Er was een toenemend tikken in de slaap het gezicht met natte kusjes bedekt Wakker geworden dacht ik aan jou hoe je op me klom, zorgvuldig je gewicht verdeelde me bevrijdde van een langdurige eenzaamheid Al geeuwend de dakramen gesloten In een boek met Griekse mythen gelezen hoe Zeus in de gedaante van een regenbui een sterfelijke vrouw…

ze legt het huilende kind zacht over haar schouder als ze kalm maar vastberaden langs de rijstvelden loopt het wuivend gewas als fragiele muziek in de wind de hartslag daalt het kind wordt stil geeft zich over aan de tere aanraking van de moeder zij neuriet in harmonie met het rijstveld de wind beroert hun haar een bevrijdende regen…

Voor J. Bijna had ik je Laten gaan, in De stormvloed Van dit leven, Maar toen we Na de strijd Om ons bestaan Samen waren aangespoeld Op het zachte strand Dat rust en vrede brengt Merkte ik dat ik mijn Liefde voor jou niet Los kon laten - liefde Die in mijn ziel te zeer Was ingebrand…

We zwierven, zwerven, hebben gezworven: "Wanderers" op deze aardbol. We zijn nog altijd zoekend en tastend, bijna wanhopig op pad, samen, alleen. Ik liep daar naast jou en wist, eens dit gedicht te schrijven moeten. Wij zwierven samen met elkaar, in elkaar op zoek naar warmte en geborgenheid, beste vriend, richting nieuwe vrinden om al van…

wie tilt nog zijn arm op in warme groet als zielen langs gaan naar het onbekende het gebaar is vaak teveel gevraagd omdat mededogen hen niet meer persoonlijk raakt een medemens verliezen snijdt in eigen vlees ook zonder het ontmoeten van hun geest…

zie in uitgesleten treden voetstappen van het verleden het schuifelen naar de deur een klink die blinkt en handen vindt zonder terughoudendheid eeuwen heeft de zon geschenen in de kleur van glas in lood iedere generatie heeft zich bloot gegeven in de biecht van het dagelijks leven zelfs de dood breekt geen verbondenheid wij delen…

Toen mijn liefde voor jou, kristalliseerde in een kroon... Ik een paleisje voor je bouwde, met in het hart een mooie troon... Een waterspiegeloppervlak Met daarop de keerzijde van het dubbeltje Rijmde mijn gedicht maar zoals wij toen... Het tijdelijke is versteend door de tijd, en het eeuwig ermee verbonden eeuwige... Blijft voor altijd…

Ik keek zoals jij altijd lachte. Een lichtbundel verscheen als derde oog Geen glimlach, maar een uitbarsting van geluk. Jij maakt het goudpotje onder de regenboog.…

klanken zijn toon overschrijdend een tweede dimensie vult de muziek zoals zon zomer speelt in het blond van je lokken wind je lach verdeelt in golven die wit blijven vlokken een branding die bruist in het grijzende blauw van stralende ogen heb voor jouw melodie gekozen de dimensie van liefde doet ons nog steeds blozen…

als de engelen zingen en de hoorn is geblazen is de lucht bezwangerd van de gekken en de dwazen want wij zijn niet van hier wij komen van ver, van daar waar het altijd licht is en waar wij houden van elkaar als de engelen zingen en de hoornen zich laten horen door de zuivere tonen te laten zuiveren door de lucht weet dan dat de liefde…

Was alles zo mooi als de schittering van jouw iris. Jouw kleurrijk bestaan duidt aan rond jouw pupil. Het inzicht wat jij kan uitstralen van ziel tot ziel. Maar de verbinding ziet tevergeefs het verschil. Het verbaal excentriek bulderen als een waterval. Is het herkenbare aan een verfrissend nieuw leven. Gespoeld van top tot teen via een kronkelende…

Jouw hart: het heeft geleefd en geademd voor mij. De ogen keken en de handen hebben gehandeld. Ieder gereedschap, elke dag, de gedachte met gevoel werden door jou en met jou vastgehouden. Het hoofd droeg armen en benen en de spijsvertering. Het hart transporteerde en transformeerde hoop bij alle vormen van wanhoop... die woekerden in mij, door…

ik kruiste zaden wist bloemen te laten baden in een weelde van kleur heb ze niet geschapen maar wel begrepen in gaan voor bestaan zij kiemden leven samen beliepen we andere wegen in groei heb hun geheimen ontsluierd talenten in status nascendi naar voren gebracht bloeien nu al de pracht die zij pas na vele levens ooit zouden hebben…

Je bent meer dan jouw problemen ik zie de ontwikkeling van jouw ziel in de balans van licht en zwaarte door plotselinge momenten zonder vooroordelen is jouw lichaamstaal vol van volledig begrijpen je brengt iets waarop het levensboek kan leunen daar is alles tezamen in universele spiritualiteit herken ik jouw gevoelsleven nu de avond…

Jij wisselde jouw hart in voor mijn hart zomaar, na al die tijd bleef ik daarom geloven en dromen. Jij bracht me verder.…

Een kopje schuin en wijs, haar feestzaal, de straat Steeds dansend op reis, in veel vergeten ornaat Ze spreekt om te vragen, haren krijgen de wind Straal je weer met vlagen, de gedachte blijft bemind Je kon je leven niet kleuren, dus dans je telkens onrijp En de reis zal blijven zeuren, tot ik oud en wijs begrijp Een traan hoopt op…

de wei lijkt wel een symfonie van kleur de wind een dirigent die bloemen wiegt in geur het gras subtiel gevat als zachtgroene omlijsting de zon licht warmte bij op dit zomerschilderij…

Lieve kleine prins, Daar ben je dan in vol ornaat..... zo roze, bloot en zacht Je kleine lieve lijfje, zo blij en lang verwacht! Een kus op je wangetje Een lange weg te gaan..... Op jouw zachte bolletje zal een kroontje staan Soms zal je wel eens denken: Waar moet dat naartoe? Lieve kleine prins, Wat wij nu willen zeggen: We love…

Als ik sprak en keek met je, naar jou, dan kon ik kan ik jou ontwapenen sterk en heerlijk zoals jij je nooit liet kennen. Dankzij mijn binding met liefde en haar vele vormen van uitstraling geef ik aan jou door hoe heerlijk het leven kan zijn, dat je nooit kende! Mijn bewapening zit echter wel alleen in grof geschut der scherpe woorden.…

jij kent het spel met woorden al sinds je geboren bent je ogen toonden de eerste klanken van je babymelodie later kwamen armen en handen tranen als je niet begrepen werd vergat als puber uit te leggen wat in lichaamstaal verzetten was voel je hart tegen mij fluisteren altijd zal ik luisteren naar de diepte in de woorden van je…