19.931 resultaten.
Verbindingen
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
413 Onvrije relaties verknellen ons,
tussen kaden en schepen.
Wie angstige kinderen blijven,
bereiken kant noch wal.
Vertrouwen verbindt ons mensen,
zoals bruggen en schepen doen.
Wanneer verlangen liefde wordt,
gaan we weer op avontuur,
door tegenwind en storm.
Willen we met trouwe schepen,
sterke waterbruggen bouwen.
Willen we vrij maar…
Bloemen als zachte zijde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
344 Bloemen als zachte zijde
Zij, die het gemoed verblijden
Als schoonheid van moeder aarde
Bloemen schenken de echte waarde
Bloemen die geven
Liefde in de kern weven
Als sieraad van schoonheid
Waarmee het leven wordt verblijd
Dankbaar te aanschouwen
Uit liefde bij rouwen en trouwen
Uit het hart gegeven
Als zacht element vanuit het leven…
Koffiegeheimen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
376 Goedbewaarde geheimen,
die in edele koffie schuilen,
wachten op ontdekkingen.
Op liefde voor onze natuur.
Op liefde van koffieboeren,
die koffiekiemen planten.
Die koffiebessen oogsten.
Op koffiebonen wachten.
Goddelijke geuren,
wachten in koffiebonen.
Op passie van branders.
Koffieminnaressen en,
liefhebbers van koffie,
wachten op…
Stille wateren
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
357 Bevers hebben een dam gebouwd,
in onze gedachtenstroom,
die stil geworden is.
Er is een liefdevol meer ontstaan,
waarop we samen drijven willen.
Waarin we diep willen duiken.
In dat bewustgeworden meer,
dat onze diepste gronden kent.
In dat maanbeschenen water,
dat bron van liefde is.
Waarin we leren zwemmen,
als vissen in het water…
Het hele erge
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
426 Wanneer twee mensen fuseerden,
en deden wat ze moesten doen,
was dat heel erg erg,
volgens de liefde,
van de kerk,
van toen.
Vandaag de dag voelt het erg fijn,
om elkaar aan te kunnen raken.
Om elkaar gelukkig te zien,
en heel nabij te zijn.…
Levenslicht zien
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
300 Geloven kan ik het niet.
Ook kan ik niet ervaren,
dat liefdeslicht dooft.
Moeder gaf haar geest aan mij,
en ik heb haar doorgegeven,
aan mijn twee dochters,
die ook Moeders zijn.
De urn van mijn Moeder,
heb ik zelf begraven,
in ons familiegraf,
waar wij samen,
rusten gaan.
Zo kan onze levensenergie,
die ook levensliefde is,
onmogelijk…
Wat in haar nacht ligt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
263 Zij doet echt alles
wat in haar nacht ligt
om van mij een bloem te maken
maar zij mag me nooit plukken
het blijft voorlopig bij de stukken
van de flora in mijn liefdesdrift
ik doe werkelijk alles
wat in mijn nacht ligt
om haar als bloem te laten geuren
maar ik mag niet aan haar ruiken
verberg mij achter de duisterstruiken
tussen de…
Hartslag
netgedicht
3.5 met 6 stemmen
369 Scheur mijn aorta open want ik weet
weet niet hoe ik anders bloeden moet,
met al dit rood in mijn hart, kloppend,
spuwend, dansend, lichtend
Scheur liefste, verscheur, schuur mij,
want ik weet ook niet hoe het liever
moet met al dit rood in mijn hart,
aorta dicht, aorta open, je slaat je slag
Kloppend, spuwend, dansend, lichtend
zo…
Het vergt oefening
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
240 om elke dag weer op te staan met
losgelaten lijnen van
de buidel zorgen en verdriet op je rug
dat gevangen houdt ons
de weg verspert in de woestijnlucht
om ons heen
elke dag nieuw
in de zonovergoten heldere
rivier van onze dromen en toekomst opgestaan
lieve kinderen
om muren neer te halen
deuren te openen naast jullie te lopen…
YES
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
402 Als ik je stem zachtjes hoor fluisteren,
blijf ik geboeid en hoopvol luisteren,
op die alles verlossende beslissing,
nee schat, je bent geen vergissing,
ik wil je nooit meer verliezen
en mocht onze liefde ooit bevriezen,
laat het dan snel weer ontdooien,
we gaan dit nooit meer verklooien.…
Doorgaan
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
269 Je strijkt de rimpels uit mijn leven.
Je strijkt de plooitjes uit mijn dag.
