"Wat als" is nu geen vraag Geen wanhoop. niet vandaag slechts, Een bos bevroren bloemen definitief bevrijd deze meid van mechanismen en maren en uren turen zonder zien Wie gaat er dan ook beneden de zeespiegel wonen.…

Ik wachtte in de hal van het station die dag op jou met koffie suikervrij en met de tijd die werd verbeten Terwijl ik uit het raam keek zag ik vogels in het blauw ze vlogen mij voorbij zo lang ik daar toen heb gezeten Ik zat op jou te wachten met een koffie die ik wou en wachtte met de vogels net zo lang om toen te weten Dat jij…

ik zie mijn moeder de dood is in haar ogen een sterfbed ter beschikking gesteld door de zorg ik zie haar vraag en ik antwoord "weldra ma" en toen ging ze, zomaar…

de lippen spannen zich nog een keer samen trachten achter mijn gesloten deur de aftocht te blazen ik wilde nog nog een laatste eer beramen maar de diepe klank, tergend langzaam klimmend, blijkt al zwart van kleur in de verte hoor ik jou op zijn echo azen met amen in zijn geur…

De nacht heeft ons vergeefs bijeengebracht en vervreemd van wie we waren voor elkaar We wachten op het morgenlicht het klepperen van een ekster wie straks het eerst opstaat de gordijnen openschuift het raam wat verder openmaakt…

waar staan we nu is er vooruitgang of toch niet de jaren tussen jou en mij zijn dicht bij een eind gekomen de wegen doodlopend de dromen ja de dromen vertellen is anders als realiseren maar je moet weten als je weggaat dat je terug komt in mijn dromen elke nacht en in de dagdromen mag je ook af en toe voorbij lopen tot de rivier van…

Lege straten, Lege armen Je ogen die mij niet langer verwarmen Slechts enkel een lege blik Ik kijk in de spiegel Lege blik, die lege blik dat ben ik Die lege blik is mij, Hoort bij mij, net zoals jij, Behoorde tot mijn liefde Wat jou niet langer bliefde Een lege kamer Een lege blik Mijn hart voelt koud als het staal van een ijzeren hamer…

het varken roept het uit ze zwaaien met vaandels aan de rand van het woud dikke bomen schroeien zich aan schallend koper het wroet, het niest, is opgewonden en bezorgd eikels zijn het eikels zijn het die vallen en aangevreten om hem heen vallen, slechts ruw vlees zal hun deel zijn geeft zich over aan honden terwijl de rest het hazenpad…

ik sta hier te zoeken naar jouw graf in al die jaren is dit de eerste keer ik weet niet wat ik hier hoop te vinden ik weet alleen dat ik jou hier nergens zie na uren op je gewacht te hebben ben ik tenslotte maar gegaan ik liet een briefje dat ik je niet gevonden had bij een klein wit paaltje staan maar heb daarna nooit meer wat van je…

Ze is aan haar laatste reis begonnen van het aardse naar het eeuwig leven strijdend legt zij het laatste traject af in de tijd die haar nog is gegeven Voor deze reis is geen kaartje nodig haar levensbagage mag ze achter laten er rest nog de tijd van pijn en verdriet en de tijd om met haar familie te praten De hoop die ze nog had is vervlogen…

Hoe kan ik je laten gaan Zonder afscheid te nemen. Je ontneemt me alle adem. Jij bent de enige geweest Die me werkelijk gekend heeft.…

Zul je voorzichtig zijn je plooien om het gevaar zodat het jou niet raakt jezelf onschadelijk maakt want in het gewone schuilt gevaar zoals een ijsberg zich ten dele toont…

Ik zag een traan, ik liet je gaan, Maar in mijn hart was daar de smart. Ik zag je pijn, ik voelde mij klein. Maar wat kon ik doen behalve die zoen? Ik ben hier en jij bent daar. Wat is er met jou, wat voel je nou? Ik wil je helpen om ´t verdriet te stelpen. Maar hoe, op welke manier geniet jij weer en heb je plezier?…

Lief en leed met haar familie gedeeld; gelouterd door de strijd van alledag eens zelf kind boordevol mooie dromen ligt nu stiller dan een stenen beeld. Beheerste treurnis bij sterven op hoge gezegende leeftijd; de verwerking is gespreid, de dood is doodgewoon doch onmenselijk als de stervende lijdt. Ontspanning dat stervenslijden voorbij…

Vandaag werd gepast en gedragen door raven de laatste gezant van de stilte begraven Het was niet zijn land dat vreemd van verbazen zich enkel nog vond in trillende glazen Hij stierf op straten in eindeloos razen waar spelden verloren slechts vielen voor dwazen Vandaag werd de stilte door raven begraven slechts een huilende hond…

wanneer ik zoek met een licht waar zij het laatste gewandeld heeft komt altijd weer haar gezicht naar mijn lantaarn toegewend zacht gebogen, haar ogen dicht en bloed op de mond gekleefd gaat het mee tot het zwicht achter het hek langs de berm die de vijver omgeeft waar nieuw onkruid groeit op de plek van het vergrijp, door sterren omringd…

Niet meer in deze wereld verankerd in mijn hart,gewoon een leven in weerbaarheid, kent geen diepe smart, die sterke eigenheid valt niet uit de toon. Is onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich een natuurlijk talent een rijke tijd,die ze zichzelf aanbood waarin de zuivere creativiteit wordt herkent had zij niets…

Het jaar is voorbij gegaan met vele wolken van smart. Toch zal het leven verder gaan al voel ik mij nog zo verward. Er was veel leegte en verdriet ook was er ruimte voor een lach. Vaak dacht ik: het mag niet maar dan toch weer: het mag. In het leven is elke dag tijd voor een lach en een traan. Leeg blijft jouw stoel altijd…

er bestaat niet zoiets als rouwen vooraf ook niet als jij weet wanneer je dood wil gaan er bestaat niet zoiets als je missen ook niet wanneer je er al een beetje niet meer bent er bestaat wel zoiets als spijt wanneer ik jou je koffers zie pakken vastbesloten dicht klikt en opneemt naar het volgende station stapt rouwen vooraf gaat niet…

Er is een weg die niet belopen wordt als het begin van het einde niet stopt Als dit wel het geval is bij bepaalde mensen, hebben die mensen het begin wel meegemaakt maar het einde moeten missen Dat zijn de mensen die de weg nooit meer zullen zien, denken we Mensen bij wie het begin nog voortduurt zien de weg van dierbaren bij…