Alle inzendingen van Adriaan van Dam

De slang God schiep in den beginne twintig poten aan de slang Het lijkt wat ruim bemeten maar zo’n beest is aardig lang Dat aantal bleek noodzakelijk om recht te kunnen staan En tevens om van 't aardse slijk en modder vrij te gaan Ook kreeg de slang als enig dier beheersing van de spraak En wat hij te vertellen had was af en toe goed…

Ze waren gevlogen. Zo’n vier jaar geleden zag ik er niet één meer bij ons in de tuin. De borders waarin ze hun spelletjes deden vertoonde nadien nooit een spikkeltje bruin. De dakgoot en windveren werden gemeden, ‘k ontwaarde ze zelfs niet in heester of kruin. Zij hadden wellicht een plausibele reden om elders op zoek te gaan naar het fortuin…

Naar aanleiding van de voorgenomen beursgang van ABN-Amro Het synoniem voor Bank was ooit Vertrouwen. Ik schrijf bewust in de verleden tijd, want dat vertrouwen ben ik nu wel kwijt: Er wordt nog steeds gegraaid met grote klauwen. Geen bank komt er bij mij nog aan te pas. Ik houd mijn spaargeld thuis, in het matras.…

Van de Ghazel wordt meest verondersteld dat hij van erotiek en wijn vertelt. De erotiek daar ga ik wel in mee maar wijn, gelul, dus naar de vuilnisbelt. Dit rijm stamt uit het Islamitisch land Arabië, waar wijn als zonde geldt. Wanneer je daar één druppel tot je neemt, dan wordt voor straf je neus of kin ontveld. Je hebt in dat geval…

Het leven gelardeerd met mooie dingen die hem ontgaan vanwege ergernis, waarmee hij meestentijds druk doende is, zet hem niet aan tot onbekommerd zingen. Hij vult zijn dagen slechts met chicaneren. Zijn mond braakt niets dan eindeloos gezeur, bij voorkeur in de toonsoort fis-mineur. C-Groot zal nooit zijn strottenhoofd passeren. Zijn kop…

Wat is dat lekker, even na te dromen; ik ben het ledikant niet uit te slaan en laat de dag niet bij me binnenkomen, die houd ik nog een poos bij mij vandaan. En voor ‘k het weet zaag ik weer aan wat bomen. Mijn vrouw wordt wakker en zij stoot mij aan, want zij ligt ook zo lekker na te dromen en is het ledikant niet uit te slaan. Het is…

Het is voorbij, de strijd is nu gestreden En ‘t gaf ons weer een alleraardigst beeld Hoe of er in Europa wordt gekweeld Het allermooiste bleek dat toch in Zweden De Kaiserschmarrn die mogen we vergeten In ’16 gaan we Kanelbulle eten…

Ik dagdroomde een keer dat ik kon vliegen. Nee zeg nu niet: ~Toe man doe niet zo mal op scheve tegels maak je al een val, heb je soms last van kronkelende psyche.~ Ja, ik ben hierin echt bloed serieus. Ik vloog in één ruk naar de hemelpoort en klopte aan en ‘t werd ook nog gehoord; de deur ging open, toe geloof me, heus. ’t Was Petrus,…

We hebben nog maar 40 uur te gaan Dan is die flauwekul goddank voorbij En is Europa weer een jaartje vrij Van deze opgeklopte liedjeswaan En over 50 uur is iedereen vergeten Hoe of die Festival-artiesten ook weer heetten…

Een zeer beroemde Diva van de Weense Opera kreeg naar gelang ze ouder werd steeds vaker wat problemen en zweette peentjes als ze op moest voor de aria ~Der Hölle Rache~, om dan raak die hoge F te nemen. De hoge D was geen probleem, die kon ze zuiver halen en met wat pijn en moeite lukte ook nog wel de E maar moest ze naar de F dan merkte zij…

Je voelde het al tijden op je beide klompen aan: Met zingen weet die Trijntje best wel weg maar gaat het om haar kleding raakt ze danig van de leg, vandaar is het in Wenen fout gegaan. Had zij van die Tiroler leren pijpen aangedaan Dan had zij vast als winnaar op het podium gestaan.…

Daar lig je tussen ‘t eikenhout, gekleed in nette kleren Er is zelfs niet vergeten om je nog één keer te scheren De fris gewassen handen op de borst tesaam gevouwen En een gelaat dat roerloos stilt, in blindelings vertrouwen Daar lig je dan in ’t wit satijn door ieder te aanschouwen De naasten laten nog een traan omdat ze van je houwen En op…

Laat Trijntje Oosterhuis maar rustig gaan Ze is beslist niet voor één gat te vangen Mocht ooit een moslim-omroep het verlangen Dan trekt ze met plezier een boerka aan En als ze voor nudisten op moet treden Dan draagt ze niets van boven noch beneden…

