Oudejaarsavond kijk ik even nog over mijn schouder, naar wat er al dan niet vrijwillig achterbleef soms zie ik vanuit de schaduw handen reiken maar laat ze daar bestaan niet wast in kille greep slecht bij de rozen blijf ik staan verwonderd dat ze zelfs vergaan het leven kleuren en als na twaalf plechtige slagen het nieuwe jaar begint…

vandaag pluk ik de laatste bloemen om het jaar tot een boeket te schikken de witte sneeuwklokjes passen nog net tussen de veelbelovend groene klimop een kleur van ongerepte schoonheid die zich laat aanvullen door de toekomst seringen vertalen mooie herinneringen als de kamperfoelie zonnige dagen omhelst waarin ze zich slingerde om de gouden…

een gedicht, jawel een gedicht, wie weet schrijf ik wel over de buren die joelen en schreeuwen over hoe lief wel en de dood en scheiden ik dicht misschien beter over de stervende cynthia pas ontloken in de pot vergeten bij de waterronde herdacht bij de ophaling iedere week verzand in het jaarbiljet ik zit en ik schrijf boven het gekijf…

ik pluk de dag weer uit de veren al kijkt ze me nog slaap’rig aan te verbaasd om te protesteren ontwaakt ons lachen simultaan ik douche me in de laatste bui om mijn gezicht te schonen van ‘t zout dat hier ooit spoorde maar zich niet meer wil laten tonen ik schud de regen van me af ‘t heeft lang genoeg geduurd warm me aan een restje zon…

beroerd word je door dat heksenleven zodra je verdwaalt ervaar je licht in het bos mevrouw op nr. elfendertig met druppelneus werd verzonnen,en laat ons nog aanbellen ook zo`n wijf weet alleen maar hoe blauw te brouwen want haar zwarte kat wil de oven niet in, hij vogelt met die pannenkoek-tieten-bultrug alsof het de normaalste zaak van de…

het vuurwerk gaat springen uit spanning voor het nieuwe jaar ook de hapjes staan al klaar het jaar 2007, hebben we weggegeven en het het jaar 2008, hebben ze ons gebracht allemaal cadeautjes en gelukswensen krijgen we van de mensen we feesten tot 's avonds laat en wachten tot het vuurwerk afgaat…

Het ijsbaantje ligt weer voor de deur heerlijk genieten van die geur van warme chocomelk en koek je valt en hebt een natte broek maar dat laat de pret niet zakken je zult heus nog wel vaker op het ijs smakken heel veel mensen hebben pret gelukkig de schaatsen konden weer uit het vet voor hoelang dat weten we niet maar nu is het koud en ik geniet…

De pen Het hoofd De hand De sigaret al of niet De woorden van gesponnen suiker soms wrang als bijtend zuur. Nee ik hang mijn gedicht aan de wilgen. Wie leest er geen wilgen? Ja met mij kun je alle kanten op. Als het maar van Poezie.......…

hij vermoedt een verhaal achter elk geluid digitaal versterkt zonder bron aan de bron van zijn gehoorkanaal of hij nog wel eens luistert drukt hij zijn oren dicht tegen het schriele hoofd tussen zijn benepen ogen een neus die speurt naar de angst die als altijd hem verteren wil of hij ook wel eens snuift en dan de deur luid…

zit je hier dan denk je aan die feestjes en aan die sneeuw die niet komen wil zit je hier dan denk je aan die cadeautjes en lekker eten zit je hier dan zit je goed !…

er kruipt papier door de tuin kleine strookjes uitleg met plastiek omgeven tegen het regenweer het hek staat scheef en onverschillig voor de slang die zich rond haar spijlen als een hitsig touw drapeert het zijn immers de mensen de kleine mensen die hij tegenhoudt in de kruidtuin een komen en gaan van nieuwsgierige leuters blijft…

stilte legt gezwegen woorden lijdzaam op jouw lippen neer die bitter druipen in de diepe lijnen ik vraag me af of daardoor al mijn vlinders stierven in een hoge vlucht gekust nog door de storm die wreed hun vleugels scheurde laat maar liefste laat me maar ik wentel in mijn eigen pijn en kan nu niet de jouwe dragen ik weet het glazen…

de lucht ademt onrust en maakt lange uren zwenkt tussen dag en nacht ademt haat en liefde braakt oorlog - fluistert vrede eindeloos zoekt zij balans tussen een en ander tegenstellingen binnen en buiten zingt zij de dag en fluistert nacht wervelend tussen licht en duister wordt zij vanuit haar midden harmonie herrijst zij even maar als…

Stonehenge, mensen die gehuld in geladen stilte de zonnewende bezweren in het goud van een dag die mysterieus wil zijn Stonehenge, dobbelstenen die door de tijd hun ogen verloren nadat ze kunstig neergezet door een reuzenkind vergeten in de toekomst kunnen kijken Stonehenge, het eiland waarrond de politie een cordon tussen de gelovers…

De stad zuigt aan mijn welbehagen. Zij dekt mij onder haar polierende gelaat van gewapend beton. Niets kan mij hier gebeuren. De woestenijen der barbarijen liggen ver buiten het bereik van haar stenen hart. Haar binnenste dreunt onder haar eigen warmte en loopt er van over. Eindeloos tot haar laatste zucht. De potente calorieën…

In de wonderlijke wereld van je geest pluk je de mooiste bloemen bejubel ze, want zij ontroeren het meest Sta ook stil bij de stilte in je hart en geef je over aan de beelden van je zijn wees liefdevol in alles wat je doet want zwart en wit doen pijn en je hart geen goed…

hij zit in het verstarde zand de grot rond staart leeg het duurt niet lang meer voor het tij alweer bezit zal nemen van haar versteende ingewanden in de korte tijdsspanne daarna het wonder van de vruchtbaarheid kleine kiemen tot gras gezouten kruid tot was plankton op het land het gebulder der golven zwelt stilaan aan tot het geluid…

gewoon een kleine akte in een boek wat foto's in een la bewijs dat ik besta…

Oneerlijk is het leven Oneerlijk is het verdeeld De één die heeft alles De ander heeft niets De ene is gezond En een ander is ziek De ene heeft liefde Een ander kent het niet De ene werkt zich kapot Een ander hoeft dat niet De ene heeft veel verdriet Een ander kent dat niet de ene zal vechten voor zijn leven een ander doet dat niet de…

haar bezem vliegt echt door het stof, het wolkt en kolkt, alles moet netjes voor haar Roodkapje komt aan kant gezet haar rimpeloogjes glinsteren weer dertig en nog jonger zingt het hart opnieuw die aloude deuntjes van feest voor de deur zit ze voldaan een verweerd pijpje in de tandeloze mond te wachten op de komst van wie ze enkel…