ik doe een stoelendans geheel alleen en zie de kim rondom ik ween menig steen weerom weerom…

Niets in je leven is onbelangrijk voor mij ik sta aan de deur van je hart, klop weet wat er in je hart leeft zelfs gedurende je zwerftochten. Ren niet weg, loop rustig. Wat kan werkelijk voldoening schenken of vrede jou kracht en moed brengen zie je de forsythia de voorjaarsboden niet. Het hindert niet hoe dikwijls je die handen of het…

Grijze wolken drijven traag voorbij de kroeg aan de kade is mijn haven tussen mistbanken varen schepen zonder mij en zie ik meeuwen aan voor raven.…

Zo als we waren dragers van beloftes, er ligt een grotere levensvraag, onderhuidse spanning in Drenthe dicht bij de hunnebedden. Schoffelend bij de violen plant hij dille en jasmijn, Spaanse margrieten, vergeetmenietjes, bieslook, hij knot de wilgen schildert 's avonds zijn stilte. Zelfs de sering oogt anders dit jaar en alle trommels…

Voel je in mijn hart kan je niet meer zien maar in gedachten voel ik je heel dicht bij mij. Zou zo graag nog even met je praten misschien kan jij mijn angsten voor altijd laten verdwijnen. Ben jij gelukkig in het licht nu je bent terug gegaan naar de bron van ons bestaan laat het me weten. Stuur me de wind laat hem zachtjes strelen…

Ik verlang terug naar dat kind Zo onbevangen rennen in de wind Vrolijk enthousiast altijd vertrouwen Elke dag spelen van het leven houden Ik verlang terug Naar mijn naïviteit Zonder zorgen….. ben het even kwijt…

ik voel me als een gebroken ei en dat op pasen ik kan niet meer geverfd worden want de kleuren zouden mijn eiwit vreemd doorvloeien en door weten te vreten tot mijn dooier die niets vermoedend ze binnenhaalt en als toverbal ten onder gaat…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…

In de matroesjka vind je haar handen haar borsten, haar als walnoten de parade aan verhalen van het leven. Ik kijk, dorst niets te zeggen, glunder er trekt een stoet aan waarheid voorbij.…

Begrijp me als ik iets nieuws wil Maar dit me doodsbang maakt. Begrijp me als ik boos op je word Maar heel verdrietig ben als je weggaat. Begrijp me als ik ja zeg Maar eigenlijk denk: hoe moet ik dit nu weer doen? Begrijp me als ik stilletjes ben Maar eigenlijk wil schreeuwen, help me nou! Begrijp me als ik zeg dat er niets is Maar eigenlijk…

verlies drukt door de dagen bepaalt opnieuw het zwaar gevoel wrok weegt niet meer nog wel de wroeging alleen nog jij zou mij weer kunnen leren hoe alles los te laten hoe licht de liefde…

Kom mijn lief in de tederheid van mijn armen. De wereld is zo koud dus laat mij jou verwarmen. Laat ons vergeten wat eerder is geweest. De mens is steeds geworden wat hij het meeste vreest. Kom terug mijn lief en maak een nieuw begin. De toekomst is begonnen verleden heeft geen zin. Geschiedenissen kunnen we herschrijven…

door werk gedreven gekozen voor het leven verscheurt heimwee je hart met luchtpost vol tranen glij je zoet verlangend en woekerend door je oude jaren heen immers: er is nu geen weg meer terug... Elinora, 1 April 2010…

de wortels van een dragende boom zijn verdord de oude vogel verlaat zijn nest omdat zijn beschutting de koude niet langer kan weren * de aarde vangt al snel ontheemde grijze veren…

je versluierde blik maakte dat ik even de zon in je ogen niet zag daardoor belandde ik in een andere stroming een kille emotie deed mijn ogen regenen in een woordloos snikken mijn wezen te fragiel om te relativeren te aanvaarden jouw boomsterkte je stalen veerkracht even te hard voor mijn tere zijn als je merkt dat mijn verdriet…

Harde buiken van ongesproken woorden geboorte van een eenzaam hart De tranen die er zouden komen verstillen in de donkere nacht ontwaakt, in hopen en verlangen vergeet nu het gemis vertrouw op wat zal komen. aanvaard al wat er is. Geluk zit in de kleine dingen, luister naar wat men zegt, vergeet beslommeringen en wandel en voel…

Kreten, pijn, een bloedend hart Gemis kan aan je vreten, janken en zeuren. Dit hoofdstuk is afgesloten, mijmerde ik droef Elke minuut was: miserie troef. Het weerzien was dan ook mooi en onbeschrijflijk Niemand scheidt ons nog, geestelijk of lijfelijk.…

Wanneer de avond valt en alles donkerder lijkt dan ooit dan komen alle vragen boven maar blijft het antwoord onvoltooid En als de stilte hoorbaar is de angsten langzaamaan gaan kwellen wie is er dan nog wakker en wie kan ik mijn verdriet vertellen Ja, dan ben jij er om te lezen te luisteren en nog zoveel meer ook al is het twee uur in…

Ik droom van een gezond bestaan. Ik droom van een liefde die me nooit laat gaan. Ik droom van een leven zonder verdriet en pijn. Ik droom dat iemand er altijd voor mij zal zijn. Ik droom van mensen die eerlijk zijn en oprecht. Ik droom van iemand die voor mij vecht. Ik droom van mensen om mij heen. Ik droom van mensen die voelen dat ik het meen…

Is het zo dat jij mijn verslaving bent en ik tracht te minderen maar het steeds meer wordt dat het mijn huid naar binnentrekt bloed doet branden gevangen in een vreemd verlangen als een bij rond honingraad en is het zo dat er geen feitelijke reden is waarom jij mijn adem beneemt en in alle onbekendheid zo bekend in mijn gedachten…