Rode jurk
De welvende rondingen zijn nu holtes van pijn
Onrecht, je vroege verkwijn.
Donker dansende lokken herleid tot een rattennest
Je fijne geur ruikt naar ... koeienmest.
Staren en erg zwaar ademhalen, verder niets
Je heldere gelach, zomaar lol om een prettig iets.
Rijk schepsel, ik kan er even niet bij
Waarom nou jij?
Vaal, kleurloos en totaal onder de morfine
Verpleging en arts, je hokje even uit.
Laf, levend en met tranen, die niet willen stoppen,
Ren ik snel huiswaarts, tier, gier net als een peuter van vier.
De dood vult mijn neusgaten...
Maar in mijn geest blijf je het lichtpunt met knalrode jurk
Je dansende lange krullen, die me immer omhullen.
Geplaatst in de categorie: afscheid