Netgedichten

netgedicht (nr. 71.070):

Vogelvlucht

het regende gedachten
in het droge land
van talloze wijsneuzen
die constant wezen
naar steeds dezelfde kant

de aarde was gebarsten
toonde haar dorheid
in tal van scheuren door
een immens verlies van
kracht in verbondenheid

daar waar het laatste
groen verbrandde aan
boom en struik vocht men
zelfs om schaduw voor ieder
stukje onbeschermde huid

in snelle vogelvlucht
wat dagen terug naar
het stuwmeer en de dam
zij hebben natuur gestolen
maar hun water leeft niet lang