Morgen vier ik jouw 22ste jaarfeest alsof je er altijd bij ben geweest. Al mocht je hier maar even op aarde zijn je woont in mijn hart al mijn hele leven dat te voelen verzacht de intense pijn creeërt tussen jou en mij een speciale lijn. Morgen zal de zon door jou schijnen en zullen de tranen om jou verdwijnen als de engelen je zieltje…

Gordijnen gesloten een buurvrouw wenkt: vannacht en nog zo jong. Gesprek valt stil: er valt niets meer te zeggen. Morgen zwartomrand lees ik dan hoe nu het afscheid verder gaat.…

het uur stilgelegd de wijzers staand gehouden schrijft ze in kinderlijk handschrift op de achterkant van de rekening heb je dat ooit gedaan vraagt ze ik kijk weg zie regen door een maanschacht sluimeren oneindige kringelingen in engelenspel heb je dat ooit gedaan vraagt ze nog een keer dwingender nu voel haar ogen als lekkende…

De welvende rondingen zijn nu holtes van pijn Onrecht, je vroege verkwijn. Donker dansende lokken herleid tot een rattennest Je fijne geur ruikt naar ... koeienmest. Staren en erg zwaar ademhalen, verder niets Je heldere gelach, zomaar lol om een prettig iets. Rijk schepsel, ik kan er even niet bij Waarom nou jij? Vaal, kleurloos en…

Zoveel soorten van verdriet ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zo'n pijn, maar het afgesneden zijn. Nog is het mooi, 't geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard. Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden: mazen van…

als ik je in de windstilte in de luwte zo stil vergeet lijkt het alsof na al die tijd tijd niet was terwijl gevoel beklijft als zij zachtjes roept herinner ik en vergeet…

Ik heb er genoeg van, om altijd de eerste te moeten zijn, ik baal ervan, altijd het voortouw te moeten nemen, heb schoon genoeg van haantje de voorste te moeten zijn, en dus besloten, om genoegen te nemen met: mezelf.…

Beachbeats tegen de duinenrand Geven een vreemdsoortige gelukstoestand Regen als een deken over de uitgelaten sfeer Doet niet deren in dit feestbeestenweer   Alleen rondkijkend met een flesje aan mijn mond Hoop ik op die glimp van jou en dat je toch nog komt De vrouwen wulps en bevallig Dansen niet geheel toevallig Pal voor mijn neus de laatste…

wat als niemand hoort tranen verdwijnen in de ruimte alsof ze niet zijn geweest wat als niemand luistert tere sterren fluistert in je oor wat als tranen verder gaan dan de pijn verder dan de zeeën als liefde stilte rust ooit de waarheid zijn…

Aan de muur hangt een waterval van indrukken. De zon schijnt er dwars doorheen. Een grote berg van vertrouwen kijkt uit over kleurige gezichten. Afscheid speelt niet met herinneringen, zij tellen de zegeningen van een leven vol avontuur. De muur is wit, daarachter grenst een wereld van gevoel.…

Mijn bevinding met je graf wroet rond in je geboren zijn spreek de morgen tegen verzacht je koude wang keer haar naar de mijne houdt schuil wat zich kan verliezen het zien kent geen oogopslag maar koerst met een geheime ladder naar beneden reikend tot de wortelmond zwanenzang ritmisch sterft door verstikking mijn eigen naam verstomt.…

Eigenlijk zeg je nooit, voorgoed vaarwel Eigenlijk zeg je nooit voorgoed adieu Eigenlijk zeg je nooit, tot nooit Eigenlijk zeg je nooit, tot nooit meer ziens Want al verruil je het tijdelijke voor het eeuwige We zien elkaar toch echt wel weer Dus zeg ik eigenlijk, tot snel, kortom: Tot de volgende keer! Dus zeg maar niet, voorgoed vaarwel…

Tussen keuze uit twee kwaden verliezen wij de verenpracht chemo om ons op te laden voor onze allerlaatste nacht bleekjes in het bed gelegen dat slechts van pijnbestrijding spreekt maakt de afscheidskus verlegen alsof de dood de liefde wreekt bij ons vertrek schrijf ik een kaart aan allen die ons dierbaar zijn in kleuren van de pauwenstaart…

Tweedracht in je hart, iets wat ik veracht Keuzes maken, een mes dat me verkracht. Moedig toch proberen of eenvoudig totaal opgeven De twijfels vreten aan me en blijven me verteren. Blijven of gaan, ik bemin je nog, Tergen, pesten, stop het toch! Zeker heb ik die pijnen niet verdiend, Hoop intens dat je tijdig bezint. Jouw parel verliezen…

maskers breng ik mee vreemde kleren lange veren ook en alle kleuren van de regenboog parasols een enkele paraplu misschien regen je weet maar nooit en de maskerade kruipt kringt zich traag door alle kronkelstegen van de stad die nog aan deze morgen wennen moet naar de rivier brug hoog gekromd koudijzeren leuningen en verlangen…

Ik had moeten weggaan, zei ze Toen het nog kon Maar er was altijd wel iets: Te laat, te vroeg, te koud, te donker Ik had moeten weggaan toen de dooi intrad en het smeltwater in beken stroomde naar het dal Waarna de katjes van de hazelaar Kwistig met hun stuifmeel strooiden Ik had moeten weggaan nog vóór de zwaluwen weerkeerden uit het…

Kilte verstilt verstomt zomer geen trek meer lust struikelt over afwijzing wijsheid is wijken voor misnoegen loslaten maakt vrij voor mettertijd.…

nu dooft het licht voor altijd uit in de late lente van een verzwakte bruid die zeker naar het verleden ziet waarin men het laatste leven aan de lage luchten liet…

een droom als het einde de dag voorbij voel ik gister in mij dromend zonder einde zijn wij de schaduw voorbij hou mij hou mij vast voor ik voor altijd val…

liever op de stoep iemand roept een naam daar ga je altijd in de tijd gegaan de zon houdt van de maan een naam daar ga je niets liep op rozen vaarwel verhaal in mij een naam daar ga je dan daar ga je dan dan ga jij een naam zomaar rozen op een graf daar ga je…