Netgedichten

netgedicht (nr. 31.620):

Als Dante's prayer

het water schaatst niet meer
op een zacht zuiderwindje
gelijk de dans als een koorddanser
die zichzelf maar moed inspreekt
in de blauwe lucht

ik weet niet waar ogen rusten
liggen vingers verzonken op een bladzijde
melktobbe gedachten doen verdwalen
voordat ik er erg in had

maar adem herstelt (verkwikt)
als Dante's prayer
nog zonder aankomst door de ander
die meetelt om niet te vergeten

wat in het hart is gegrift van liefhebben
tussen dauw en overvloed
in de kadans van stille voetstappen
die met je meelopen in toekomst
met een zegengroet.