jij kende door het strijken van handen de meegaandheid van letters en woorden naar alle standen soms waren ze tegendraads en werd hun plaats ter discussie gesteld door de rest van de aanwezige tekst dan zat jij met de handen in het haar omdat vaak het ritme en de klank zo goed pasten bij elkaar chaos in alfabet en syntaxis…

Spaans benauwd krijg ik ‘t mondkapjesdragers te zien aanjagers van angst zijn ze voor mij, behagers van ‘t nieuwe regiem Op straat, tussen kleurrijke bomen, bekapt op de fiets, onwetend dat jouw sterk lijf ' t niet verstaat, het er aangaat op den duur: zo verzuur je je eigen O2 je bloed en je longen tjonge jonge wat heeft het regiem…

geen woord geen stem zelfs geen cartoon je kan maar beter zwijgen geen doen begrijpen waarom respect hoor je te krijgen maar niet voor moord niet voor haat mening in de kiem gesmoord geen protest geen vergelding geloof of roof van recht levensecht in gevecht eindeloos nutteloos goddeloos…

in haar lach proefde zij de geuren die haar ogen in kleuren zag het kleine krullen van de lippen die samen met de tong de romige smaak aan papillen gaf zij was thuis in het alfabet van gerechten met een exquise bite en nasmaak de volle mond was een faux pas voor de streling van zinnen van de geëerde gast de franse keuken…

wij zijn onverhoeds het luchtruim ingedoken met gedachten als vleugels en ogen al de horizon voorbij eindelijk totaal vrij alleen de lach legt beslag op de koers die wij willen aanhouden in de chaos die ruimte ons biedt met als baken ga en geniet vervluchtigd driften wij langs stelsels en sterrenhopen liggen lui op zonnewind…

je zult maar bouwer wezen en genoodzaakt zijn om alleen maar af te breken je zult maar bloemist zijn en hoofdzakelijk nog bloemen voor grafkransen kweken je zult maar werken bij een reisbureau of zo’n goedkope vliegmaatschappij en steeds maar moeten liegen reizen verkopen die mensen van brandhaard naar brandhaard vliegen je zult maar…

nog lacht zij maar het stralende heeft iets van zijn twinkelingen verloren alsof er geen nieuwe meer worden geboren toch flitst energie en humor in ogen die op een feilloze en jarenlange communicatie kunnen bogen zelfs ongezien wel sluiert er vermoeidheid in contacten doet alertheid een paar stappen terug in het flitsend attaqueren…

Raak me aan, reik naar me, ik ben genegen. Leg je arm om mij heen. En raak aan, raakte aan, aangeraakt. Kom bang kind, hier vind je warmte en geborgenheid. Hou vast mijn uitgestrekte hand en laat niet meer los. Zo overbrug je 1,5 meter. Kom dans met mij, hautnah… De zachtheid van je lichaam, de honger in mijn ziel. Je schoonheid…

Er hangt wat treurnis over de stad In vreemde cadans Wandelt nu leven Van achter gesnoerde monden Liggen woorden Geruisloos opgeborgen Als in een morgue Zelfs het geritsel van de bladeren Is hier te horen.…

kinderhandjes spelen met licht tekenen uit schaduwen een sprekend gezicht ogen gefascineerd door het vingerspel in klein bewegen schrijft motoriek het eerste coördinatie lied een mantra vol tevredenheid in het tijdloze moment van leren en weer proberen dan breekt de lach alle concentratie in het zorgenvrij gebied er is geen…

Het virus Godgeklaagd is het hoe mensen blijven spelen met hun leven en dat van anderen. Hoe ze het virus blijven uitdagen door de gedragsregels feestelijk met de voeten te treden of door aan die regels hun eigen invulling te geven. Gezond verstand? Russische roulette is het. Die roekeloosheid contrasteert met de steeds scherpere waarschuwingen…

steeds onbeschaamder het verdraaien van normen empathie en compassie door zijn handelen verkracht pluche en macht onweerstaanbare aantrekkingskracht vanuit heers - en verdeel is zijn leiden daarbij geen enkele leugen vermijden de waarheid veracht een tweet, een boodschap veel kabaal om de macht waar de weldenkende eigenlijk enkel…

zij weet van het hete bloed dat al generaties lang door de aderen stroomt de korte lontjes het warm gemoed wandaden die te snel worden geschoond het is eigen in voor en tegenspoed maakt geen vrienden tenzij belonen dat doet zij dwaalt door de koude gangen van het slot dat eens geliefd was door zijn feesten het is leeggehaald…

geschiedenissen zijn geschied vallen niet uit te gummen wat nu en nooit zal kunnen je kunt er hooguit iets van vinden een klok kun je steeds opnieuw opwinden maar de tijd die geweest is blijft verstreken terugdraaien lukt niet fouten zijn en worden nog steeds volop gemaakt het verleden valt niet echt te compenseren de pijn gedragen…

Het is zaterdagmiddag geworden. Laten doe ik wat ik laten kan. Kijken doe ik om me heen. Mensen lopen door onze winkelstraat. Van daar, naar hier en verder. Hier blijf ik waar ik ben, totdat ook ik zin krijg, om op weg te gaan. Mijn geest reist me al vooruit. Mijn lijf wil naar huis toe gaan. Mijn ziel met schepen mee. Wil veilig zwerven…

In 's-Gravenhage staat de tempel van de vrede en het recht Als paal en perk aan 's werelds strijdtoneel en krijgsgevecht Onderdeel van de VN, New York als hoofdkwartier Ook al bleken daden dikwijls enkel tijgers van papier ...Maar inderdaad, zoals gezegd en desgevraagd meer dan terecht... ...Is het wellicht teveel om te benoemen…

ik ken je dialoog de tussen hupjes voordat jij weer onze passen loopt in een ambitieus gesticuleren een stuk vitaliteit waarin eigenwijsheid moeilijk is af te leren zonder op tenen te stappen of op de rem te trappen competentie spreekt met overslaande stem onderschrijf jij met gebaren de finesses van het wereld overstijgend plan…

Een vorm van een telbaar oneindig aan- tal zijden als symbool voor deze kwestie APEIROGON tekent deze situatie de vaak bloedige strijd tussen Christenen en Moslims; het Vredeslied van Rabin symboliseerde de absolute waarheid die geenszins mocht zijn 't recht van de sterkste zal zeer zeker zegevieren maar tegelijkertijd slechts verliezers…

ik keek naar vingers die dansend over de toetsen vlogen in een weergaloos spel van snelheid en souplesse een staccato rood touche van gelakte nagels bracht leven in de brouwerij van woorden tot bruisende zinnen het is probleemloos spelen in de eigen lettertuin zonder visuele controle van ogen die met een dromerige lach in de…

jij kent nauwelijks drift het tomeloos jezelf laten gaan waarbij vooral niets in de weg mag staan pas als jij de ruimte krijgt woed je alle boosheid uit dan stormt en hagelt het dwars door de ruit tot rust gekomen ben je nog verbaasd dat jij verder bent gegaan dan in alle dromen die…