Dansen als een mooie vlinder in het zonlicht, met zijn pracht, dansend als de kleine muggen bij het vallen van de nacht. Dans de dagen, dans de nachten, dans het leven als een kind, dat kort droef is, niet blijft zitten, dat intens het leven mint. Ook al kun je niet meer dansen om het lichaam moe en stram, dans dan maar in je verbeelding…

Één liefde, één leven Één leven, één wereld Één wereld, van ons allen Wees bij mij, elke ochtend Elke nacht, elke dag Wees bij mij, hoor bij mij Je bent niet alleen, niet nu Niet morgen, niet heden Bij mij ben je nooit alleen Ik heb jou gemaakt, leren zingen Leren dichten, leren lief te hebben Vooral mij lief te hebben Wij zijn…

't Is 't einde van het jaar of is het spielerei de zon zit laag juist boven op mijn taxushaag…

Ik liep langs zandpad en groene hagen het dorp was oud je zag het aan de stenen de tijd had er ruimschoots in gebeten aan de goten en de daken er hing verschaalde regen maar 't liet hen koud…

Ach vlinder in spe de gevleugelde schoonheid van je blanke huid koolwitje van mijn dromen lavendel bloeit in mijn tuin…

Gevangen in ons web van dromen zien wij de spiegels niet meer staan van waaruit waarheden keken als vensters die soms opengaan.…

Hoe bijna ingetogen het licht boven dichtgevroren meanders neigt zich aan al wat uit het ijs steekt te bezeren…

Een landweg met kasseien hier vriest het niet dat het kraakt maar dat het blinkt…

Ik zie mijn Elfstedentocht palen zijn geslagen om waterverzet te vertragen ijs te laten leven en met zicht op de finish de Bonkefeart waar het koperen kleuren zonnedalen de eenzame molen hemels doet bestaan wij koek en zopiekraampjes zalig geurend hartverwarmend doen verrijzen tochtrijders pijn en vermoeidheid vergeten in het helpend…

Daar stond hij dan te kijken of was het andersom wou hij dat wij naar hem zouden kijken het terrasje was niet groot en hoe bevallig hij daar stond ofschoon gewoon maar van beton…

gedragen over jaren heen de lange versleten doeken licht verhullend onderweg naar een fundament wat randen blijven rafelen tot mini in het verschiet maar daaraan zie je niet waar de zoektocht eindigt draperieën vol betekenis worden pas ontsluierd na verstaanbaarheid van de intrinsieke taal niet langer beschermend wel draaglijk…

Het is bitter koud ook al doet de zon haar deel schrale wind alweer zie de beemden huiveren het is stil langs de rivier…

Duisternis betreden Op eigen initiatief De werkelijkheid verlaten Zonder de terugweg te markeren Voortgedreven door angst Dalen we dieper af Tot we daar aankomen Bij de poel van zwart Een glimp van reflectie Laat daar onze zonden zien Verdriet en ontroostbaarheid Dringen door tot onze geest De pijn die we voelen Ondraagbaar en kil…

Een nieuw begin met oneindig veel kansen ga er voor en win laat het leven met je dansen wees blijmoedig en voel je vrij maak je dromen waar en geniet dan wordt 2008 een fantastisch jaar…

Wie sprak daar van een mooie dood de laatste fazant ving veelkleurig in volle borst het laatste lood…

Even leek het een zomernacht met volle maan en nieuwe sterren Maar de grond was pijnlijk hard bij elke landing De sneeuwmeerman blijkt nachtblind door de zwarte sneeuw Zweefde boven zichzelf maar zag een ander in het tegenlicht van de verduisterde zon Het is weer nacht in zijn gedachten met nieuwe maan en lege sterren…

Niet alleen de plotse hagel bleek zo haastig maar meteen ook wij…

Gedeeltelijk uit verveling en gedeeltelijk uit angst om te vervallen in structuur en eindeloze herhaling besluit De Dichter te dichten op z’n langst en te schrijven zoals het schrijven nimmer ging. Allereerst is daar de diepe slaap met uiteindelijk een droom. Vervolgens mengt Hij beelden. Van vroeger, van nu en bovenal van zichzelf. Het gedicht…

verborgen uit aandacht een varken, in lappen gegeten de aarde verzwolgen een opgeheven vinger vleeseten doet volgen edoch, men moet niet vergeten de lust lacht naar mensen die drinken, dansen welk gelijk wil men krijgen overleven, soms denk ik dat u het ook niet meer weet…

voor vingers ben ik bang mijn tante zaliger rachel haar achtertuin -pioenen mijn kind dat ziek is stella mijn kind dat zoek voor bach mijn vingers…