Je zult toch maar een vlinder zijn als zij verschuilend dag en nacht in haar cocon zichzelf nooit vindend omdat zij niet kon haar vleugels zwaar van was zonder gelei Ze zei ik heb je lief kom maar bij mij monarch, je bent mijn blauwe koningspage mijn minnaar op de zuilengalerij omzichtig manoevrerend in d'arcade Behoedzaam fladderend…

Slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht ons diepst omarmen heeft de droom omgebracht donker en zonder erbarmen zijn bloed en geslacht slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht. -------------------------------------------------------- uit: Verzameld werk (1899-1940) Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…

Er ligt een stille schaduw in de uren van de nacht op de plek waar je zweeg ik voel me nu zo leeg misschien kom je ooit terug op een koude winterdag om te communiceren over liefde en waarheid en de dag dat de lente komt als een vers in het vooruitzicht er zwijgt een stille schaduw op de plek waar ik nu lig de stilte is onveranderlijk…

Je raakte mij in jouw cocon als vlinder aan, zonder touché Bedwelmde en betoverde mij op je eiland, nimf Circe En hield mij als de zwervende Odysseus in je macht Eénmaal vloog je naar hem toe en even vaak kwam hij bij jou Maar beide keren bleef je schuil verschanste je in je cocon Ik waande mij die grote zwerver opende zacht jouw…

Laat ons klinken, laat ons drinken, laat ons maken de dubbele haan, ik wil wijn gaan drinken al komt er een kater achteraan. Vul mijn glas met eerste klas rood of wit druivenvocht; superieur van ras, dus geen goedkope fles bocht. Wijn met de macht om mij vannacht m’n verdriet te doen vergeten, dat zij naar wie ik smacht niets meer van…

de spoorlijn loopt dwars door het dal we reizen twee kanten op onherstelbare stappen in het landschap onderstrepen de stilte we vergaten hoe onze ledematen zich naar elkaar konden bewegen…

Donkere vogels krassen geluidloos jouw naam in donkere wolkenlucht er valt in mij een droeve stilte die ik moeilijk kan duiden mijn ratio wil niet verder zonder gevoelens achter de horizon, een eindeloos landschap ik hoor ook geen geluiden in de nacht, een machteloze droom dat je terugkomt met een boodschap een bos bloemen en een bonzend…

Zag bij De Slegte me tweedehands staan, jaren nadat je me weggedaan. Was tweenegentig, inclusief rand- glossen van je meisjeshand. Poëtisch taalgebruik, gedweep, stond in mijn marge, Lodeizen-achtig. Somber vond je me, zwartgallig: angst, avond, sterven onderstreept. Las, vijftien jaren van je vandaan, wat we elkaar hebben aangedaan…

Zelfs na al die lange maanden Spook je nog steeds bij mij Zelfs na meer dan honderd weken Ben ik nog niet van je vrij Kan je me niet alleen laten? Met mijn boeken en muziek Of zal je eeuwig blijven spoken Tot ik weg kwijn van verdriet? Ik heb toch zo genoeg Van mijn herinnering aan jou Ach! wanneer weet ik toch zeker Dat ik niet meer…

Gebeld worden door een relatieve onbekende, die je een, twee, misschien drie keer hebt gezien, een stem, rustig, degelijk en vertrouwd bovendien, die jouw interesse in een reisje met haar verkende. Het gebeurde mij een paar uur geleden, een vooruitzicht van een twee weken durend avontuur in Turkije, waar hier en daar de boeren nog met ezel en…

het was op de oever van de Schelde dat jij me draadloos belde en dat je me vertelde ik ga weg bij jou voorgoed ik wist dat het niet zo vlotte en in mijn roeiboot op de Rotte besefte ik tot op m’n botten het is voorbij vaak waren we aan het kissebissen maar tussen de tulpen hier in Lisse naar de afloop moeten gissen dat hoeft niet meer…

'k Zag gister, naast Julienne Die ik hier memoreerde En Annabel uit Heerde Die 'k nog het meest begeerde Eén over 't hoofd: Vivienne De rest volgt dan wellicht In een nieuw liefdesdicht…

O grandseigneur, witbaardig Uw verzen zijn zo aardig Spreekwoordelijk leeswaardig Nee, echt niet minderwaardig Beslist niet inferieur Ik ken ze geen van allen Hoewel, Michel-Angèle Die Surinaamse frêle Was heter dan Adèle Met haar kon ik goed ballen Mijn eerste heette Anne Een bloem die zij mij ried Was zij mijn liefde niet Dan zong…

onvoorwaardelijk de liefde die hen eens samenbracht scheen door zonovergoten in hun zo gelukkige jaren naast ook ruzie en venijn die weer verdieping bracht waar eens het samenzijn onvoorstelbaar genot was kroop langzaam kruipend als het einde van de dag bij een zonsondergang schim en schaduw binnen het fundament knagend met duistere…

Zij was zijn Muze helaas zag zij hem niet staan zijn liefde werd alleen maar groter hij kon zijn Muze niet laten gaan Het verlangen naar haar bleef groeien ook al kwam er een nieuwe liefde in zijn leven hij deed zijn best niet te vergelijken maar die ander kon ‘het’ hem niet geven De Muze was gewend haar zin te krijgen en hij deed alles…

Ik heb je leren kennen in een tijd waarin ik zoek was. Je hebt mij de hoop gegeven dat er meer is. Je hebt hierdoor mijn hart gestolen en mijn gedachten draaien om jou heen. Ik zie je bijna elke dag maar je hebt laten blijken dat je het niet zo bedoelt. Ik realiseer me dat je het niet zo bedoelt en de grond brokkelt onder mij vandaan. Op dat…

Je hoeft me niet te redden ik weet hoe ik me gedraag nooit bang om alleen te zijn in dat verlegen zijkamertje van duisterklacht in zwijgtaal jouw decadente woordenbrij van lethargie en fatalisme jouw zoemende zwemmende woorden ze drijven weg, nemen af in geluid en kracht over de rivier van aanwezigheid in duisterklacht.…

Je veegde je hakken nonchalant aan de ongeopende post Dacht dat het de deurmat was De avond kwam weeral plots Je hing mijn jas aan de haak Drapeerde de jouwe over de bank Spoelde het toilet twee maal door Gebruikte de badkamer als klankkast 'Ik ga trouwen' En iets van Hoe het met me ging trouwens Ik loog dat het…

Er valt een idee over een liefdesaffaire op haar gestifte lippen wanneer de zon als een koperen ploert over het weekend schijnt; Het is bijna werkelijkheid haar stiltedromen kan ik horen in het verlangen ik probeer te begrijpen waarom ze zo vaak van idee verandert Ik citeer niet ik weiger haar hart te citeren.…