Netgedichten

netgedicht (nr. 6.752):

Geheim

Ergens bedolven onder stof
van gestold verlangen
achter echo’s van psalmen en gezangen
in de laatste kelder van het hof
naast het hakhout uit oude linden
hoop ik het terug te vinden

Een eeuwige schemer pakt kil mijn hand
verpakt het pad in gedoofde kolen
en nauwelijks tastbaar ligt verscholen
het bruine sieraad uit het verre land

Ik breek haar hals zonder schromen
voel hoe de inhoud langs haar buikje glijdt
uit de volle fles met niet verbruikte tijd
en opgespaarde toekomstdromen.