achter de silhouetten van een nadruk dichtbij gevaar kom ik langs je en sta ik daar je staat er verscholen zenuwachtig achter je onschuld waar je graag mee zou knuffelen teder je ware blik onthuld…

De ouder brengt zijn kroost in vijfentwintig jaar groot tot volwassen mens denkt dan, nu ben ik klaar gevoed, gestraft, getroost. Tòt die volwaardige mensen voor het feit zelf staan om de ouder te verzorgen met hun lot zijn begaan ze blìjvend gezond wensen. Moraal van dit gedicht: hoe je het ook went of keert de zorgen zijn in evenwicht…

Alles wordt duurder, iedereen klaagt, komt door de euro en zo kan het gebeuren dat je in de bus stapt, ook dat is duurder geworden, met in je éne hand je maandkaart en in je ándere hand tien euro, want je moet zones bijkopen. Als dán blijkt dat de chauffeur geen wisselgeld heeft en je de bus uitstuurt kun je in 30 graden de rest van je tocht…

je wilt iets zo graag, het brandt het schreeuwt het lokt je telkens, iedere keer weer, of je niet durft, of je niet kan, misschien wordt het je wel belet je wilt roepen, je wilt schreeuwen, je wilt geven, desnoods nemen en dan voel je je stil…

Ondanks dat druk zijn bij iedereen bovenop de stapel ligt, maak je tijd. 't Is te makkelijk om kort van zicht te zeggen, weer een dag kwijt. Je kunt 't nooit te druk hebben om medemenselijkheid te tonen, een kaart, een brief, een mailtje, of gewoon een telefoontje, moet tot "gewoonte" gaan behoren. voor je 't weet hoeft 't niet meer…

De perzik gaf mijn vader mij, Omdat ik vlijtig leer. Nu eet ik vergenoegd en blij, Die perzik smaakt naar meer. De vrolijkheid past aan de jeugd, Die leerzaam zich betoont. De naarstigheid, die kinderdeugd, Wordt altoos wel beloond.…

Hij is onzichtbaar zonder het geluk dat hij kan verdienen in momenten die hem weer bedwingen achter de kast die hem laten zwijgen van verlies en dankbare lichten die hem beloven dat hij mag wachten zolang hij leeft en zijn waardigheid opgeeft…

Gevangen in haar rode licht Bekeken achter glas Zit ze daar maar op haar mooist Een schim van wat eens was Ze flirt en lokt en kleedt ze uit De mannen van de nacht Betaalde liefde tussendoor Terwijl thuis wordt gewacht Haar eenzaamheid valt niemand op Geen man past in haar leven Want wat je eenmaal hebt verkocht Valt niet meer weg te geven…

Als men zegt, de kogel is door de kerk, wat betekent dat dan eigenlijk? 't Is toch eigenlijk gekkenwerk, want het zegt toch klaarblijkelijk dat de zaak beklonken is. Maar als je 't nu letterlijk pakt, is het eigenlijk zo, dat één of andere onverlaat met een geladen pistool de kerk binnengaat. Goed bekeken kun je er geen touw aan vastknopen…

'k Heb met dat nieuwe niets van doen, Vooreerst, het strijdt met ons fatsoen; En dan, ik heb een vrouw getrouwd, Die 't met de Catechismus houdt.…

verloren in wanhoop als de enige vlucht verstrikt, in je eigen uitgezette dwaalspoor de liefde verzucht onnavolgbaar ben je je grauwe gebied wordt groter maar pakt je in echo's, klinken in de verte klanken vervagen je loopt er middenin…

vergeten zijn de woorden de zinnen het verhaal vergeten zijn de tekens het beeld de taal vergeten zijn de mensen de massa het moraal…

De letters die men placht te snijden in de linden, En zijn van eerste aan niet in het hout te vinden; Maar kom je naderhand omtrent de groene bast, Zo blijkt’et dat het schrift gedurig groter wast*. Het kind, indien het ziet eens anders kwade streken, Ontvangt in zijn gemoed de gronden van gebreken. Wat kwaad is, kankert in; gij, leid dan in…

Hij, die altoos wel tevreden Met vermogens die hij heeft Vergenoegd en dankbaar leeft, Kan zijn gaven wel besteden. Maar dat hij, die altoos kniest, En wat andren zijn wil wezen, Zelfs hetgeen hij heeft, verliest, Heb ik meer dan eens gelezen.…

Wanneer is iets onzin, als je 't niet gelooft, als het je vreemd voorkomt, als je er nog niet eerder over hoorde, of omdat je het niet wist? Wanneer zijn het leugens, als je ze niet meer gelooft, als je denkt, je kunt me wat, als je het al eerder gehoord hebt, en het allang wist? De tijd dat mensen rode konen kregen als ze stonden te…

je keek niet links niet rechts maar dwars door me heen niets en niemand ontziend denderde je maar door aan omkijken had je een broertje dood ik was de enige…

ergens onbekend lopen wij elkander nooit gekend eenzelfde doel allebei iets van plan zonder overleg voor elkanders voeten dan een nieuwe horde…

Door een gelig vettig straaltje Op een onbewaakt moment Kwam de jeugd van lieve Lotte Hardhandig aan haar end Halsstarrig voorgenomen Ze moest en zou het doen Dan pas was ze dame Ze wist niet beter toen Die zoete lieve woordjes In die verlaten vieze steeg Had haar loverboy gefluisterd Waardoor hij alles kreeg Hoe stom is ze geweest…

Schaduw werpt halve treden op de trap die wentelend opdoemt uit het verleden steil, maar leidend naar het heldere heden moeizaam beklommen met slepende stap Diep gebukt gaand onder geleden lasten maar volhardend en met moed de blik gericht op het hoogste punt in het helende licht zonder een tel in het duister te tasten Zij die stil wentelen…

Natuurlijk ging ik wandelen in de lentezon... liep tegen mijn docente op met wie ik iets begon van haar - die ik bij naam hier noem - heb ik een hoop geleerd vol overgave mij bekeerd bij hoofddocente Bloem zij gaf me in haar eigen tijd zelf les in niet-verbleken zij sprak na elke hemelbreuk het hart te laten spreken…