Netgedichten

netgedicht (nr. 15.568):

Laat me even rusten...

Laat me even stil worden,
even alles op een rij,
niet nog een telefoontje,
een map, een vraag, een klop op de deur,
een verhaaltje, gemopper of gezeur...
Laat me even bij mezelf komen!

Hoe kan dit toch, en telkens weer:
zoveel bedenkingen, taken, verzoeken,
verdrinken tussen al die boeken,
die schema's en plannen.
Kan niemand ze dan bannen?
Moet zo ons leven hier verlopen?
Laat me even rusten, even maar!
Straks ben ik dan weer helemaal klaar.