Alle inzendingen van Adeleyd

Geel is het licht en kort de dagen maar liefde blijft en ook het vragen naar nieuw geluk en levensmoed; dat zij je vergezellen mogen in 't komend jaar; dat mededogen en vrede oeverloos je groet.…

Kopen, mensen, kopen moet je, of je 't nodig hebt of niet, zonder kopen ben je nergens, ben je maar een bange griet... Maar dat kopen moet je doen toch, moet je geven veel geluk, zonder kopen ben je nergens, gaan zelfs ook je dromen stuk, dus maar kopen, beste mensen, kopen tot het je vergaat... kopen, kopen tot je morgen toch weer weet…

Gaudete klinkt vandaag het lied, Gaudete, wees nu maar heel blij want God de Heer, Hij is nabij - gelukkig wie het gloren ziet van 't komen van het licht op aard, van 't Rijk dat alles eens doorgloeit, bevrijding voor wie is geboeid; gelukkig wie die hoop bewaart... Gaudete, 't kind speelt bij het hol van slang en adder onbevreesd... Eéns…

Het wintert nu weldra en dan komt ook misschien het o zo witte van de sneeuw die alles toedekt, al het grauwe van ons falen en 't niet goed weten hoe we echt beminnen kunnen. Het licht dat ons wil leiden kan dan helder stralen en een beetje vreugde brengen aan wie in 't donker dwalen en zoals ééns de profeet het zei: onze voeten richten…

Hoe gaat het je? Ik moet dit vragen want de dagen gaan maar door en de winter is niet slechts gekomen in de natuur, maar soms ook in mijn hart. Je moet weten dat ik eigenlijk niets speciaals te vragen heb, maar de dagen gaan maar door en eer we het weten kan de één of de ander er niet meer zijn. Hoe gaat het je? Denk je nog ooit aan de…

Licht en donker botsen stilte en staal tederheid en oergeweld. Alles is nog onderweg de einders wijken oeverloos verlangen. Stroom en zee eindeloos vervloeien tot klaarheid. Getemde drift en hunkering tot in de nacht. Herboren worden tot licht en vrede regen in de woestijn. Niet te verdragen bron die terugkeert…

Storm en regen allerwegen doen de deuren dicht; mensen wensen even licht en vreugde die vervult. Maar...geduld en straks komt winter aangetreden en is weer de storm geleden.…

Een boompje aan een paal gebonden staat bang te rillen in de wind, en nu de storm raast door de hagen voel ik me als een eenzaam kind. Het boompje zwiept weerbarstig stilte en heel de lucht weent tranen grijs. De paal heeft wel geen wortelwaarde maar maakt het boompje aardewijs. Het samenspel van vele dingen, het weefselwerk van 't tafeldoek…

Verlangen blijft en ook het dromen van morgenlicht en avondrood, van steeds weer vruchten aan de bomen, van leven tot voorbij de dood, van tederheid en mededogen, van kijken vanuit kinderogen, van Gods erbarmen groot.…

Verlangen blijft en houdt ons gaande tot ver voorbij de horizon - verlangen steunt en houdt ons staande vanaf de dag dat ééns begon ons leven hier op deze aarde; en slaat het lot ons keer na keer, we staan rechtop en fier in waarde en leggen nooit die vrijheid neer. Verlangen roept en draagt ons wachten, verlangen slaat en zalft elk mens…

Hoe komt het toch dat heel dit machtig leven zo broos en breekbaar is en dat de zon toch telkens weer de moeite doet om over iedereen te schijnen? Geen plaats wordt overgeslagen, geen donkere hoek voorbijgegaan, geen droevige mens die toch niet heel even kan glimlachen. En dat er steeds weer nieuw leven is: kinderen, bloemen, knoppen in…

't Is altijd wè, zo lees ik op een steen die ergens in Den Bosch iets wil vertellen... Waar leiden toch maar al die wegen heen waarmee we soms ons arme hart zo kwellen? Er is verdriet en vreugde, altijd weer en langzaam wil het leven ons dit leren, maar waarom willen we zo graag wat meer dan wat we eigenlijk kunnen beheren? Is 't dwaasheid…

Een vrolijk vers, ondanks de zorgen, de grote drukte, soms de pijn... Een vrolijk vers voor nu en morgen opdat je ook zou dankbaar zijn. Het leven is niet steeds maar grappig, de druiven zijn soms heel erg zuur maar toch ook lekker ooit en sappig en soms warmt je een hemels vuur. De dagen gaan en ook de nachten; er is zoveel om blij te…

Je durft het aan om met elkaar vanf nu dezelfde weg te gaan, ook al weet je niet wie die ander echt is en ken je jezelf nooit helemaal; Je vertrouwt erop dat het leven voor jullie goede dingen in petto heeft en dat de duisternis niet eeuwig duurt. Je moet maar durven, tegen zoveel onzekerheid in en eindeloze vragen en bezwaren. Het leven…

Waar vind je hem, de weg ten leven; de weg die leidt naar echt geluk? Veel zekerheid is niet gegeven, je denkt soms haast je hersens stuk, en toch wil je niet enkel dromen, het leven is daarvoor te klein; soms schijnt het licht doorheen de bomen maar vaak ook kan het duister zijn. Je bent een mens onder de velen, je krijgt en geeft, en…

Regen traant in oude linden, heeft de zomer weggespoeld; waar kan 't hart nu troost nog vinden nu het enkel weemoed voelt?…

Ook vandaag weer zoveel doden, onbekend, soms onbemind, vragen, zoeken, zin en waarde, oude mensen, jong of kind... Zoveel dat ik 't niet kan vatten, zoveel tranen, zoveel leed, en toch blijft de wereld draaien alsof niemand dit echt weet. Laat ons dan behoedzaam leven, trachten elkaar te verstaan; anders zal het niemand redden, anders…

Zovelen zijn gegaan en keerden nimmer, het slagveld is bezaaid met hartenbloed; wat maken wij ons druk om kleine dingen en zoveel wat er toch wel niet toe doet. Maar wat ten diepste ons echt wil bewegen, het mens-zijn in zijn rijkste zin en doel, dat komen wij op 't slagveld zelden tegen, dat is het minnen, eerbied en gevoel. Het kleinste…

Groen is nog het gras waarop de bladeren vallen, het groeit ook nog, maar niet meer zo vlug als toen de zon nog heel veel kracht had en het o zo dikwijls moest gemaaid. De bladeren liggen daar, verschrompeld door de wind die hen plots opjaagt en weer hoog ten hemel heft, al vallen ze heel kort daarna in het slijk. Moet ik dan treuren om vergankelijkheid…

Een spinnenweb en rafels goud, de winden dansend langs de wegen, het fluisteren van de avondregen en staks weer dagen bitterkoud. Toch wil mijn ziel van vreugde zingen, ook om de herfst en al die dingen.…

Woorden waarin we woonden werden leeg en oud enkel nog de daden blijven ons behoud. Ze zijn meerstemmig en niet steeds van glas en nooit komt er een morgen zoals die gisteren was. De vogels zullen fluiten ook al kort de dag en schuiven wolken voor de zon en is er wee en ach. Bedenk dat heel klein bestaan een druppel is in d'oceaan…

Je bent gegaan naar waar geen mens kan komen die niet het leven hier achter zich liet. Wij zien dit land nog enkel maar in dromen en jou te missen is ons groot verdriet. Mar wij geloven dat het licht zal stralen en dat de vrede die jij vindt je dekt; wij willen graag aan iedereen verhalen hoe liefde steeds opnieuw weer leven wekt. Jij bent…

Nog steeds ken ik je niet al ben je mijn vriend vreemd en dichtbij. Je ziel is anders dan de mijne en er toch mee verwant. Je denken en dromen zijn liever, geduldiger, zachter. Blijf me maar trouw al verdien ik het niet.…

Late oktoberzon die geneest van 't al te grote ik; leer me toch relativeren als ik 's morgens vroeg uit de veren met mezelf geen raad soms weet... Leer me licht en schaduw minnen kijken buiten en diep vanbinnen leer me lieven en verdragen en heel dankbaar leven alle dagen.…

Ben ik dat kind, dat speelse ding of ben ik heel serieus? Wat is een boom: slechts takken nu of rijk getooid met loof? Ieder moment is alles weer anders. Panta rhei.…

De bomen bergen weer hun zomerkleren op - niet in een kast, maar in de grond waar men van nu tot weer een voorjaar komt slechts dood en ondergang, ontbinding vindt. Laat los, laat los, zo zingen alle bossen, behalve waar de dennenbomen staan - de beuken die als heersers langs de paden nog fier rechtop ademen, ook zij worden kaal. Horen wij…

Draag mij in tederheid, adem mij open, bevrijd mij. Stuw mij voort, leer mij los te laten, voer mij naar binnen. Zend mij, raak mij, ontvlam mij. Ontwapen mij, til mij op, leid me verder. Heilige, Geest, Liefde.…

Wat zou ik graag wat mooie woorden vinden om jou te groeten die ik niet echt ken; wat zou ik graag je hart aan 't mijne binden maar zonder je te maken wie ik ben; maar ach, de woorden moeten telkens wijken en andere talen spreek ik niet; hoe kan ik wat zo stil leeft laten blijken als ik toch weet dat enkel liefde ziet. Maar nu de herfst…

Dit herfstig landschap en de wijde voren die achterover vallen onder 't blinken van de ploeg, ze maken heimwee wakker naar de dagen dat ik je voor het eerst ontmoeten mocht. Ze doen me denken aan wat diep verborgen in krochten van de ziel het daglicht schuwt, maar dat in dromen onverwacht me komt bespringen en dat me huiveren doet, al is 't…

Een voet afgezet, ja verloren, en elders een kindje geboren... zo is er licht en duisternis, zo is er vreugde en pijn. En daaglijks gebeuren die dingen, ze laten je vloeken of zingen, maar mensen, ze moeten erdoor... We kunnen heel veel en heel weinig, we zingen of zijn vaak chagrijnig, maar leven wel ergens voor. De herfst met zijn…