1.060 resultaten.
Leiden, liefde en lijden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
232 Het leven dat mensen leiden
wordt spontaan gevoed
door ware werkelijkheid.
Bemin dus al uw zinnen.
Hoor, zie, ruik, proef en voel.
Heb lief.
Het leven dat we lijden
voeden we hoogstpersoonlijk
met angsten en verwachtingen.
Uw zinnen verwachten niets.…
Bloemkleuren spelen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
209 Zon in het gezicht
Vlinders vliegend in het felle licht
Bloemen verspreiden geuren
Een natuurtuin vol kleuren
Bloemen spreken het innerlijk aan
Als de kelken open gaan
Genietend in de tuin rondwaren
De neus zal geuren vergaren
Kleuren spelen met het gemoed
De roos is als een warm hart in vurige overvloed
De orchidee, daar speelt liefde…
En toch...
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
267 Alle dagen dronken zijn
is ook een manier
om uw saai leven
even te vergeten
al komt het
steevast terug
en zomaar blijven drinken
om dat saai leven te vergeten
dat steevast terugkomt
-is zelfmoord- op een vloeibare
en zachte manier
geen mens die daaraan twijfelt
en toch...…
Doordringend
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
254 Lopend door het park
vol uitgelaten honden
wordt de bloemengeur
doordringend overweldigd
door de lucht van poep en pies…
Geluk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
243 Met alle wind mee
is het goed lopen
op de top van een golf
zolang je maar
naar voren kijkt…
leuvense kachel
hartenkreet
4.4 met 8 stemmen
300 vroeg in de morgen...
is de kachel aan 't geven
warm en knus in huis
de kat ronkt... en ik met de
voetjes op de stoofbuis!…
Hij gaf z'n bloed de vader; hij gaf z'n bloed z'n zoon!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
223 Toen ik nog mijn vader diende
zoals je ook God de Vader dient
diende ik ook graag de samenleving
door mijn bloed te gaan geven (1974)
mijn vader Gerrit Jan gaf meer dan
25 jaar en kreeg een plaquette
ik kreeg een reversespeldkruisje
na 5 jaar bloed geven (1979)
maar toen kwam aids, hiv (1984)
werd ik primair als homo uitgesloten
om…
Bankje in de zon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
371 Zaliger kan ons leven niet worden,
dan zitten op een bankje,
in de zon.
Spontane gedachten zien komen,
en als wolken voorbij zien drijven
langs een wolkenloze hemelweg.
Zaliger kan ons leven niet worden,
dan mijmeren en weer vergeten.
Dan ophouden met weten
zonder vergeetachtig te zijn.
Zitten op een bankje in de zon.
Eenvoudigweg aanwezig…
Quarantainer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
227 In Utrecht de
eerste geplaatst
Geïsoleerde zorg-
instelling voor een face-to-
face contact
Tussen patiënt
en familie
Naar een echt weergaloos
idee van kankerpatiënt
Paco V.
€28.000,00 gecrowdfund voor
QUARANTAINERS
twee compartimenten
door glazen wand gescheiden
Eigen entree
Intercomsysteem
Een modulai-
re inrichting
waarbij…
Zachte krachten 2
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
247 Niet door grof geweld
wordt onrecht neergeveld,
maar door zachte krachten
die rechtvaardigheid verwachten.…
Afstandelijke weken
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
274 Zonder vastigheid
lijken dagen op elkaar
de laatste weken
Soms weet je niet meer
welke dag het ook weer is
je mist van alles
maar dan denk je weer
wat ben ik toch een zeikerd
gezond en zeurend
terwijl elke dag
duizenden mensen doodgaan
of erg ziek worden
de tijd van afstand
zal nog wel even blijven
ongewoon gewoon…
Hazenpad
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
214 Wilde lekker relaxed een stukje fietsen
in de zonnige blije lentenatuur
maar velen hadden ongeveer hetzelfde idee
racefietsen scheerden rakelings langs
motoren en brommers scheurden
brullend, knetterend en stinkend voorbij
heb toen maar razendsnel
het hazenpad gekozen
de fiets ergens neergezet
om een stukje te wandelen
met een frissere…
gesprek met de zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
265 alleen jij en ik
een dierbaar moment
met jou die mij kent
gedachten razen
aflandige windkracht elf
wandelend met mezelf
ik heb je lief
je biedt perspectief
stelt gerust
alles mag ik achterlaten
je spoelt het weg
als ik je dankbaar gedag zeg
is de wind gaan liggen…
De Laurenskerk zwijgt
netgedicht
4.8 met 5 stemmen
710 Op het grote marktplein
dragen geluiden wolken van licht,
de Laurenskerk zwijgt, een winterhoorn schalt
verder van de standvastige toren
en dichter bij de mensen
ogen de straatklinkers verlaten
hun aandacht krimpt,
zij laat zich ook niet vragen
op een mee wapperend doek
Rotterdam dompelt zijn vreemdgangers
om vrij hun eigen weg te gaan…
de zon is daar...
hartenkreet
4.6 met 11 stemmen
299 vergeet voor één keer de miserie
verdrijf de pijn en het verdriet...
speel muziek en zing een lied
in tijden van het corona mysterie
hallo mensen, hier een leuk bericht
iemand komt je glimlach halen
zie ze geven, zie ze stralen
dus daarom trek een blij gezicht
de velden open, de weide klaar
wortels en zaden ontkiemen
reeds bloemen en…
vallen en opstaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
264 voetje voor voetje
schoorvoetend
snelwegen, wegwezen
wandelpad
stapje voor stapje
modderschoenen
schone lucht
adem gehapt
verdwalen
moed in schoenen
eind zoek
terug naar start
stap voor stap
wegwijzers
begaanbaar pad
bonzend hart…
Het maantje
poëzie
3.4 met 11 stemmen
3.131 De maan loopt door de wolken,
Zo zachtjes en zo snel;
De kindren komen buiten,
"O, knaapje, ziet ge 't wel?"
Toen stak het kleine knaapje
Naar haar zijne armkens uit,
En wou het maantje hebben,
En weende en schreide luid.
"Ik kan het u niet geven:
O, zo ge later, kind,
Ook 't levensheil wou hebben,
Dat men op aard niet vindt,…
NAAST IEDERE WIEG
gedicht
3.3 met 51 stemmen
11.745 Naast iedere wieg een fee.
Moeder wringt. Vader knarst.
De fee zegt: ‘Nou ja, we zien wel.
Ik wil mijn voorspelling
later graag preciezer formuleren.’
Aan de lianen die het licht ons toewerpt,
zwaaien wezentjes van wezenlijk
onbegrepen aard: wild, vrolijk, angstaanjagend ook.
En geen zonsondergang om tegemoet te rijden,
geen dagboek om…
Vrijheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
267 In dit soort tijden
kom je er langzaam achter
wat belangrijk is…
Ode aan de vergrijzing
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
367 Ik kijk even naar mijn handen
En ik schrik
Wat zijn ze oud
Craquelé gebroken marmer
Met vijf smalle staafjes hout
Het verval is reeds begonnen
In de herfst
De winter wacht
Als ik die ooit mag bereiken
’t Is een koude lange nacht
Maar dan denk ik aan mijn moeder
Die ’s de winter bijna door
Nog zo stralend levenslustig
Nou…