als ik zo in de nacht vertoef en even achterom wil zien ervaar ik het licht en tegenlicht de adem waar ik me van bedien vloeit over helder zicht maar ook de zwaarte waarvoor een mens haast zwicht ik zou zo graag willen, ook door mijzelf te verstillen, jou bevrijden van zwijgende doch knagende last wat het hart doet verkillen en de zon…

ik zag jou als totaal met hart en ziel hield van je liefelijke delen waarvoor ik viel of waren het de kleine dingen je haar en een gebaar die met mij aan de haal gingen in liefde en gevaar…

De afkeuring was groot, maar de goedkeuring zou alleen nog groter zijn. Een mens kan haar of zijn lot niet afdwingen. Hij of zij kan het enkel dienstbaar volgen. Ik weet dat wat ik schrijf alleen vanuit mij komt; anders kon ik het niet zó schrijven. Ik weet ook, dat ik altijd op jou bouw: in stilte en spreken. Daarom heb ik mijn geluk en…

ik val voor het licht dat op je schijnt gebroken in het kristal van ogen ik weet dat je in de verte verdwijnt zonder mededogen terwijl we over vlakke wegen zwerven langs leven en een beetje dood help me overeind, of lijm mijn scherven mijn kus was jouw voetnoot…

Jij bent de blikopener voor de ongeopende blik jij als eerste doorzag het zien twee strelende handen hebben er tien jouw voelsprieten aan je armen willen mij stevig omarmen ook met veel liefde verwarmen verkreukel mij niet heb erbarmen…

In mij leeft een waardevol en stil respect voor jou. In mij leeft een groots waarderen voor jouw persoon, jouw doen en laten. Jouw stil afwegen, wat wel en niet te doen. Jij leeft voor me. Nu weet ik, na zoveel jaren dat het heel goed was, dit eens aan je kenbaar te maken. Dat heb ik gedaan. Godzijdank. Er ligt een hele mooie weg achter…

ik wist in reiken het wijken van de horizon door het bolronde van de aarde maar niet het tedere strijken van oog en handen in een veranderend liefdesperspectief er ging een nieuwe wereld voor mij open in het bereiken van de levensbron als onze innerlijke zon…

Een glimlach is een facelift dat past in ieders prijsklasse.…

Je bent lichtjaren weg, uit het zicht jouw eeuwigheid is in het zonnelicht je vertelt mij fluisterend verhalen door jouw stem laat ik mij stralen je spreekt van een onbekende wereld zo mooi zo teer steeds herhaal je één woord, iedere keer weer je schildert in kleuren jouw wijsheid van het leven het is veel meer dan een aards mens mij kan geven…

sta ik nog even stil bij deze dag waarop ik jou en jij mij weer zag het bij elkaar zijn zoals steeds weer wonderfijn woorden zijn eigenlijk niet nodig, zelfs soms overbodig je aan kunnen raken je kunnen smaken me tegen je aan kunnen vleien je voelen ademen…

ik speelde toneel met hart handen en voeten maar gaf veel te veel na het applaus was ik leeg vond mezelf terug met een stuk in mijn kraag als decor van gisteren in de zaal van vandaag…

Nu je eindelijk jezelf binnenstebuiten hebt gekeerd het harde levensleerproces heeft je dat geleerd is mijn liefde voor jou nog meer gegroeid jouw ontwikkeling heeft me mateloos geboeid ik zie voor ons een toekomst met elan zoals alleen mijn lief verzorgen kan…

gooi maar bloemen in de lucht jaag je zorgen op de vlucht te lang heb ik de stenen meegezeuld die lagen op mijn pad en die ik nooit vergat heb ze gestapeld tot monumenten er afstand van genomen als vervlogen dromen kwetsbaar in het eerste licht hoe vrijheid heette was ik al lang vergeten maar ik zag de bloemenwei plukte ze…

Wie tempert mijn ogen met was van de maan Wie slaapt met de sterren zacht tegen je aan Is het iemand die groot is, niet bang voor de dood is En minstens zo mooi is, om nooit dood te gaan Is het iemand die liefheeft en droomt in verstillen En kleuren tot wit in een prisma kan stillen Als maan die de vloed geeft, als eb het laat gaan En sterk…

Het hart leeft, ademt tikt haar tik vol levenslusten om de mensheid te verheffen uit schuld, straf en boete. Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

was het een tweegesprek of waren het wat woorden in reflex op eenzaam zijn een gebed waarin ik uitlegde wat jou misschien ontgaan was jij die alles ziet behoort te weten kan mij toch niet vergeten zijn ik vraag niets wil alleen maar delen of kan het jou niets schelen nee geen kritiek ik geloof rotsvast in je en weet ik heb je onvoorwaardelijk…

Jij en ik begonnen vijf jaar geleden, Samen een nieuwe wereld ingetreden. Beiden door de liefde gedreven, Onbekend wat toekomst zou geven. Altijd in het geluk geloofd, Tezamen ons verdriet gedoofd. De liefdesvlam is nooit vergaan, Het lot is blijven voortbestaan. Spoedig zijn de jaren verstreken, Een robuuste relatie, zo is gebleken.…

jij reikt jouw hand ik omvouw 'm met de mijne trek je dichter in het licht vluchtig kus jij mijn wang glimlachend kijk ik je aan en zie hoe jij je ogen neerslaat het voelt goed jij hier zo dicht…

Soms gaat het niet om principes Maar om gekoesterde feiten Soms is pijn en leed niet belangrijk De andere keer wel Hoe een simpele huivering Zoveel emotie kan losmaken Zowel voor jou, als voor mij Soms is het niet erg om de ogen te sluiten, Even alles voorbij laten gaan Je kan van liefde houden, Of de liefde willen houden, Hoe veilig het…

Ja, ik kies ervoor om te leven en te sterven op aarde, met lichaam en geest. En ja, ik koos ervoor om door de diepgang van het leven gewassen te worden door een schoon modderbad het meest, en nee, ik zal niet zwichten voor negatieve of kwade krachten maar ik zal weten dat mijn priester altijd het gebed voorleest.…