Netgedichten

netgedicht (nr. 15.419):

Vivace

De wolken en de zon die er doorheen schijnt,
de lieve lente en het zacht gezoem
van zoveel leven dat alweer ontwaakt is,
het doet de harten sneller slaan en dank ontwaken.

Dat mensen soms zelfs vriendelijk en teder
met anderen op weg gaan hoeft ons niet
zozeer te verbazen,
maar dat ook het omgekeerde: de haat,
de hardheid en het moorden
ook nu nog steeds maar doorgaan, dat is erg.

Kunnen onze ogen dan nooit genezen
en zien ze enkel maar de buitenkant
en niet het nooit-gestild verlangen
dat in ieder leeft?
Wat is het toch dat ons echt leven geeft?