sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

Denken aan winter zowaar een vredige rust in stilte gehuld.…

In het winterlicht Scharrelen de wadvogels Op de wadplaten Kokmeeuwen lichten Wit zilvergrijs vuurrood op Boeggolven breken Stormmeeuwen wulpen Zilverplezier tureluur Doorwaden de geul Slenken glinsteren In diepblauw met de zon mee De twee zeehonden Blikken nieuwsgierig Vanuit het Waddenwater Geen visje te zien!…

In het plantsoentje pikt de buizerd ongestoord, vliegt dan weg: fietsers!…

het nieuwe dit jaar is dat te veel blijft zoals afgelopen jaar…

Ik schrijf, en deel rond: vrouwenarmen versperren haast mijn luchtwegen.…

Gezegende Yule De dagen worden langer Het Licht keert terug…

Droomridder zoekt jonkvrouw om garen mee te spinnen. Zeevrouw zoekt zeebonk om een visje mee te eten. Zweep zoekt tol om door het leven te rollen. Vlieger zoekt touw om te laten vieren. Boer zoekt vrouw al twaalf jaar op de televisie. Muziek zoekt vriendschap in alle toonaarden. Licht zoekt inzicht twee linker handen…

niet alleen de mens laat een beklijvend spoor na voor zijn vrijheid…

Tranen verborgen. De lach die het camoufleert. Het hart doet dan zeer.…

Ieder jaar de vraag Of het een witte kerst wordt Maar het wordt regen Regen elke dag Tot het einde van het jaar Want de hemel huilt De warme zon schuilt Voor oorlogen en crisis Sneeuw wordt ijs, wordt drab Geen sneeuwwit sprookje Geen eenhoorn of toverfee De kerstboom huilt mee Een jaar van verlies Van loslaten, verder…

Hoog in de hemel ster deelt haar licht en warmte niet alleen met kerst Kijken naar een ster zo dichtbij en toch ver weg verbonden met haar Gouden witte ster ik tracht haar aan te raken onvoorwaardelijk Zoveel moois en meer een ster schittert voortdurend eeuwige liefde…

Voetje voor voetje Stoep is ijsbaan geworden Sokken om schoenen…

De kat spiedt, aarzelt, waagt zich op het dunne ijs, jaagt op die meeuwen.…

Weer een donderslag. Gezichtje nog wat dieper in mijn jas gedrukt.…

in schuldig landschap onder de olijfbomen de kogelhulzen wat je me naliet waren wortels en vleugels een prachtig cadeau doorwaakte nachten hij luistert naar de stilte zijn knoken kraken de god van liefde woont in hen die beminnen niet in beminden (Plato)…

Het stijf bevroren riet toont verfijnd lijnenspel van zilversmeedkunst.…

de helende kunst van welgekozen zwijgen in schommelend licht…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Tel grijze haren hier en daar een glans of gloed jong van geest, nog steeds…

Herfstblaadjes trillen in de ondergaande zon een eenzaam parkbank…