dansend verscheen je in mijn droom glimlachte je liefdevol naar mij omringd door 'n soort heilig licht genoot intens van jouw komst niet wetende dat je afscheid nam jouw ogen voorgoed gesloten voor altijd dicht *~ Roberto in memoriam 11-03-2007~*…

streelt de warme hand zachtjes over haar perkamenten huid door de kou in de kamer is haar adem nog zichtbaar voor heel even..…

Frans je was een lieve jongen zoals je keek en de dingen onderging als vanzelfsprekend gelijk dag en nacht nu ik je steentje zie al net zo mager zoals jij later werd Frans zie ik het toch anders, het is niet zo zonneklaar de wereld is mooi maar niet rechtvaardig waarom zou die ook? alsof wij aanspraak kunnen maken op wat geluk en redelijkheid…

je handen als een boek de woorden, zinnen elke alinea ja, alle hoofdstukken zijn nu gelezen iedere letter en regel de lijnen je hele wezen sla de laatste bladzijden om en het boek is dicht het doet me niets dit boek is uit ik kijk naar het licht van de maan en fluit nog één keer naar jou en zoek……………

Je hebt je einde zélf gekozen, dat je niets meer om iets gaf. Ik sta hier nu, alleen bij je graf en leg op je steen een bos rozen.…

Makkelijk en vooral goedkoop, je vrouw 'wegsteken' Je wenst me in de psychiatrie, ik vind dat dom bekeken. Mijn gouden hart bezit je niet langer, ja, dat doet zéér. Wel, probeer!, ik wens je geluk... het wordt wel voor een andere keer. Zelfbehoud en mijn diepe geloof, die houd ik echt in ere Mijn 'vaders' staan me bij, je hebt nog véél…

vaders as, in zijn urn is nog niet uitgestrooid moeder rouwt nog ieder uur kinderen vliegen als gieren wikken en wegen hun deel voor badkamer of snoepreis ho, stop, zij is niet gek houdt de knip gesloten tot haar tijd gekomen is.…

Doof het licht en sluit uw ogen, En vergeet de strijd, uw leven is omgevlogen. Maar uw liefde blijft, Waar u heengaat zijn zon en maan gelijk. De kleinste bloem is daar als de hoogste eik Alle koningen en kinderen zijn daar gelijk Laat die laatste droom nu maar komen En wees niet meer bang Uw nacht van vrede is gekomen Na een leven lang Waar…

Vanmorgen uit bed getild. Een dikke, brutale verpleegster ordonneerde: meekomen. Ikke, in de ambulance in kapotte slofkes, oude badjas Alweer, werd ik misbruikt, de vieze geile pervert. Hij belde prompt de flikken, zijn ontbijtje stond niet klaar Ach, hij is van een zeer goed jaar; Een zeer gekend psychiater stond me te woord Dit keer legde…

weg waai je herinneringen vliegen wuivend in de wind rond om mijn hoofd haren wapperen rode wangen blozend en blond mijn lief wervelkind onze storm van verlangen door te veel tegenwind verstomd…

Iets naars vertelt me: je hebt niet lang meer Kan het me raken, ach, je eind komt toch een keer. Soms was er vreugde maar doorgaans kende ik verdriet Misschien zelfs opluchting: het eind in het verschiet. Dan hoeft niemand te rouwen en worden velen blij Soms is het leven te zwaar en kan er niets méér bij. Mijn vrienden kan ik troosten, eindelijk…

een kind doet haar eigen zin en springt de morgen in plukt woorden, als bloemen en vlecht ze ineen gekleurde kralen aan een gouden koord waarmee ze dansend zinnen vormt woord.. voor woord..voor woord de bomen fluisteren de wereld zo licht als vanzelf ontstaat een nieuw gedicht op weg naar de volwassenheid is langzaamaan die schat aan…

haar tassen staan al klaar in de gang zeven jaren samen duurden nét te lang haar hart was koud zijn ogen kil vechtlust was verloren bij gebrek aan goede wil het moment was daar stilletjes haar jas aangedaan zwaar bepakt verliet ze het verleden het was tijd om te gaan…

och lief, ween toch niet om zwarte randen rondom blauwe dagen toe, laat wassende wind de zeilen bollen en adem lucht in lagen vaar, ver voorbij de ingedutte zon door het wijde water en landt, waar dorst zal verdrinken in warme armen van een tweede later…

Kijk daar gaat ze! Ze vliegt naar haar horizon toe Wacht je op mij als je daar bent...? Roep ik haar nog vluchtig toe Maar ze hoort me niet meer... Mijn schat, het ga je goed Waar je ook gaat En weet: ooit komt weer Onze Tijd Onze Eeuwigheid Vroeg of laat…

De tijd is gekomen de tijd om te gaan mijn jeugd deels ontnomen dat heeft heel veel pijn gedaan Het woordje "vader" dat ben je niet waard het verdriet over het gemis, laat ik achter mij hiermee sluit ik het nu eindelijk af deze periode nu voorgoed voorbij Vol hoop kijk ik de toekomst in bevrijdt van mijn verleden het erkennen van de…

Liefste Pa, Ik was je schone-dochter, dus aangetrouwd Enkele dagen geleden ging je, ik heb gerouwd! De echte kinderen smaalden, dat stukje komediant Je was ook zeer gesloten en stil, zowat mijn zielsverwant. Watermannen, weet je, slim en passioneel Deze mensen zijn écht, voor hen dus geen toneel. Je bent een mens van goud, waar ik zielsveel…

Zo ontzield geef jij het antwoord op de laatste levensvraag de trekken op je mond gesmoord in de stilte die ik draag de blik vergleden in het licht van het eeuwig schaduwrijk spiegelt de zon in het gezicht waarin ik mijn dood aankijk.…

Als ik je ogen lachend in de lens van de liefde zie lonken vallen de schellen van mijn ogen die zich vullen met opwellende tranen. Het afscheid zal ondraaglijk zijn. Het zo eerlijk liegende beeld, gevangen door mijn roze bril, vernedert wreed mijn tere wereld. Gelaten heb ik je laten gaan. Je hebt me zoveel pijn gedaan.…

Ik ben 53 en dus een beetje oud Marrie, jij bent 82 en zweeft over golven waar ik nog op moet klimmen kijk mee en geef soms een knipoog ik kan het niet alleen zonder jouw ogen jouw oren dag…