Hij droomde lang van zijn pensioen En wilde zo graag stoppen Maar toen ie eind'lijk niets mocht doen Kon hij dat niet verkroppen Men vond die dag de enveloppe Vlakbij zijn bankje in 't plantsoen…

Eenzaam om mij, allentwegen, is ‘t; geen mense en hore ik meer; helder blinkt mijn ogen tegen, hemelvast, het sterrenheer. Alles rust en niets en roert er, in ‘t vereende van de nacht: wat ontwekt of wat ontvoert er dan zoo schielijk mijn gedacht? ‘k Hore een wisse tale spreken, uit het eenzaam stergebied; wonende…

Nu jij er niet meer bent Is alles veranderd Ik kijk in jouw tuin Waar jij hebt gewandeld Het is koud en stil Leeg en verlaten Zelfs de vogels kregen iets in de gaten Geen kruimels Geen water Ik kijk in jouw tuin En zie je weer gaan Afscheid met een lach en een traan Ik kijk in jouw tuin En denk dan even Over de zin van het leven…

Afscheid van mijn jonge jaren Ik wou de herinnering bewaren Hoe ik ben ontstaan Wat er aan vooraf is gegaan Tot wat ik ben geworden En wat ik er zelf aan heb gedaan En wie mij in het leven hebben bijgestaan In woord en geschrift Het staat voor altijd In mijn geheugen Gegrift De jeugd heeft de toekomst Is vaak gezegd…

Dank je wel voor de tijd, dank je wel lieve kleine meid... Voor de tijd je met mij hebt doorgebracht, voor iedere dag en bijzondere nacht. Dank je wel dat je er altijd voor me was. Dank je wel voor je aanwezigheid, ook al kwam dat niet altijd van pas Nu pas is dat besef het grootst, maar helaas te laat... geen moment meer dat je heerlijk…

jouw handen mijn beschutting als het regent mijn vuist in de buurt van kwajongens mijn paardenmiddel bij een slecht humeur mijn houvast als ik wankel mijn warme thuis jouw handen koud en gevoelloos liggend onbereikbaar ver onder de grond waar ga je heen als je dakloos bent?…

Niets is zo somber niets is zo triest niets is zo kleurloos als je iemand verliest je moet het maar leren de dood te accepteren...…

Zal ik haar volgen Als ze gaat Zou ze willen Dat ik meeloop Al die twijfels of ze wil Gaan haar dromen over mij Ziet ze een toekomst In mij En haar Al die nachtmerries over haar Kijkt ze naar mij als ik roep Starende ogen Door mij Of het verleden Al die ruzies om mij Zou ze blijven Als ik het vraag Of harder wegrennen Van…

Stil verlangen Naar iets wat niet meer is En wat nooit meer terug zal komen Wat nu nog hevig pijn doet Maar verzacht in de tijd die nog zal komen De herinneringen zullen ons langzaam aan leiden Naar mooie gedachten, aan vroegere tijden.…

Met koude woorden zie ik wat je achterlaat in het bed van onze herinneringen waar ik slapen zal en weet dat jij wakker geworden weer op de droom zult lijken die mij niet meer zal bereiken.…

Zou het waar zijn Als ik zeg dat het is Zou het waar zijn Als ik zeg dat het voorbij is Zou het waar zijn Als ik zeg dat je moet gaan Zou het waar zijn Als ik zeg dat ik vergeten wil Zou het waar zijn Als ik zeg dat ik zonder je kan Zou het waar zijn Als ik zeg vaarwel…

Je hoofd wat scheef, een schouder ietsjes afgewend. Het was die houding, die, steeds bij mij bleef. Je ogen keken donker, de haren langs je hals. Oor en oog, in schuine lijn, je kon zo heel uitdagend zijn. Je lichaam in een warme draai, uitnodigend naar mij. Mijn arm rond je schouder, gelukkig waren wij. In woordeloze stilte is het…

Levenloos ligt de zwaan langs de snelweg, de buizerd dwarrelt in cirkels naar beneden. In de verte vlucht een ree. De prinses is gestorven. Aan de muur, naast de kast waar de verzonnen namen zijn opgeborgen, hangen keurig ingelijste verwijten. Herinneringen vergelen als kranten in de zon. De prinses is gestorven. Als scherven van beloftes…

Waar ik zoek met mijn gedachten heb jij gevonden wat bruikbaar voor jouw gedachten mij alleen maar achterlaat met de twijfel die elke leegte verandert in een herinnering waar jij niets meer om geeft.…

die laatste avond ging langzaam voorbij uren vol herinneringen en pijn die laaste avond je hebt uitgehuild in mijn armen ik heb je proberen te troosten proberen je hart te warmen die laatste avond jouw hoofd tegen mijn hoofd nooit zal ik vergeten wat je me toen heb beloofd die laatste avond jouw tedere kussen die ik voelde het was toch…

Menswaardig gaan dat was jouw wens geen redden meer aan dat was jouw grens geen hulp op tijd dat was jouw schrik gelukkig een arts bereid met respect en begrip prachtig ben je in slaap gevallen zo vol vertrouwen zo rustig we weten zeker dat zo dood gaan jou goed is bevallen…

o Al te kwade boodschapper, die, bitsig als een horselbie; die, stekende als een degenstoot; die, snel gelijk de bliksemslag; die, stom en doof, noodzakelijk, te mijwaard op de snaren komt gevlogen van de tekendraad! Te gauwe, och arme, vindt ge mij en biedt gij, in uw bitsigheid, de boodschap, - en geen troost daartoe! - dat 'vader overleden…

doorn in mijn hand gevoed met mijn bloed hield de roos in leven niet loslaten een hand tekort voor wat moest steel en hand vergroeid versmolten onderhuids ontstoken ondragelijk de pijn met harde liefde ruk de steel uit mijn vlees plant de bloem in de donkere aarde en voed haar met het bloed uit mijn hand rood op zwart morgen schijnt…

hand in hand, verbijsterd en verslagen, vol ongeloof en woede om de dood van Gerben... we kunnen het niet vatten, we willen het niet zien... de klokken luiden, nog een laatste groet, je levenloze lichaam omgeven met zovele bloemen, iedereen zal je missen, elke dag weer...…

op reis bestemming onbekend geen naam geen vluchtnummer geen koffer zelfs geen vaarwel zomaar op reis zonder afscheid zonder dat je ooit weer thuiskomt...…