het volk aan de buis gekluisterd klopt de harten vol verwachting zou het goede nieuws dan komen dat zo werd gehoopt en verwacht het eerste pakje is een vermaning dat alleen iets meer samen kan als iedereen de orde houden kan die het virus onder controle houdt het gaat goed spreekt sint rutte maar moet beter pietert de jonge ons blijft…

Hé makker Erasmus, hoor mij eens aan: kritiek op de machthebbers, mag dat nog wel? Als jij nu zou leven, verloor je je baan, want wat je veroorzaakt is méér dan een rel. Aan machtsgeilen immers is spot niet besteed: zij gruwen van humor! Hun tong is banaal: geen uitleg maar kreten en tweets bij de vleet. Dát, beste Erasmus, is nu dus hun taal…

ik regen maar de druppels in mijn hoofd spatten niet op ze vallen amper maar vloeien samen in meanderen volgen het hersenprofiel in hun kronkelende systematiek vaag kleurt het visuele centrum de regenboog die buien begeleidt naast de gangbare emoties zoals haat en nijd die mij soms overkomen ik voel wel nattigheid…

de bakkers bakken zelf bruin slagers keuren het eigen vlees kippenfokkers worden geplukt obers verdrinken hun verdriet loodgieters verstoppen zich en de elektricien is geschokt machinisten het spoor bijster zien pedicures de nagels bijten koeriers sjouwen zich breuken brouwers tappen zich dronken koopmannen kramen met onzin en drukkers…

Straks wéér die dag van Lichte Wolkenwagen En ik wil mee de blauwe luchten in Ik heb genoeg van hier, heeft het nog zin Een aarde die geteisterd wordt door plagen Een ziekte die nog lang niet is verslagen Geen enkel uitzicht op een nieuw begin? Straks wéér die dag van Lichte Wolkenwagen En ik wil mee de blauwe luchten in Ik zit met prangende…

je hemelsblauw of grijs en grauw je zilte lucht je witte onschuld je voorspelbaar af en aan je aantrekking stoot af wat was je laf zo even verderop in metershoog je schoonheid loog waar uitgeput ten onder je genadeloos levens nam om reddend streven te oefenen nog even je aanblik is kalm je bent zo helder bijna troostend…

het regende gedachten in het droge land van talloze wijsneuzen die constant wezen naar steeds dezelfde kant de aarde was gebarsten toonde haar dorheid in tal van scheuren door een immens verlies van kracht in verbondenheid daar waar het laatste groen verbrandde aan boom en struik vocht men zelfs om schaduw voor ieder stukje onbeschermde…

wie zeer begaafd is blijkt juist nu zwakker omdat hij die weet evenwicht zelf bepaald goochelend met regels die beter of niet passen afstand kent hij niet nog respect voor afspraak als anderen wegblijven ontzegt hij zich niet de vreugde van de zee waar die het strand kust in het winkelend publiek geeft en neemt hij ruimte als het hem…

jij hebt me aan de hand genomen we zijn weggegaan zonder vliegtuigstrepen en afscheid nemen je beloofde met mij een nieuwe wereld in te gaan ik moest zien ruiken proeven wat er zo veranderd was open je ogen zei je alsof je tegen een blinde sprak maar ik keek normaal en dacht verleden tijd het voelde anders dan gewoon op afstand…

wandelend in gedachten of was het misschien in gedachten wandelend wat het ook zijn mocht vandaag lijkt zo gewoon een dag zoals normaal in de schaduw van de zon op zijn vertrouwde plek speurt de reiger kikkers voor het ontbijt of diner als op weg naar ergens de mensen hem passeren in het glinsterende licht van het water in de sloot…

de wereld van vandaag is zichzelf niet meer de ooit verfoeide boerka is ons eigen masker nu ten strengste verboden is het contact met elkaar corona zet alles op zijn kop met constante dreiging ontwricht het de dagen met abrupte onzekerheid waarin de oogst van angst ons tot eenzaamheid wrijft angst voor het onbekende regeert het doen…

tot grote verbijstering vroren ijsheiligen vannacht bloesems en knoppen kapot alsof de strop door corona ons de adem al niet deed stokken schone lucht in het met sterren bezaaide zwartblauw veroorzaakte strenge kou net als de immense droogte op grote hoogte door het overvloedig zonnig lenteweer rookpotten en nevels ze waren…

de morgenzon begeleidend zingen de vroege vogels mij de dag mooi wakker stil geniet ik het concert tot dan de wekker ontwaakt met het nieuws van de dag krachtig gesproken grafieken door verklaringen overstroomd verduisteren mij de levenslust de moed zakkend in schoenen die ik nog aantrekken moet sluipt in angst weer omhoog het bevrijdende…

zelfs voor een geoefend oor bleek het onmogelijk in de wirwar van geluiden een leidend ritme te ontdekken chaos zegevierde tot akkoorden hun eigen pad met lieflijke tonen bedekten waar in harmonie melodie ontstond je lachte toen jij uit het pandemonium van herrie kwam de buit schitterde in je stem met hemels geluid hoge…

Hoe wij van elkaar verschillen. Vervelend, die onzekerheid. Eerst was er het gerucht dat je met tienen mocht samenkomen, wat de sociale dieren onder ons niettemin hogere wiskunde deed uitvoeren. Wie zouden we dan vragen? Waar zouden we die juist zetten? Met hoeveel meter tussen de stoelen? Dan bleek dat achteraf weer een gerucht. Zouden…

gezondheid komt niet van burgers die het lichaam dat ons draagt met snel gegrild eten volstoppen tot vol en vet de vaten domineren wat wij kunnen en laten moeten gezondheid vraagt om investering in fitness dus naast ook vers eten in dat wat beschermt en versterkt dat het leven krachtig vieren laat met iedereen waar wij van houden gezondheid…

nog heb ik je boek niet uit het blanco inspireert als letters kalligrafen worden en hun harten dragen in zinnen vol liefde nooit is er verleden tijd als we pagina’s terugslaan en emoties in passages weer herbeleven tot in detail van nemen en geven natuurlijk zouden wij dingen anders doen de zoen blijft overigens gegeven…

Thuis lig ik met m'n laptop op de bank, en tracht zo goed als mogelijk te werken, maar meer en meer begin ik het te merken, ik ben de laatste tijd niet meer zo slank. Het is een flauw excuus, maar toch wel waar: ook mij valt deze tijd bijzonder zwaar.…

Het gaat snel in de tijd van corona. Wat een maand geleden nog waar was, is dat vandaag niet meer. Wat toen nog onwaarschijnlijk leek, klinkt vandaag als de logica zelf. Wat gisteren nog een rariteit was, is vandaag als de logica zelf. Wat een bron van spot was is nu het nieuwe normaal: Het mondmasker. Benieuwd hoe snel de sociale druk zal…

door het voorbeeldige gedrag van heel het vaderlandse volk versoepelt ons nu de regering de strenge regels van onthouding het binnen opgehokt leven spoort zich naar buiten de wegen zijn weer voller en de drukte groter ook nu zij de postzegelstraten even weer verlaten mogen zijn zij vrolijk en opgewekt als kinderen in een speeltuin…