
standvastig in hun soliditeit als een
erfenis van waardevolle schatten
op het witte doek van gedachten
soms, als in een…
Veteraan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 165 Wat weten zij ervan
waarover praten zij?
vraag mij
wat het betekende
en hoe het voelde te vertoeven
in wat jouw wereld was
een leven lang
heb ik je niet gekend
dan enkel maar als die soldaat
waarin ik steeds wanhopig
iets van een vader zocht
terwijl ik samen met jou vocht
tegen de spoken van weleer
we wisten al niet meer
elkaar…
Aanklacht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 Ergens op de wereld
is een korenakker
alleen nog dodenland
rijst een aanklacht
naar omhoog
vanuit een lege hand
en ergens huilt een moeder
of treurt een jonge vrouw
wacht een vader op bericht
of hangt een vlag in rouw
ergens op de wereld
vliegt een jonge zwaluw
langzaam naar de dood
klapt wanhopig met de vleugels
in zijn stervensnood…
Tussenstop
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 113 Hoe plotseling
is zij zo broos geworden
zonder dat ik wist
wat heb ik reeds gemist
door in de
sneltrein van de tijd
aan haar voorbij te reizen
hoe lang nog
zal zij moeder blijven
en naar mij uitzien
langs de sporen
hoe plotseling
is zij zo broos geworden?…
Zeeroep
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 De roep van de zee
ook de wind laat zich horen
te luid krijst een meeuw…
Finale
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 182 Toen was daar jouw finale
verbijsterend mooi zoals
je ging en puntgeslepen scherp
jouw blik de laatste akte schetste
de wereld draaide door
terwijl een ogenblik van
o zo waardig zijn zich kleedde
zoals je was geweest
niet één keer keek de tijd nog om
maar snelde voort in het tumult
van veel te schelle stemmen
de dag kromp stilletjes ineen…
Moeder van zonen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 166 Hoor de dragonders
de schreeuw van een arend
stil blijft de wereld
de zon voelt geen schuld
moeder van zonen
telt wanhopig de kinderen
waarvan eens warm
haar schoot was
met hun leven gevuld
krampachtig gevouwen
haar handen tot bedes
als brandende lava
de pijn in haar hart
gesluierde vrouw
moeder van zonen
stilt met haar tranen
de dorst…
Als Bloembol
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Ik ben een mens, maar tevens een bloem
alles groeit bij mij uit mijn bolletje.
Nee, ik lig niet begraven... diep in de grond,
maar leef vrijuit in het licht.
Ja ik ben een bloem en ik groei en ik bloei.
De natuur is in mij op haar mooist...
ik ontpop mij tot kracht van dit zalige zijn,
geef me vrij, voor een ieder te zien.
Ja ik ben een…
Vreemd wezen, onze geest
poëzie
4.0 met 2 stemmen 479 Vreemd wezen, onze geest, - soms met de koningsmantel,
Soms met het doffe grauw van 't knecht'lijk pak bekleed;
Ten dele 't zonnig licht, ten dele neev'len zoekend,
Een lompenraper hier en daar weer een profeet!
Vaak smakeloos en laf, vaak priester van het schone;
Hier nachtuil tussen 't puin, daar aad'laar op de rots;
Nu beuz'lend als…
Ik denk aan 't goede
poëzie
4.0 met 3 stemmen 422 Ik denk aan 't goede, dat de Vader
Mij in mijn goede moeder gaf,
En 'k strooi, als cijns van dankb're hulde,
Nog vaak mijn bloemkens op haar graf.
Iets enigs is er in de liefde,
Waarmee een moederhart bemint, -
Een trouw, een zorg, een warmte, een teerheid,
Die ge ééns - die niemand tweemaal - vindt.
Gij kunt de vriend uws vaders worden;…
De Ochtend.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 161 Goede morgen zon, fijn dat je er bent,
het is mijn hele leven dat ik je ken.
Deze keer heb je lang op je laten wachten,
Er zitten heel wat mensen en dieren te smachten.
Want hoe anders is het met een zonnestraal,
Blijdschap, vrolijk zijn, het is gelijk een ander verhaal.
Een ieder is blij met je warmte, alles gaat direct in gang,
glinsteringen…
EEN OVERBLUFTE BLUFFER.
poëzie
3.0 met 4 stemmen 416 Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon,
Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won.
Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan!
Ik weet slechts éne zaak te noemen,
Die jij kunt, maar geen ander kan:
Jou roemen."…
MIJNHEER DE HOUDER.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 731 Mijnheer De Houder is een wijze;
hij zegt maar niet op alles 'ja',
Maar gaat, bij elk verzoek of voorstel,
De staat der zaak nauwkeurig na.
Zo geeft hij dus ook nooit zijn hulpe,
Als wijsheid weigering gebiedt;
Verkeerd te geven, doet men kwaad mee;
Dus, dan geeft hij veel liever niet.
Men vraagt hem om een kleine gave,
Ten bate van…
Zonnebrand
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 182 Ik had geen idee
al kwam ze van elders
met de ogen dicht douchen
onder een filter van ontvangen
als een harmonisch uitverkoren voelen
van zichzelf
Behalve alles opperbest spannender
zonder diepgang
en elke nummer volgens de regels
van de rest van de wereld
leek het me, dit ook alweer
heerlijk om naar de zon te brullen
Jonge mensen ontsnappen…
Lid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Ik ben een stuk
handtastelijke zorgen
in de buitenbaan
en een beetje vreemd
in eigen tuin.
Naakt is voor mij
iemand in de metro
herhaaldelijk
laten voelen
als herontdekt worden.
Mensen veranderen beetje bij beetje
tot een verschraling
dat ze het even niet meer weten
maar dan hoor je me ook bezaaid
en ze antwoordde me: "Intuïtie".…
Genummerde bomen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 604 'k Liep alleen door het woud,
En te midden van 't hout
Zag ik enkele genummerde bomen.
't Was een merk, dat ze alras zouden worden geveld.
'k Zag de houthakker, die door de heer was besteld,
Met zijn bijlen en zagen al komen.
Ik stond stil en ik dacht:
Van het menselijk geslacht
Zijn zo telkens ook enkele…