Hij kan geweldig zingen Hij ziet er nog geweldig uit Hij heeft de liefste vrouw Hij is een dijk van een man Hij is ook een alcohollust Hij heeft te hard gereden Hij heeft daardoor gedood Hij is daarvoor gestraft Hij is daardoor besmet Hij voor het, zijn leven Hij verdient geen straat Hij verdient geen laan, weg Hij verdient zelfs geen steeg Hij verdient…

wie zijn wij dat we lopen huis en haard verlaten om in elders een nieuwe start te maken eigen licht en lucht pardoes vaarwel te zeggen sleutels weg te leggen dat wat je bindt zomaar los te laten hopen dat de stenen die je vindt passend zijn om thuis te komen in het nieuwe te gaan wonen op onbekend terrein ogen neergeslagen…

ik zag de spiegel waar rond en ovaal elkaar ontmoetten op kleine schaal de glazen deden zelfs je ogen verbazen in de vrijheid die hun varia focus gaf het montuur vlinderde licht zonder te accentueren langs de lijnen van je gezicht in het warme licht van je lach zag ik hoe deze bril je ogen een extra uitstraling gaf…

Al die voorgeprogrammeerde geloven zijn net verschillende automerken ze menen je van alles te kunnen en mogen beloven Met wat sjoemelsoftware ingebouwd klinkt al wat ze zeggen voor menigeen hoopvol en vertrouwd Ach we rijden allen dezelfde weg naar onze eindbestemming het merk auto vormt voor het bereiken geen enkele remming Echter…

Wat zal ik de regering adviseren Als ze daar verder toch geen fluit mee doen. Het kost ook nog een heleboel miljoen, Dus klopt het wat ik altijd hoor beweren: (Wat tevens een der wetten der natuur is) Dat goede raad doorgaans geweldig duur is.…

Echt alles wat er fout kon ging er fout, Daar bij het nieuwe vliegveld van de buren, Waardoor de bouw ontzettend lang ging duren, Als het geopend wordt is het al oud. Één zekerheidje zijn ze daar nu kwijt: Niemand spreekt meer van deutsche gründlichkeit.…

de tv die zet ik uit altijd maar slecht nieuws ik word zo manisch depressief van oplopend stemgeluid ik wil enkel maar gelukkig zijn zonder godsdienst of veel geld dus voor mij geen oorlog of geweld maar een lied met zacht refrein het land heeft niets met oorlog te maken maar het zijn wel klootzakken die bepalen ik haat dat, ik haat dat…

ik zwaaide tussen donker en licht schaduw lachte bewoog gelijk mijn arm weg uit zicht stapelde zwart van vele nachten waken waar wit in steeds bewogen worden niet kon slapen ben ik de regisseur van dit naamloos horrorleven of zijn actie en reactie splinters van een fragmenterend geven…

vergelijk deze zittende koe met een vredelievende indiaan en je zit hartstikke fout... je wordt hooghartig om de oren geslagen door een correcte medelander dus heb ik het voortaan maar over een oververmoeide koe die symbool staat voor wat er de laatste jaren zoal is fout gegaan in ons land…

je bent de koningin van het vrij associëren als jij je pink strekt weten anderen dat heel subtiel gebaar uiterst snel te dupliceren waar vingers in stijl handen laten spreken schiet hun expressie toch tekort om het geheel met predicaat koninklijk te omgeven jij hebt de bravoure al op het eerste gezicht beschreef lichaamstaal in tal…

Op straat verschuilen mensen zich in de onzichtbare jassen van andermans verdenking Natuurlijk, roept er iemand Ze hebben een slecht geweten Zo zitten we gevangen mijn behoefte om te leven opgesloten in een spelonk van mijn gedachten met samengeknepen ogen moedeloos zoekend naar een uitweg uit de dichte netten geknoopt van misverstanden…

zij dansen het grijs uit de wereld van bewegen tussen wit en zwart gaan onder en komen op in een niet aflatende vitaliteit en pure levenskracht stoppen is vergaan de ander laten staan in kleur bekennen zonder grijze waan waar kleuren opponeren zal grijs die netjes seponeren omdat er nog tig tinten zijn…

De zon doet stenen schijnen die met messing facelift opvallend in het gelid staan We maken pas op de plaats Blinkend tussen doffe materie haal je ze uit de massa Reflectie startend als korte flits wordt besef nu we er bij stilstaan Ze flikkeren nu onder stil daglicht Koele stenen die warm glimmen Als karma generaties heen wortelt…

Toeval bracht jou hier en mij, ik kijk en zet een stap dichterbij om je aan te raken huid en haar, het fluweel van je blad: wat voel jij wanneer ik jou streel? Mijn warmte zoals ik de jouwe? De zon in mij? Mijn tuin is jouw tuin je staat niet in mijn schaduw ik alleen in de jouwe als ik je zon gun vuur, water, aarde en lucht je…

het pad lachte kleine wondertjes bloeide mirakels die in passeren nog even je aandacht wisten te interesseren voor hun vorm en kleur slingerde zich in een meer dan paradijselijke omgeving waarvan lente op dit moment hoofdbestanddeel was dat zij in vol ornaat met alles wilden delen daar waar ik van wondertjes sprak communiceren…

Voor voetbalfans die boos hun gram gaan halen Is elke coach een makkelijke prooi. Dat ondervond ook Erwin van de Looi, Die ging in Tilburg door de diepste dalen. Die weet dus als geen ander dat het waar is, Dat wie bij Willem II werkt de sigaar is.…

weer wordt de lucht beschreven met gebouwen die de horizon vervuilen door tanden en kartels waarin beschavingen huizen in strakke banen zoeft verkeer filegewijs naar zijn bestemming ongeacht de prijs voor mensen en milieu de crisis is bedwongen terreur en aanslagen zijn alweer begonnen op het leven om ons heen primair telt macht…

je oogt westers toch sluieren je ogen mediterrane kleuren lach jij de temperamentvolle luidruchtige emoties spreekt jouw omfloerste lichaamstaal haar terughoudendheid jij bent een bloem die nog volop moet bloeien de moederplant zal ontgroeien in een onafhankelijk bestaan want er is geen man die jou de weg zal wijzen zijn paden…

Het is voorbij we zijn het weer te boven Het is tenslotte maar 1 dag per jaar ‘N compliment, ‘n aai, een leuk gebaar Want je probeert je toch wat uit te sloven Dus die relatie loopt weer als een lier Nu lig je op de bank en roep je: ‘Bier!’…

Mijn nu ledige hoofd overziet de beelden, uit oude omgevallen bomen de nieuwe loten deze gebeeldhouwde boomachtige struiken onder het witlila-hemelsblauwe op deze dag. Die boom, haar zijkant, de vormen van een lijf met uitgestrekte armen naar de hemel alsof zij 'n grote omarming zou willen ontvangen van tijd, kijk haar takken,ze zwaaien boven…