Voorbij

Er ging iets moois voorbij,
Zo aan mijn hoofd voorbij,
Vlak langs mijn hart voorbij
Ik wist niet wat.

Ik deed mijn venster dicht,
En beî mijn ogen dicht,
En al mijn vingers dicht -
Of ik het had.

Ik keek mijn venster uit,
Zag naar de verte uit,
Hoog naar de hemel uit -
Of het daar stond.

Ik liep naar buiten toe,
Heel naar de verte toe,
Zo naar de hemel toe -
Of ik het vond.

Daar bij de wei daar zong,
Daar door de bomen zong,
Hoog in de hemel zong -
De lente een lied.

Ik zag een kindje gaan,
En nog een beestje gaan,
En nog een meiske gaan -
Dat was het niet.

'k Zocht bij de rozeboom,
Onder de perenboom,
Onder de appelboom -
Ik zag er niets.

Toen ben ik heengegaan,
Ben ik maar weggegaan,
Ben ik naar huis gegaan -
Zo zonder iets.

Ik nam mijn eigen hart,
Keek in mijn grote hart,
Diep in mijn lege hart -
Of het daar lag.

Tot de dag henen was,
totdat het avond was,
Tot het zo donker was -
Dat ik niets zag.

Toen, in de schemering,
Dacht 'k in de schemering,
Dat in de schemering -
Iemand mij riep --;

Toen heb ik zacht geschreid,
Heb ik heel stil geschreid,
Heb ik zo lang geschreid -
Totdat ik sliep.

Schrijver: C.S. Adama van Scheltema
Inzender: Redactie (H), 29 maart 2023

infogedichten.nl

Biografie van deze schrijver

stil voorbij schreien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 80 stemmen 21.245