Je doet dat enkel door te geven.
Een knipoog en je lieve lach.…
Zacht | Zacht
netgedicht
4.7 met 6 stemmen
312 Jij bent zachter
dan het woord zacht
Gevangen in een wolk
van zoete dromerij
Net
niet
echt
Tot je ogen lachen
Een woord verloren
Zachter dan zacht…
DE STALKER
netgedicht
4.7 met 31 stemmen
357 ik ben een geheim agent
getraind in onopvallendheid, een gezicht
wat niet herinnerd wordt, kijk slechts
naar je via spiegelruiten en dromen, ken je rug
als geen ander, weet hoe je loopt
en denkt, wat zag je er weer
goed uit vandaag op het strand en in coupé 6,
waar je vier stations voor je uit staarde,
waarom, Anja v.d. H., geb. d.d. 16-07-1994…
Het verstrijken van de jaren.
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
383 Dat ik de dagen niet meer tel,
dat zij niet langer spookt achter mijn ogen,
niet langer huist onder mijn vel.
Ach, ze weet het vast nog wel..
een mooie voorjaarsdag in mei,
we laafden ons aan vitriool
en lieten vrij wat in ons school
slechts één verlate poestvrouw was erbij.
En of ik ooit nog aan haar denk?
Dat gebeurt, soms, als ik nukkig…
Trouw
netgedicht
4.8 met 5 stemmen
302 In voelen, denken, dromen
ben ik tot jouw hart gekomen
daarom ben ik de vijver
die in de winter bevriest
om met je ijver na te denken
in de lente ben ik een vlinder
die voor je danst in het zonlicht
de bloesem van een fruitboom
het maanlicht in de donkere nacht
en je wordt lichter dan mijn gedachten
klimt in de dromen van het droomlandschap…
Liefdevol zijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
278 Dat mensen uitdrukkingen zijn,
van zichtbare materialen.
Dat we onbegrepen uitingen zijn,
van onzichtbare energieën.
Dat we zonder onze toestemming,
onze eerste levenslichten zagen.
Dat we zonder onze instemming,
weer terug moeten keren,
naar onze levensbron.
Dat zijn feiten.
Dat we verantwoordelijk,
denken te moeten zijn,
omdat we indien…
we zouden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
325 we zouden
als spreeuwen
bij elkaar
zijn en
zonder botsen
dezelfde kant
opgaan in een
samenhangende
zwerm dat waren
onze drie diep
gekoesterde
drie verlangens
als bonobo’s
zouden we
over elkaars
haren strijken
en elkaars
handen beroeren
onze ogen
zouden elkaar
zoeken om te
weten of we
samen nog
oké zijn
de spreeuwen…
Rode Dans
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
257 Het is vandaag de dag dat ik in het rood gekleed ga.
Tijd om de wereld in te gaan.
Ontdaan van zijn woorden.
Maar ik ben er klaar voor.
Iedereen houd toch van elkaar?
En bedrijft de lust van de liefde van harte?
Ik lak mijn nagels rood.
Maar van binnen gilt mijn hart.
Het is vandaag de dag dat ik mijn wonden lik.
Proevend het bloed…
Vlucht
netgedicht
4.2 met 4 stemmen
289 je bent zoveel meer
dan je eigenwaarde
je verschijnt nog iedere keer
of steeds vaker
als kwetsbare veer
overal en nergens op aarde
je leeft op een tak
die aldoor breekt
en je glijdt met gevoel
te vaak in een wak
terwijl jij zelf voor ieder
zo boven alles uitsteekt
je lippen spellen die woorden
die mij ten diepste raken
niet zomaar…
Sionsberg
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
278 Daar gaan ze dan zangers
in jubelzang met de levensvorst
diep in de borst
de berg Sion op
waarlangs de zon haar
eerste stralen schiet
rouw verdriet om dood
bij morgenrood in
‘t hemellicht verdrijft
witte klederen en
liefdevolle ogen het
wonder van de rivier…