De dichter verwekt de tekst in stilte, verwerpt de kilte in z’n dicht, verbindt zich met het vrouwelijke, bevlekt de muzen, hij zingt het voort, belooft haar eeuwig trouw, al lijkt dat kort, verkent de verrukking van haar schoot en lende, verdubbelt de hartslag, de uitputting nabij, door kansen die ze hem bood, zonder berouw en soms een…

Pappa, hoger, harder, pappa Ik hoor je kinderen kirren Ook ik kir Heerlijk zo hard, zalig zo hoog Wij op de schommel van passie en Schuchter genot Ik hoor scharnieren piepen en knarsen Het huwelijksbed hield het maar net Onder de knoet van de verkeerde vrouw Maar wij, met onze effen randen, zijn een Wonderwerkje, blij klinken…

Ben je een held als je een moord begaat, ben je een held als je durft vechten, ben je een held als je gewroken hebt? Word je een held als je vol woede zit, vernederd bent, je huisgezin ziet lijden, is haat en wraakzucht iets dat krachtig maakt? Wie is de lafaard onder zijn vermomming, bloeddorstig, niets, niemand ontziend, die als…

Woordenzon als poëzie waarin de kleur verandert, ankert lief en leed tot een hongerige taal, verslaat vergetelheid tot over grenzen van de moraal of een ander woord gebruikt als de toekomst zich sluit tot een geweven melodie, kameleon van stilte, zwijgzame boreling waarin meer te biechten is dan te schrijven. In de aanrollende…

De goot voert af De bus rijdt af en aan Als ik er niet meer ben Mensenvlees in zinloos Blik verpakt wachtend op Een moment dat nooit lijkt Aan te breken En tot die tijd, Om in ieder geval nog Iets uit te voeren, Meet ik mijn leven uit door In de koffie te roeren…

Ik zamel mirre in, schorsen en kruiden Ik heb vijf eeuwen lang moeten verdragen Hoe leven zich versnelde na vertragen Hoe kerkklokken oorlog en vrede luiden Ik zag de wetenschap de dingen duiden Ik zag de lege en de volle magen Ik zag de bataljons hun levens wagen Vereenzaming van vele verre bruiden Mijn nest is af, ik ga het nu betreden…

Ik lijk alleen nog voor mezelf te schrijven ik duid dat niemand euvel schrijven, maar ook lezen is het beklimmen van een heuvel zo is het en zal het altijd blijven. maar weet één ding het is een eenzaam vak dichter zijn je zit wat voor je uit te staren wacht soms zolang dat zelfs de melk en boter verjaren het geeft je alleen maar maagpijn…

dit is een gedicht vertel mij wat het is en ik geef je een paar woorden een beetje wit en misschien een gedachte of de volle maan waar je naar kijkt en dat is het dan naast een paar tranen en de sneeuw die gaat vallen zoals de sneeuw valt…

Schrijf op wat in je op komt maakt niet uit wat of hoe schrijf het maar op, toe beklim de berg je komt vanzelf bij de top. Schrijf op wat in je op komt er komt altijd wel wat wat eens leeg en kaal was wordt vanzelf een beschreven blad.…

Op diepe pijn volgt een formeel gevoel Zenuwen zwijgen plechtig als het graf Verstijfd, het menselijke hart dat vroeg Was Hij het Die gister en eeuwen droeg? Werktuiglijk gaan de voeten op en neer Los van de grond of lucht, zou soms Een trage weg in elk geval Genoegen kunnen kweken zoals steen Kristal en kwarts over het algemeen? Dit…

Joost las: `Poëten leven lang.' Hij greep de lier en stemde een zang. - Veel boeken heeft hij vol geschreven, En 't doel bereikt, waarmee hij zong: Hij bleef tot hoge jaren leven; Maar al zijn verzen stierven jong.…

Hij is aan uitputting bezweken Hij had het zo goed met mij voor Ik leende hem mijn oog en oor Hij hielp mij bij het oversteken Hij zou mij nieuwe moed inspreken Maar langzaam ging er iets teloor Hij werd bedroefd, want hij verloor Ik zag al aan de wand het teken Hij heeft het hoopvol geprobeerd Zijn volle stem werd dun, benepen Mijn schutsengel…

ALL A Alfabetisch naslagwerk voor één bepaald puur spreken, vates of faber in praatvers B vakgebied met beknopte behandeling, je ne sais quoi, van opmaat tot opmaat, zing C van de trefwoorden. Daar begint het zoemen van bylinen. Ik geef het woord door. Ik ging associatieve paden. De naam vertaalt…

bedankt slager dennis voor al uw vleesgedichten en dan nu iemand die vier jaar geleden bijna met een ingezonden brief in de boxtelbode heeft gestaan ------------------------------------------------------- uit: Daar schrik je toch van. De eerste 1000 gedichten…

Elk in hun eigen capsule Verwijderen de poëten zich Van hun planeten van ijs, hitte, Grijs, roze soms Eenmaal aangemeerd bij Hun eenpersoons ruimtestation Tanken ze gewichtloos bij, maar Blijven mens Spieren verslappen, botten ontkalken Eelt op voeten en zielen verdwijnt Terugkeer wacht Eenmaal geland trainen ze, sterken Aan en…

Het licht dat Je door de paters Werd aangereikt Schiep in jou de Liefde voor taal En literatuur Het licht dat voor jou Begon te schijnen Door de Griekse mythologie Die voor jou oerbeschaving is Die nooit uit ons oog Mag verdwijnen…

Vlijmscherp het zwaard Maar ook mijn pen Die mij leert mijn Agressie in banen Te leiden - en telkens Weer sta ik versteld Van de elasticiteit Van de menselijke ziel Ook nadat ik uit Mijn dagelijkse Wereld van ellende Te pletter viel…

Wat ten diepste Werkelijkheid is, Werkelijker nog dan De waarheid, is Met geen pen te Beschrijven, zo Ongelooflijk eenvoudig, Zo mooi Vrij naar Rutger Kopland, Laatste Bevindingen…

Mijn leven was een jachtgeweer Geladen in een hoek Totdat de eigenaar het zag en Meenam, was het zoek Nu dwalen we door bos en dal En jagen daar op wild En telkens als ik voor hem spreek Herhaalt dat hoogte mild En als ik schater, komt de gloed Die de vallei glazuurt Dan is het of een kratermond Een lachsalvo afvuurt Wanneer ik na…

Grijs is de zondagmorgen. Een storm fluit langs draden van staal. Terwijl meeuwen bij elkaar kruipen, loop ik in gedachten en zie de hemel breken. Banen van licht drijven door de wind gedragen naar de slapende stad. Deze middag ligt zij als laat middeleeuws donker en kil voor mijn voeten. Straten en stegen zijn nagenoeg leeg. Een duif rust…