Ik ben mezelf niet, ik ben verliefd, want ik wacht -- al uren op hem.…

Deze nácht sta ik open zoals ik jou dacht Deze nacht geeft jouw diepst gevoeld zielesmart kracht Deze nacht wilde dat jij mij woorden bedacht Op deze nacht hebben wij samen gewacht Deze nacht ben ik bij je zoals je verwacht Deze nacht geeft de liefde jouw tederheid pracht Deze nacht heeft de liefde ons nu in zijn macht…

De oester was jaren dicht geweest Zó dicht, ze ging bijna niet open Totdat een kreeft kwam aangelopen Hij tikte op haar robuuste schelp Alsof hij wist van de kostbare schat Die binnenin verborgen zat Voorzichtig opende zij haar veilige huis Hij gaf haar zijn schaar Zij liet hem binnen Een welkom thuis Hij is daarna niet meer…

ik was even in ruste toen gefluister langs de oren blies en zei ga je mee mee met mij zomaar vliegend vlieden * wonderbaarlijk dat zij mij met vergankelijkheid suste ik wist niet dat het mijn geest was die zich zelve vaarwel kuste…

ik zei je al 'dag' voor ik je kende een groet voor ik wist wie je was waar het hart vol van is vindt een mond soms geen woorden maar vandaag heb ik je voor het eerst ontmoet zoekend naar verborgen schatten dansen wij als katten om de hete brij ziende blind zijn wij en tasten in het duister naar die ene parel in het knarsend grind…

je hoeft me niet te melden als vermist na mijn vlucht vandaag of morgen kom ik getooid in vreemde kleren terug met brede glimlach zo mag je me strelen alsof ik een ander ben laat dan je handen rusten op de hoogst bonte kleuren zodat ik weet: je bent een goed mens van missen en liefde spreken we later als mijn ogen en mijn lippen zonder…

We slapen onder dezelfde sterrenhemel. Ook al ben je kilometers ver weg Zal ik je stem blijven horen. Je adem blijven voelen. Je angst en zorgen wegnemen. Je liefde door mijn aderen voelen stromen. De wind brengt je naar mij heen Zodat ik je kan vasthouden. Je geur kan proeven. Je mijn liefde kan tonen. Ook al ben je zo ver weg slapen we…

Licht speelt vanuit het heelal Schijnend over het beekdal Zittend aan een bosrand De akkerrand met kruiden ingeplant Het hemellicht in harpen aan het stralen Aandachtig geniet je van de spiralen Vol bewondering volg je het natuurfenomeen Warmte die op je voorhoofd verscheen Het flonkerspel voelt aangenaam De gloed is heilzaam Het gevoel…

‘k Hou zo van een roze die haar knop nog in geslotenheid haar eerste dankgebed tot de Heer heeft opgezegd. Die gezegend door Zijn genade weelderig voor Hem bloeien gaat en bij het eerste ochtendgloren haar rijkdom naar de mensheid draagt. ‘k Zie haar hart zo openstralen van een schoonheid ongekend bij de Bron haar krachten halen…

je ogen lachen bloemen uit het verre veld als ik je kus en veranderen hun kleuren verder naar fel en lijkt zwart-omrand de berm te zijn waarin licht blauw zich warm koestert in wit je huid proeft gretig jong in de smaken brutaal zacht en meeslepend waarbij ik kies voor de dubbele regenboogkleuren met hun aller subtielste…

Je houdt dus van hem, je houdt echt van hem, zoveel -- dat je het toegeeft?…

Is liefde te meten, in de uren van een dag? Uren gaan voorbij, dagen, jaren, eeuwen ze verdwijnen. Liefde niet, ze blijft in: uren, dagen, jaren, eeuwen ook misschien. Zelfs geen dood, die haar verdrijft. Liefde blijft.…

Ik wist al wat voor brief het was voordat ik maar een woordje las van wat er stond: een jongenshandschrift is altijd zo hoekig als de puberteit, meisjes zijn rond. Handschrift met meer betekenis dan alles wat de inhoud is van deze brief: de letters, krullerig en fijn, ze zeggen: 'k Wil je meisje zijn, ik heb je lief.' Ik heb vandaag…

gekooide liefde gedijt niet tussen tralies gaat ze dood ongevleugeld heimwee naar de hoge vlucht een windei in het lege nest…

een lijn een welving een geur een kleur een klank een stem een blik een woord een lach een lied een passie een leven een tijd een einde een verdriet een herinnering het begon met een lijn en het werd een verhaal een ballade een gedicht een refrein van het zijn…

Ik heb al zo vaak verloren Gebroken scherven weer gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten uitgepraat Ik wacht nu al een poosje met mijn handen open wijd Zo vaak al zitten boeken de koffers al ingepakt Ik heb al zoveel verloren Gebroken scherven vast gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten doorgepraat…

De stad ze wacht ze wil als warme jas weer aangetrokken ze trekt aan mij trekt pubers boeren buitenlui studenten eenzaam dronken mafkezen en in het park verliefde lentesnuivers aan Pleinen worden geveegd glazen gespoeld asbakken geleegd kroegnamen vervangen gevels blijven eeuwen staan Je hoort de handel Hier werd met pigmenten…

Hij is te laat, zoals gewoonlijk Het is zijn auto, hij beslist wanneer we naar huis gaan Als hij tenminste nog komt En na het feest zal hij zeggen: 'Kom het was toch een leuke avond!' maar als hij zo nodig moet zal ik hem, zal ik hem laten komen tot hij schreeuwt om genade - niemand die het hoort De wind zal waaien, het gras zal wuiven…

Velen zeggen, je bent de mooiste, je bent niet de prinses maar de koningin, om jou heen is geen strijd, want je verbindt het pas geboren leven, en daar waar de dood ons scheidt. Om je uiterlijk word je geroemd, liederen zijn over je geschreven, aan de mooiste ben je gegeven, velen zijn naar jou genoemd. Zelfs om je doornen word je benijd…

Jouw doekjes zijn allang droog maar ik laat ze rustig wapperen dan gebeurt er tenminste iets op deze uitgestorven plek Jij zit maar voor je uit te kijken en neemt af en toe een duik Daarna dep je voorzichtig de haartjes op je schedel In de bar vond ik je leuker al zat je wel op te scheppen over jouw huisje en het strand helemaal voor…