Storingen

je versluierde blik
maakte dat ik
even de zon
in je ogen niet zag

daardoor belandde ik
in een andere stroming
een kille emotie
deed mijn ogen regenen

in een woordloos snikken
mijn wezen te fragiel
om te relativeren
te aanvaarden

jouw boomsterkte
je stalen veerkracht
even te hard
voor mijn tere zijn

als je merkt dat
mijn verdriet echt is
voel ik de warmte
van je handen

je tederheid troost me
ik vlei me tegen
je brede schouders
kan me eindelijk ontspannen

Schrijver: Nadine, 31 maart 2010

maes_nadinehotmail.com

storingen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 71