zij bergde als plattelandse de wolken voorbij verschoof met de wind het uitzicht naar vrij runde in blauw de zeven mijlen door stralende kou wist van de sloten met het duiken als ultieme stunt waar zomers hooi parfumde warmde mest de stallen werden zo slagers hun speklap gegund is zij de boerin met de stadse blik die het…

Een onzichtbare vijand Met aantoonbare slachtoffers Het maakt ons allemaal angstig Om onze dierbaren Om onszelf In relatie tot die dierbaren Want wie zorgt er voor hen als jou iets gebeurt De onzichtbare vijand Met aantoonbare slachtoffers Het maakt ons allemaal onrustig De wereld staat op zijn kop Niets is hetzelfde Geen…

Niet hamsteren zegt Mark. Laat hem maar lullen Als jong bejaarde blijf ik toch maar thuis Mijn vrouw haalt snel het nodige in huis Want niemand anders komt hier vakken vullen Omringd door pasta en toiletpapier Schreef ik dit snelsonnet...voor uw plezier…

Wat is ’t leven toch broos Snikte de contactdoos Ik baal als een stekker Ik voel me niet lekker ‘k Blijf even contactloos…

soms ben je gewoon even weg zegt niet waar jij bent geweest en echt weggeweest ben je eigenlijk niet je zit naast me in de stilte die je normaal eigen is voel aan je hand dat je uitgetreden bent in vage lach er zijn daar geen spinsels of enge dingen die gaan zingen in een brekende seance vol vreemde dansen jij zoekt vindt…

Het bruiste in ons vaderland van leven, Maar ‘gansch het raderwerk’ staat drie week stil, Corona maakt een wereld van verschil. Van alles wordt nu dwingend voorgeschreven. Daarom haal ik die prent van Albert Hahn Na honderd jaren uit het stof vandaan.…

verwarring een onzeker land vol onrust... onrust verlaten straten in doodstille steden... doodstil de huivering die waart door het land dat ons ooit zo vertrouwd was... vertrouwen iets van weleer waarop wij destijds konden bouwen…

ik voelde warme stralen uit gedachten die energie brachten en haalden hun pulserende vloed deed mij intens goed de boodschappen heb ik nooit echt kunnen achterhalen omdat de sleutels van je geest jouw schatkamer niet ontsloot als zijnde privé de warmte die jouw nabijheid mij gaf in de vloed aan leven en lach was de leidraad…

We kunnen er niet omheen. de wereld verdient een nieuwere uitgave, ook voor voor het vluchtigste met een niet ervaren camouflage, van het aardse overmoed, taboe een kus of omarming waarvan we als vanzelfsprekend hebben afgestemd. Geen macht meer over dit proces, al in een simpele omhelzing wordt het ademhalen gestuit niet meer kan…

straat ademde besnaarde muziek in surrealistische kleuren spanning voelbaar in dit heftig gebeuren steels keken mensen gegrepen door angst naar anderen die leken te verdwijnen om koortsig te verschijnen waar ooit samen verbond schreeuwde nu afschuw mensonterende woorden uit een geïnfecteerde mond ingenieus had het virus de…

Waar denk je aan als je in een wereldwijde crisis zit? Uiteraard; wc-papier. Wat is toch die aantrekkingskracht? Die lokroep van een stuk papier waarmee men de bilnaad opschoont. Vanwaar die spontane volksstrooptocht? Is het de angst om de hele dag de broek aan de bips te hebben plakken? Bang dat we met de hand en stromend water in de weer moeten…

Verlaten dier, treedt uit een donkere schaduw, wat ligt je nog te mijmeren hier, er is brood, je spelen, ga, loop niet in dood spoor mij jezelf achterna, je verlangen in te dammen tot schrander dier, wat doe je nog hier, het is om even hoe je mag heten, of hoe ik je kan strelen, om alle dromen met je te delen, de zwakheid van je…

Wie virologen zijn regeren. Virussen zijn hun belang. Wie onwetend zijn betalen. Wie weten bepalen. Wie weten bepalen wat we moeten doen, of gehoorzaam moeten laten. Zij weten hoe groot het gevaar is, dat op ons allen loert. Doorgewinterde politici weten precies wanneer stemmers knikkers worden. Politici lopen weinig risico. Volgers zijn…

het was altijd frappant hoe haar lach opening gaf aan gedachten ze de vrijheid liet zich te uiten op alle gebied tegendraads zonder beperking waar haken en ogen verschenen was men geneigd stemverheffend gelijk te claimen dan parelde haar lach de agressie kapot met vileine stukjes zelfspot…

ik weet dat als zij lacht iemand aan de rand van haar bewustzijn op haar wacht een vage zwaai waar donker even lichter kleurt lucht bewegelijk naar het pril van lente geurt ambivalentie maakt haar blik onzekerder in de keuze van de stap vooruit of een zwaai terug ze is blijven staan op het randje van twee werelden met lichte…

gewaarschuwd door de tijd van nu loopt hij op zijn tenen door het huis zet z'n kraag op en blijft oplettend uit het zicht van vreemde ogen veel is onzeker en er schuilt gevaar in elke proest of kuch onheil dreigt en het virus waart van deur tor deur en steelt geborgenheid weerzin in het vers gestopt en hoop gevestigd op een sterk…

ik zag de wereld tot stilstand komen huilde toen de laatste lach stierf in mijn dromen nog was de zorg zichtbaar voor de gebleven mens in kleine sketches bloeide liefde als enige wens niet de nood heeft hen toen samengebracht wel het besef dat zij deel waren van alles wat nog rest…

haar vinyl zat vol echo’s uit vervlogen tijden het startruis had een intro om te benijden de beginvocaal nog ongepolijst was in essentie klaar het wiegend golven van de plaat intrigeerde zonder maat in de hartslag van toen voelden wij wat emoties doen als nieuwe muziek zijn barensweeën krijst jeugd ook aandacht krijgt…

ik zag in regenbogen jouw stukjes energie hun kleuren stralen zij lieten zich niet verwaaien door de buiige wind en donker jagende wolken in ontlading zorgde bliksem voor vuurwerk op grote hoogte zonder donder te gedogen ogen schitterden een lieve lust terwijl je handen met zon halfronde banen klaarden waar bogen soms…

ik ben met je meegegaan samen op de dromerige blik in je ogen ineens weggevlogen zag je vertrekken heb je hand gepakt ben ingestapt route onverwacht als ik maar bij je was herkende in opkomend licht het panorama dat onder ons gleed in een eerst ontwaken serene rust voelde weldadig aan in een harmonische balans kreeg natuur…