Ongeblust vuur
Eenmaal, slechts één keertje maar,
Wil ‘k proeven van d’verboden vrucht,
Waar anderen veelvuldig van smullen,
Ik al lang, te lang, verstoken bleef.
Nog immer is die wens onvervuld,
Blijf 'k hunkren naar ’k node mis.
Ik wil zo graag weer ’s genieten,
Zelfs als ’t maar voor één keertje is.
Helaas mijn bede wordt niet verhoord,
Het blijft mij onthouden,
Wijl mijn verlangen ernaar blijft staan,
Eer toeneemt dan mindert,
Mijn bestaan zo compleet versteert,
En 't vuur blijft ongeblust.
Geplaatst in de categorie: liefde

Geef je reactie op deze inzending: