Nu is het stil Komt het weer los De pijn van lang geleden Het is er nog Was nooit echt weg Heeft nu een plekje Diep in mijn ziel Zachtjes afgegleden Waar ben je gebleven? Hoe zou het daar zijn? Diepere gedachten Dralen af Vol weemoed Oude pijn Ik hou vast Aan wat niet is Aan levenloze dingen Van jou en mij Het gevoel Dat ik zo node…

Wat je niet denkt of raadt Wat niet op je afrijdt Op weg of straat, slaapt nog In de Doods Droom Doos Wat je niet zegt of vermoedt Wat je niet overpeinst Schenkt je zoeter dan room Doods, Doods Droom Doos Genadige hoop, concreter Dan windroos en hondsroos Verlaat ons niet, blijf weg Van Doods, Doods Droom Doos. --------------------…

(H.H. ter Balkt; 1938-2015) In tijd is een mispel geheel aselect volkomen willekeurig derhalve Overrijp moet zij worden gegeten, daar een verrotte mispel beslist niet lekker is Mispelbloemen wonen in een landgoed van blad de gevelvlag van mijn gemeente kent er één In populariteit kan zij niet mee met zowel de appel als (ook) de peer…

Op ‘t einde van de laatste straat staat mijn weg voor eeuwig stil Geen spiegel toont mij ’t gelaat van hem, die ik gaarne zien wil De weg terug schijnt pure mist mijn ziel kan louter verdergaan Wordt hier het gisteren gewist? daar ik zojuist ben heengegaan Gods licht schijnt mij tegemoet zijn warmte draait om mij heen Nu klinkt er een…

Mijn gedachten onrustig vragend niet levenslustig Mijn gevoel verdrietig waarom alles zo nietig Mijn doen en laten afwezig en stil waardoor het is koud en kil Want jij moet nu zonder je lief, je maatje hij was bijzonder Alleen blij om wat er is geweest alleen verdriet om hem het meest Je moet verder maar hoe de tijd…

20 jaar geleden plotseling bij ons vandaan Echtgenoot, vader, opa, weg uit ons bestaan Een leegte, een gemis, wie had dat ooit gedacht.... Op 68-jarige leeftijd was het al "volbracht" Ieder jaar rond deze tijd komen wij tezamen We staan dan stil en luisteren naar het noemen van de namen De naam van deze mens, dankbaar voor zijn leven…

Tranen liepen over mijn wangen. Mijn ogen voelden leeg en koud. Met al die mensen om mij heen, Proefde het leven bitter en zout. Niets in mij kon nog bewegen. Ook met woorden lukte het mij niet. Ik dacht met schreeuwen en met gillen Aandacht te vinden voor mijn verdriet. Een hele nacht werd om mij heen gezwegen, En vroeg ik mij vertwijfeld…

Schoon elk hem weerstand bood, En jammrend van hem vlood, Hij 's doof voor hun gekerm. Hij neemt ze in zijne arm, En brengt ze, rij na rij, Gestaag aan de overzij. Maar nauwlijks zijn ze daar, Of 'k zie de blijdste schaar. De laatste zucht vervloog; De zielrust blinkt in 't oog, De jongling wordt bemind En is hun beste vrind…

Waarom gaan mensen dood, vroeg de kleine man, nou zei Oma, omdat het soms niet anders kan! Maar waarom gaan mensen dood vroeg hij nogmaals, tja, dan gaan mensen naar het hiernamaals! Wat is dat nou weer, vroeg het kind en Oma zei, nou luister naar de bomen, vogels en de wind. Als mensen doodgaan, zie je ze niet meer, maar werkelijk elke…

Laat dicht de luiken! 't Zonlicht dringe niet in deez' ruimten, waar geen morgen haar langer wacht. En laat me alleen met mijne dode! 'k Wil met haar zijn in de eerste wake van hare nacht... Ik wil de teedre woorden spreken, die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde 'k zei niet genoeg. Ik wil haar dodensponde sieren met bloemen…

De droom zoekt zich een compagnon met wie hij het brood breken kan een glas drinken op het leven op sterren, planeten en de zon Een vlinder is de bontgekleurde droom een mens die gezocht heeft zich uitrekken, ontspannen kan de tijd aan zich voorbij laat gaan Zo hoog wuivend met de takken innig met de aarde verbonden Droom heeft een thuis…

Moeder Aarde, Moeder Natuur. In haar schoot het leven en de dood, haar cirkel, die ook mama omsloot. Moeder Aarde, lucht, water en vuur. Haar liefde voor natuur. Kleur, doek en penseel; passioneel, verstilde, lommerrijke taferelen; strevend geheel. Penselen nu gelijk een stilleven, zo-even nog bedreven, vol vuur! Als het leven ophoudt van…

Zij was zo jong en schoon, en blozend als de roze, Zij telde nauwlijk vijftien jaar. De doodesengel kwam en nam de vlekkeloze, Als of 't een echte bloeme waar'. Zij was zo jong! De liefde sloeg haar wonden, Met haren geur'ge toverstaf; Zij wilde 't leven in, en vroeg naar zaal'ge stonden, En aarzelde op de boord van 't graf.…

dit moet mijn dochter niet lezen want zij wil mij niet dood dus alles wat je zegt daarover wil zij niet horen we zeggen er niets over terwijl we uitkijken over de oranje daken en het plein natte sneeuw die valt mensen onder paraplu's wij zo prettig binnen terwijl zij zwanger is ben helemaal niet van plan trouwens om dood…

Toen jij vertrok uit mijn hart stonden diverse wegen open geen hindernis was te hoog ik keek duurzaam naar boven. Jouw oprit was vrij en verlicht alleen was ons woord verlegen jij bent krachtiger dan ik alleen deel ik met jou onze zegen. Het leven keurde jouw medicijn je had geen keuze dus aanvaardde jouw pit leeft voort in mij…

Een zanger van formaat, een stem als van een mannelijke engel, een robuust figuur, die zingen kon als geen ander! De kanker had hem in de greep, nietsontziend, is hij op 68 jarige leeftijd overleden. My friend the wind, is niet meer!…

Waar bomen ‘t maanlicht dekken en hun lover zachtjes laten ruisen Zijn ‘t mijn ogen, die daar lekken ik voel mij hier niet meer thuis en Ik zoek wereldse stilte, al zo lang gelijk gene zijde aan de overkant De stilte van het verheven gezang ‘t vredige van Gods hemelse land Ik zoek het land waarin het vuur met de oceanen vriendschap sluit…

het einde van haar leven nadert met rasse schreden arts zit naast het bed van de amechtig ademende vrouw ze hoest; haar leven eindigt nu waarschijnlijk gauw de pastoor heeft reeds voor haar gebeden teleurstelling is groot; haar vier kinderen zijn weggebleven eigenbelang prefereert boven moeders overlijdensverdriet de vermoeide ogen vallen dicht…

een ode aan Jos Zuijderwijk Wie schrijft die blijft schreef je voor mij blijft je stem vooral zoals die klonk onlangs nog op het Open Podium ik zie ik hoor je nog Jos zoals je zong uit volle borst over tous les garçons et les filles van Françoise Hardy je stond daar so a life and kicking maar toch het lot ging anders beschikken ik…

Het idee dat hemels bestaan, is een lachwekkende gedachte. Ons verstand weigert te geloven, dat mensen ooit de dood verslaan. Maar tegen ongeloof en beter weten in, blijft onze ziel waanzinnig hopen, dat moeder in de hemel op ons wacht. Hemels zijn plaatsen waar zielen samenkomen. Waar geliefden elkaar weer vinden. Waar sterfelijkheid wordt…