een dronken man uit Koog aan de Zaan keek omhoog en zag haar staan een voorbijganger sprak hem aan waarde heer ik zie u staan schijnt daar de zon of toch de maan? de tijd verglijdt in mijn bestaan licht en donker zijn weggegaan het licht in mijn geest is uitgegaan de nacht is over ik moet weer gaan vanmorgen scheen de zon dus nu de maan…

Uit elkaar zouden zij gaan Het licht valt op haar traan, weerkaatst in zijn oor en lispelt: ga samen door…

Uit elkaar zouden zij gaan Het licht valt op haar traan, weerkaatst in zijn oor, lispelt zacht: ga door…

Eén straaltje licht brengt in het duister luister en evenwicht…

In het diepste duister is dat ene straaltje licht brenger van luister, engel van evenwicht…

Als de speculaties kloppen… eens in een tienvoud van aardse cirkelgraden passeert ijzig de schaamte een lichaam waarmee wij niet tellen stelt de mens op de proef wij zullen droef ten onder gaan elkaar het gelijk bestrijdend overweldigt ons een koudste nacht die alle krachten om doet slaan in aller gebeden vredesnaam onttrek aan…

Als ik t ooit weten zal, de betekenis van mijn getal dan zal de wereld openbreken in miljoenen, ongekende kleuren. Dan zal ik dansen op muziek die nog nimmer werd gehoord. En komen beelden uit een vergeten kindertijd, ineens in golven weemoed aan. Stil zal ik samen met u rusten bij het parelwitte strand, omzoomd met 't eeuwigwuivend groen…

Wat werd ik overvallen door een helder licht De hemel ging open Sprekende ogen en een stralend gezicht Een Engel en de hemel ging weer dicht © C. Estmoi voor: Dezibelle…

Sterren vielen, flikkerden, zwarte gaten in het hemeldak Kom eten! wees de steelpan en maande tot zonde ik…

Het is een hilarisch gezicht zoals de aarde wordt verlicht door de zon en door de maan de grote beer die je aan de hemel ziet staan de poolster straalt in volle kracht het is een koude heldere nacht een ster gaat op de vlucht ik geniet van de avondlucht het is een prachtig fenomeen ik vergelijk het met een edelsteen een ster is net een diamant…

De stilte van de nacht de maan die mij toelacht een vallende ster hij komt van ver de zon verdwijnt achter de maan het begint te regenen laat de hemel nu een traan daar boven is het een pracht tafereel het lijkt wel een podium of een toneel met de sterren als acteur de maan is dan de souffleur en ik ben het publiek het is prachtig gewoon…

sla het boek weer open de dagen vliegen voorbij te lang was jij gesloten te lang het verhaal in mij waar gaat de ontknoping naartoe soms is het een sprookje maar vooral een bitter traan de geest is moe voldaan de weg is nog lang het pad onder zon sterren en maan…

als een hemels schone schijn laatste krachten samenbalt toont het met groots spektakel aan er is weer een bestaan verknald brokken komen flitsend voorbij verslaan in een zonnelichtkrant hoe de lang verloren strijd eindigt als gebluste komeet gelukszoekers lopen te hoop voor dit nieuws uit eerste hand trachten snel nog wat te vangen…

Je lost het op in water het niveau is niet gestegen Hier is het bewijs dat er ruimte is Het heelal valt in de inhoud van een emmer uit te drukken Mijn zielezijn is zo klein dat het altijd blijft de werkelijkheid zo groot de dood is maar de dood van wat stoffelijk blijkt Bij een foto van Willem Hoogduin…

Waarschijnlijk begon het heelal met een knal, die zich materialiseerde Daarbij vraagt een mens zich af of het de stem of de wind van God was alsof het Hem iets zou kunnen schelen Restaureren, herstellen in de oude stijl dat lijkt me wel wat, net zoals het idee dat menselijke cellen volzitten met onreduceerbaar complexe systemen…

Aqua is mijn lievelingsklank de klotsende en klaterende druppelende en spetterende ruisende en sprankelende klanken van Aqua Aqua is mijn lievelingskleur de azuren of wiergroene of valavondoranje of doorzichtige kristallen van Aqua Aqua is mijn lievelingsvorm als damp als sneeuw als rivier of als zee als plant en als dier als…

de sluier van de nacht ontbonden zo zal de morgen zijn beeld uit het zachte duister en oogverblindend zoals het langzaam anders wordt er is geen ontwijken aan roze plaatsen en hoe het daarna egaal trekt in meer feestelijke schepping…

het Grote Mysterie wordt met vele namen aangesproken sommige mensen zeggen God anderen zeggen Allah of Brahma Jahwe of Wanka Tanka Spirit of de Schepper ontelbaar zijn de namen van het Grote Mysterie alle mensen op deze planeet drinken water uit haar rivieren eten voedsel van haar land ademen haar lucht ontelbaar zijn de vormen…

het oneindige universum voor ons ter observatie we mogen ver zien erin ver te reizen is waar we ons op verkijken…

het diepe blauw daalt versteend en wordt zwart als de nacht lacht in een spierwitte melkweg waar miljarden fakkels helder schitteren omlijnd met figuren van vroegere tijden kleurrijk verschuilen objecten zich als onvoltooide schilderwerken ze wiegen in blauwe sluiers naast verstoten materie van wat ooit was de tijdgolf van het verleden…