inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.895):

Engel

Wie tempert mijn ogen met was van de maan
Wie slaapt met de sterren zacht tegen je aan
Is het iemand die groot is, niet bang voor de dood is
En minstens zo mooi is, om nooit dood te gaan

Is het iemand die liefheeft en droomt in verstillen
En kleuren tot wit in een prisma kan stillen
Als maan die de vloed geeft, als eb het laat gaan
En sterk genoeg leeft om zeeën te tillen

In maagdelijk wit sta je hier zonder naam
Laat je ogen lief stralen, je jas uitgedaan
Slaat je hart barmhartig, om nooit te verkillen
Zo prachtig verliefd vanuit duizend verschillen

In wit zou je komen, in wit zou je gaan
Als de regen die dromen in bogen laat staan
Je had zoveel meer om mijn hart te doen trillen
Je had zoveel meer om mijn hart te doen willen

Ik hoorde mijn hart hoe het voor je zou slaan
Je kwam als een engel om nooit dood te gaan


Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com

Schrijver: Jan Haak, 16 november 2013


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.940

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Alexander Peters
Datum:
10 december 2013
Ik kan er maar niet over uit hoe mooi ik jouw gedichten vind.
In eenvoudig taalgebruik zet je een scène neer zoals Vermeer kon schilderen. Zo eenvoudig en toch zo scherp!
Naam:
Alexander Peters
Datum:
9 december 2013
Dit verstilt mijn hart, zachtjes klopt het nog voort.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
18 november 2013
schitterend! 't zou weer een pracht van een songtekst kunnen zijn!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
17 november 2013
Een mooi sonnet, liefde als hoofdzaak, dankbaar thema Jan. Geweldig!
Naam:
Springmuis
Datum:
16 november 2013
Dit gedicht geeft met heel zorgvuldig gekozen woorden aan hoe mooi en intens liefde kan zijn.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)