Netgedichten

netgedicht (nr. 72.569):

Over zee...

Het is zaterdagmiddag geworden.
Laten doe ik wat ik laten kan.
Kijken doe ik om me heen.

Mensen lopen door onze winkelstraat.
Van daar, naar hier en verder.
Hier blijf ik waar ik ben,
totdat ook ik zin krijg,
om op weg te gaan.

Mijn geest reist me al vooruit.
Mijn lijf wil naar huis toe gaan.
Mijn ziel met schepen mee.
Wil veilig zwerven.
Over zee.

... Het leven ontstond in zee. Het eeuwig moment van nu kan elk dierlijk mens aan. Ontwikkelde, beschaafde mensen hebben er moeite mee. Zelfs dichters. ...

Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 24 oktober 2020