Ik droom van oude tijden gekerfd in een rots mijn naam Ik droom in beelden en in geuren Ze kleuren mijn verwondering In mijn ik weerspiegelen de oude woorden en de sagen groeit de mythe en de kracht De ruïnes vormen samenhang de geheimen mijn verhaal…

Een wakend oog, mijn opstaan er zijn geen grenzen aan de dagen heldere nachten bij volle maan vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Ik liep waar Willibrordus liep Heilooërbos Modder, mos Een put zo diep Zo lang geleden Lang voor de Staten en de Steden Naast waar Willibrordus sliep Heiloo vandaag Met heel veel bomen Om te zagen Tijdens dromen Waar hier de mensen wonen graag Heiloo met Witte Kerk Zo oud en sterk Ouder dan Den Haag -------------------------------…

onder mijn voeten de eeuwen verborgen onder dikke lagen leem ze bergen bewogen tijden de laatste ijstijd in uitgestrekte steppe maakt plaats voor zachte regen in het landschap groeien bomen en ijzertijd nog ver graaf in bar verleden waar nomade jager is en de boer zijn toekomst gaat verbouwen de maalsteen is nog…

Ergens bedolven onder stof van gestold verlangen achter echo’s van psalmen en gezangen in de laatste kelder van het hof naast het hakhout uit oude linden hoop ik het terug te vinden Een eeuwige schemer pakt kil mijn hand verpakt het pad in gedoofde kolen en nauwelijks tastbaar ligt verscholen het bruine sieraad uit het verre land Ik breek…

de foto’s nemen hem bij de hand leiden hem naar lang geleden ver weg uit het heden met diepe put onverwachte hobbel afgrondrand boerderijbrand duikt op ’s morgens om vijf uur het is al (extra) licht buurtgenoot wordt opgebracht over Botjes Verdrait huilend opgeborgen dronken doorgereden na ongeluk stoere dorpsagenten jagen verder op kapot…

Ik had geen tijd en moest je kwijt, je wilde aandacht en ik had geen zin... Met een smoesje, dat het druk was, zei je monter, geeft niet hoor, tot de volgende keer... Ik hád wel tijd, die moest ik maken, want de volgende keer dat ik je zag, lag je roerloos en stil in een houten kist zó kil... Ik had geen tijd toen je nog leefde…

Het land lekte laveloos haar liefde naar de sloten die onverzadigbaar gulzig slordig dit genot, zo dierbaar vermorsten. De zotte glimlach hief de tederheid naar een verzakte plank bedwelmd door handgewassen stank Voorbij, te snel voorbij, gleed de lente heldhaftige haver groette het gerst dat weelderig opschietend het verst in wasdom was…

Herinneren is reproduceren van beelden uit de jeugd vervlogen periode vol traag verdwijnende onbezorgdheid verloop is stotterend niet gelijkmatig nu eens snel overspoeld door messcherpe prenten dan weer lege laden in de grijze cellen met veel moeite plaatjes te voorschijn persend uiterst langzaam verhelderend: eerste auto’s in Fordparade…

tijd bestaat niet voor wie wil dromen het vloeit als water vervliegt en raakt op drift als moe gevlogen vogels op hun trek naar noord en zuid zijn de minuten vervlogen in de tijd en wij zoeken naar beschutting in de verborgen dromen van ons hart als de lichten doven boven ons bed.…

Zij huilde Liet tranen De vrije loop Hij danste Weliswaar Zonder emotie Met een hart Vol Hoop Zij communiceert Handen op haar Pregnante buik Hij voelt Intens Gelukkig Warmte Gelijk een Kruik Geborgenheid Vieren zij Staande. Simultaan Hij zet de Dans voort. Op zijn ene wang Biggelt een Beheerste Traan…

Stel je voor, als ik dertig ben! Hoe zou ik dan zijn? Wat zou ik doen? Wat zou ik voelen en vinden? En hoe zie ik er uit? Dan ben ik vast heel oud! Woon ik dan in een groot huis? Helemaal alleen? Of ben ik al getrouwd? En waar zal ik dan aan denken? En verdien ik geld met wat ik heel goed kan? Welke dromen droom ik dan? Dromen op mijn…

ik aanvaard dat nachten vallen als tranen dat stilte breekt maar ook een nieuwe dag dat sterven komt voor al wat leeft en lente winter nodig heeft…

Als ik op mijn piano liedjes speel, uit vervlogen tijd uit vergeelde boeken droom ik weg en ben terug in mijn ouderlijk huis. M'n zussen spelen op piano en accordeon een nostalgisch repetoire en hoopte ik als kleine meid dat ik dat ook kon. Zie Pa en Ma trots zitten genietend van hun spel pinken af en toe 'n traantje weg de kachel snort…

De zonnestralen uitgebreid ze schitteren en schijnen dat mist en zelfs de nacht onze zorgen doen verdwijnen. Ga weg, o nacht en duisternis het voelt als een verschrikking de morgen die er nu weer is brengt blijdschap en verkwikking. Uitgebreid de zonnestalen met schitterende glans ver over bergen, dalen de mensheid weer in trance.…

de tafel het raam terug in de tijd toen stilte nog bestond de punt van de pen in inkt gedoopt het wit dat wachtte vond de tafel en stoel van eikenhout waren nog één geheel ik telde de kralen hoe roetste het raam met rood en groen en geel…

Als los zand gleden de dagen door mijn vingers en in mijn hand bleven keer op keer de parels soms dof soms glanzend ik ontving steeds met verbazing en reeg dankbaar alles tot een snoer van vele vreemde jaren.…

traag sleept de week zich door de nachten voort als koude stroop door een gesloten poort ineens is daar het uur c'est un Moment Suprême opeens ontwaar ik vuur en snelheid zonder rem minuten uren dagen weken maanden jaren eeuwen de tijd heeft alle tijd en uren duren uren om toch weer eindig te gaan blijken er was alleen een eindeloos…

De dag die deze extra uren brengt bedriegt alleen de omgezette klokken. Al werd hij nog zo listig uitgetrokken, geen enkele seconde werd verlengd. Want tijd verschuift de vastbesloten wegen en trekt zich van de wijzers weinig aan, laat gaten in het eerdere bestaan die maar met moeite worden weggezwegen. Mijn lichaam loopt voortvarend langs…