Netgedichten

netgedicht (nr. 39.879):

Gemiste kans

Ik had moeten weggaan, zei ze
Toen het nog kon
Maar er was altijd wel iets:
Te laat, te vroeg, te koud, te donker
Ik had moeten weggaan
toen de dooi intrad en
het smeltwater in beken stroomde
naar het dal
Waarna de katjes van de hazelaar
Kwistig met hun stuifmeel strooiden
Ik had moeten weggaan
nog vóór de zwaluwen weerkeerden
uit het verre zuiden
en de egelantier haar frêle knop ontsloot
Wat weerhield me ?
In hemelsnaam, wat hield me tegen ?
Ik had moeten weggaan, zei ze
Toen het nog kon