Zwoel is de nacht de lucht is warm en zacht een briesje speelt met mijn haar je voelt je zo onkwetsbaar samen loop je hand in hand je voeten spelen met het zand de maan en sterren verlichten de zee het klinkt misschien heel cliché de romantiek overheerst dit tafereel het is prachtig en sensationeel.…

zonder versterker gaat zijn stem verloren slinken de woorden raken zinnen stuurloos en gedichten op drift een enkel gebaar geeft hoop voor morgen... de fluisteraar echter maakt zich zorgen zijn stem kan het niet aan Lejo van Kuijeren…

Koude ogen in een vierkante kop Een ziel van dynamiet Je pen zo scherp als je geest Je streven naar oprechtheid Je zwakte voor een mooie jongen Je memoires Maken je meer mens dan wie ook In ieder geval mens genoeg Mogen jouw geaffecteerde stem en hoge lach Veelvuldig klinken in de hemel En moge er daar genoeg lieden zijn Waar jij je tanden…

optelsom en aftrekrijm van meer of minder dan een niets ik deel verdeel vermenigvuldig maar wat blijft is rest wat telt wat ik benoem zoekt evenwicht dus af en toe een breukstreep rust…

lange lege nachten verlangen loutert klautert langzaam langs mijn ruggeladder langoureus mi lanct na di het tocht van binnen…

Schrap dat woord Niet meer gebruiken. Het is verleden tijd De mensheid kent het niet meer Eeuwige liefde En vriendschap is een vraagteken Wanneer men het gebruikt, meent men het niet. Vervangen door misschien, het is eerlijker Vriendelijker, niet geheel afgewezen. Met misschien heb je het raden naar. Het kan alle kanten uit Voorbeelden…

Houd goede moed wonderen gebeuren Blijf geloven in jezelf het opent nieuwe deuren Wees dankbaar voor wie je bent Blijf je gevoel volgen iedere dag en elk moment Heb vertrouwen in datgene wat je doet Want als je in jezelf blijft geloven komt alles weer goed…

Waar is nog stilte waar is nog rust overal geluid altijd lawaai zelfs het ritme van je hart dat klopt geeft geen stilte en geen rust totdat het stopt dan is er oneindige stilte maar vinden we dan ook rust?…

Ik kijk in de spiegel en ga terug in de tijd, Ik droom van alles wat er ooit gebeurde. van mijn jeugd die zwijgend voorbij glijdt, Die mijn leven, soms ongewild, inkleurde. Ik sluit mijn ogen, beelden gaan voorbij, Verstilde herinneringen aan een kind. Beelden, alleen maar bestemd voor mij, Sommige voelen aan als een kille wind. Ik kijk…

Ze zijn weer daar De laatste maanden van het jaar Tijd om dingen op te ruimen Tijd om zaken af te handelen Tijd om boeken dicht te doen Deuren dicht, andere open Tijd om verder te lopen Even terugkijken, niet te lang Vooruit Is het enige goede geluid Voetstappen op het gele pad Naar de stad met de edelstenen En de tovenaar Die ook gewoon…

zo voel ik mij verloren soms gelijk een schip in storm vechtend stoer de kop geheven kolken vrezend hoog tè hoog voor het begrip dat niet meer reiken wil naar niets ik wacht en zie… diep herrijst en explodeert tot nevel angst omhult met achting vult water wast mijn leven…

In een tuin vol bloemen in allerlei kleuren En heerlijk zachte zoete bloemengeuren Liep ik in gedachten over een eenzaam pad, Tot ik in ene een mooi droombeeld had. Ik liep daar op het pad niet meer alleen En had oog voor alles om mij heen. Met volle bewondering zag ik al die prachtige kleuren en ik begon weer helemaal op te fleuren. Ik zag…

Vuurvliegjes in het donker ze dansen en ze pronken ze vliegen elegant om je heen het lijkt wel een edelsteen het is een romantisch gezicht twinkelende vliegjes met licht een juweel in de nacht teder fragiel en zo zacht.…

vaag wist hij nog hij zag dat vraagstuk opgelost ergens in een studieboek had hij van die bladzij toch nota genomen in zijn grijze brij boordevol gestampte feiten en zoveel zachtere dromen tot het besef gekomen dat zij naast hem stond die dag vond hij het juiste antwoord weer via haar gulle lach…

Waarom doe je zo koud zo kil en afstandelijk ? Wat heb ik gedaan.. Is er iets mis gegaan, iets wat ik niet weten mag ? Ik ken je niet zo… Waarom doe je zo…? Geef me antwoord, Waarom...?…

Het toen brengt beelden in mij boven, zwevend als mistflarden die uitdagend en ongrijpbaar van mij afdrijven en diep in mijn wezen neemt het verlangen toe naar wat ooit was en waarvan ik weet dat ik het ongemerkt en naïef aan mij voorbij heb laten gaan. Nu neem ik mij voor om de zonnige momenten van het nu diep in mijn zijn te koesteren…

Ik ben een heks Voor wie het nog niet weet Want je herkent me niet meteen Nee, niemand die weet dat ik heks heet Ik tover in mijn eigen huis Vlieg bij nacht even rond de maan Mijn trouwe bezemsteel brengt me In de juiste sterrenbaan Daar kom ik bij van dit leven Ben ik wie ik bedoeld ben te zijn Het gewone leven, het duurt nog even Het…

ik sta bij het raam en kijk naar buiten, naar de bomen die groeien, het gras zo groen, de auto's, de dieren, het land en het bos, ik kijk verder dan ik kijken kan, ik kijk naar het venster, naar de vlieg, naar de vogels in de bomen, ik wil erheen naar buiten zo vrij maar ik zit opgesloten in mijn eigen gedachten.…

Als je de spelregels van het leven begrijpt ben je altijd gelukkig…

Met mijn gedachten op nul Fiets ik de dag tegemoet De dag die traag begint en zo zal eindigen. Een boom staat langs de weg valt op, door zijn kronkelige takken het heeft iets geheimzinnigs De boom vertelt een verhaal Een zielig verhaal Wat het verhaal precies zal zijn Zal ik nooit weten Net als die dag Want dat ben ik vergeten…