Netgedichten

netgedicht (nr. 70.252):

De laatste lach

ik zag
de wereld tot
stilstand komen

huilde toen
de laatste lach
stierf in mijn dromen

nog was de
zorg zichtbaar voor
de gebleven mens

in kleine sketches
bloeide liefde
als enige wens

niet de nood
heeft hen toen
samengebracht

wel het besef
dat zij deel waren
van alles wat nog rest