Een felle gloed verlicht de aarde de mensheid staat te kijk opgetild door de aardkorst neergeworpen in het slijk Meegevoerd door de golven op het strand weer uitgebraakt richt de mens zich nogmaals op gaat voorwaarts onversaagd…

Er zijn letters die zo vaak in gedachten zijn geschreven en als roersels van het hart falen in het leven omdat ze niet zijn uitgeschreven. Er zijn woorden die zo vaak aan papier zijn toevertrouwd maar als een schreeuw het hart dan raakt juist omdat ze werden geschouwd. Leer steeds met de weegschaal van zachtmoedigheid je woorden…

Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste tegen het zachte van m’n borst vergeet voor eventjes je zorgen voor ‘n moment ben je geborgen verlost van de lasten die je torst Kom maar…, kom maar hier leg je moede hoofd te ruste mijn hart klopt in dezelfde maat gelijk het ritme van jouw pijn laat dit ’n gevoel van vrede zijn voor…

Toen zee en land en luchten, geschapen werden uit het niet, en zon en maan en sterren, naar hemelbogen vluchtten, omdat God hen op hun plaatsen riep. Toen de vogels en de vissen, de dieren op het land, het jonge woud, de bloemenpracht, door God zelf tot stand gebracht, en vast lag in zijn hand. Toen de mens als kroon der schepping, het…

De toekomst ligt aan banden, gesmeed, aan heden en verleden, omgord, met gouden randen, versierd, met paar’len tranen maar veilig als een weg, omsloten door Gods Vaderhanden. De toekomst ligt verborgen, in de holte van het nu. Wanneer hij neemt de vlucht naar morgen, draagt hij u en uw daden mee. De toekomst ligt ook…

als volmaakte chaos uit de hemel vallend dwarrelen woorden als sneeuwvlokken door mijn gedachten enkelen slechts laten zich vatten en verliezen hun eigenheid door de warmte van mijn handen de rest vormt aan mijn voeten een onbeschreven blad…

Vroeger is geweest die wil ik vergeten en een nieuwe toekomst in mijn leven welkom heten. Vroeger is geweest die is voorgoed voorbij toekomst voor nieuwe dingen voor jou en voor mij. Vroeger is voorbij sta er niet meer bij stil toekomst ligt open ik maak ervan wat ik wil. Vroeger is zwart gekleurd toekomst is licht geef dan…

tussen de woorden die niet van jouw lippen komen lees ik de zinnen die niet gezegd hoeven worden zie in jouw ogen de sprekende beelden en weet de tranen die niet vloeien.…

geen woord verbeeld de schoonheid komt tot leven niet op papier: mijn paradijs blijft onbeschreven…

Als een trage beer vastgeketend, die niet weet wat vrij zijn betekend, dwaal ik door het landschap van ijs. Verblind door wat ik achterliet, door het leven dat mij verried, volg ik een lange, eindeloze reis. Verleerde mijn gevoel te delen, kon het me niets meer schelen. Liever dan te leven, was ik dood. Er was voor mij niet veel te winnen…

Ik rond Kaap de Goede Hoop, voor niets meer op de loop. Maar wel op zoek naar jou, ver weg van de bittere kou. De kou die de wereld regeert, en van de mens die niet leert, maar die wel een oorlog voert. De dichter wordt de mond gesnoerd. Ik rond Kaap de Goede Hoop, en of ik er iets voor koop? Ik blijf het antwoord schuldig, ook al denk…

Je zat aan mijn bed als ik ziek was nam altijd een breiwerkje mee, veel werd er niet gesproken want jij breide en ik keek t.v. 't Belangrijkste was altijd gewoon je aanwezigheid vlak naast m'n bed, of m'n tranen afdrogen soms en in diepe stilte een gebed. Als ik me wat beter voelde ging je met me mee naar benee, samen de rokerskamer…

triller moet een grote beurt hij zeurt aan alle kanten een slippertje was snel gemaakt de monteureuze met die roze suikerspin deed er oude onderdelen in…

waar het antwoord vaag schuilt in mijn vragen de oplossing zoek problemen breekt mijn omgekeerde wereld zwerft door zichzelf zoekt in de vraag het probleem van vandaag…

met vallen en opstaan verankert beetje bij beetje elk voetspoor mijn gehechtheid bij elke stap de gedachte hoe duizelingwekkend je aardigheidjes mij aantrekken met spreidarmen vang ik je walswind je stof uit rulle grond gewaaid poedert mijn gezicht onontkoombaar is de terugkeer naar mijn gang van kruipen met opstand en verval beetje…

Een mens heeft soms een duwtje nodig, een duwtje in de rug, een stimulans om door te gaan: ga verder, niet terug! Een mens kan soms zo twijfelen. ‘Heb ik dat goed gedaan?’ Een schouderklopje zegt zoveel: Bravo, zo verdergaan!…

Op welke weg je ook zal lopen en waar deze ooit eindigen zal het vallen zul je niet ontlopen, maar, raak dan niet aan lagerwal. Houdt altijd toch je doel voor ogen, behoudt je goede moed! Struikelen hoort echt bij dit leven en ook een beetje tegenspoed. Het zal niet altijd rozengeur wezen en strijd zal het ook zeker zijn…

De regels in dit land ze worden nimmer nageleefd, ze nemen je hele hand ook als je maar een vinger geeft. De regels van dit land lapt ieder aan zijn laars, ieder vecht voor het zijne en is zijn eigen baas. Dan denk ik toch; het moet toch anders kunnen zodat we met z'n allen het land goed kunnen runnen. Maar ach, het zijn maar…

De zee De schorre zeilen, de sneeuwende zee met De vinkenslag der baren : haar bladeren En het doornaveld verlangen : haar golven Rijden tegen het land waar de vlag der bronst uithangt, Monsteren de muren aan, Lokken het mos en de mensen, de merries en het zand, Laten de stenen als sterrenbeelden achter En bevrijden - zij, de zee en haar…

Ook vandaag zullen mensen sterven, zal er nieuw leven worden geboren. Vandaag zullen veel mensen genezen en gezonden bij de zieken horen. Vandaag draait de wereld gewoon door, waar ze voor sommigen even stilstaat, doordat er één van hen sterft en de ander alleen achter laat. Wij allen hebben elkaar nodig in ziekte, gezonheid en verdriet…