Er is bij mij een poes aan komen lopen Wat klein van stuk en magertjes in ’t vlees Ze lijkt een beetje op een Siamees Zo eentje zou je nog voor niks niet kopen Aanvankelijk wou ik het beest best missen Zo’n aanloopkat je weet het toch maar nooit De kans is groot dat zij het huis bevlooit Dan wel het vloerkleed onder zit te pissen Ze keek…

De reacties van Ton en Gabriëla op mijn versje ~Onveilig vrijen~ brachten mij op het volgende sonnetje. Reeds in de brugklas wordt het onderwezen aan knapen van ’t geslacht der Bidsprikhaan: Blijf als het kan bij ‘t vrouwvolk ver vandaan en wees vooral voorzichtig bij het kezen. Als de natuur je tot vrijage dwingt vang dan een vlinder of…

Een bidsprinkhaan kreeg op de Drentse hei een niet te onderdrukken drang tot paren en zocht een wijfje om die klus te klaren, doch vrouwtjes stonden er niet in de rij. Maar na wat zoeken in de paarse pollen vond hij er een en dacht: ~Die is voor mij, mooi vol van lijf en o, wat lacht ze blij, met haar wil ik de hele dag wel snollen.~ Het…

Vrij naar ~Als Moeder jarig is~ van Annie M.G. Schmidt Ach moederdag, wat zal ik er van zeggen. Hij hoort nu eenmaal in het pretpakket van dagen die wat extra aandacht vragen. Zo’n dierendag met een ontbijt op bed. Ach moederdag, wat valt er van te melden. Een dag in mei, maar dan met vorstverlet. Zij mag niets doen, die ongeschreven…

Een week of vijf geleden werd ze broeds, begon op haar manier een nest te bouwen. Het leek naar niets, ’t was ruw en onbehouwen. Zo’n krakkemik beloofde niet veel goeds. Toch bleek de wrakke broedplek aardig tof want elke dag bezorgde ze een eitje, tot negen en toen ging ze voor een tijdje genieten van haar zwangerschapsverlof. Behoedzaam…

’t Is maar dat je je niet vergist: al ben ik dan geen atheïst, ’t geloof bekoort me toch niet echt, maar daarom ben ik nog niet slecht. Want ~wees vrijgevig~ is mijn leus. Geen collectant stoot ooit zijn neus en gaat het om het arme kind, plak ik de zegels zeer gezwind. Ook onrecht -praat me er niet van- is iets waar ik niet tegen kan…

De oprijlaan is dicht beplant met beuken En twee lakeien staan bij de entree Een hovenier besproeit de bloemenzee Zijn Maître zwaait de scepter in de keuken De dienstmaagd dekt de tafel vrij van kreuken Zijn butler regisseert strak het diner Een strijkje speelt sonates van Fauré Om ’t copieus geheel nog op te leuken Doch als des morgens…

Hij sjouwt zijn rug kapot aan zware stenen Of teert als het bloedheet is aan de straat En werkt zich in het zweet en uit de naad Zijn lijf is ruim bedeeld met arbeidsgenen Zijn spreektaal zet meestal ~Het Algemene Beschaafde Nederlands~ flink in de kou De nagels aan zijn vingers en zijn tenen Verkeren in een staat van diepe rouw Maar eens…

Hij danst en zingt en fluit het leven vrolijk tegemoet In regen hagel zonneschijn, zijn weer is altijd goed Geen hoe en wat of wie dan ook strooit in zijn eten roet Hij leeft zijn dagen opgewekt met zwier en licht van voet Aan arbeid heeft hij niet slechts één, maar menig broertje dood Hij rotzooit hier en daar wat aan en komt zo aan zijn brood…

Die Hanneke heeft prachtig laten blijken: Een versje schrijven is wat ieder kan, je houdt je strikt aan haar vier-stappen-plan en zie er staat al één kwatrijn te prijken. En vind je dat wat aan de schrale kant - je zou nog wel wat meer kunnen behappen - dan ga je rustig door met nog vier stappen; welaan spring maar eens lekker uit de band.…

Zo af en toe dan heb ik van die dagen dat ik wat sikkeneurig ben en mat, maar hoor ik jou dan vrolijk aan mij vragen ~Wat zal ik eens gaan koken lieve schat,~ dan is ‘t dat mijn chagrijn voor blijdschap wijkt: omdat je dan zo lief en olijk kijkt. En striemen buiten sneeuw of regenvlagen en is het door de ijzel spiegelglad, of hoor ik donder…

De merels vliegen dagen af en aan met strootjes, blaadjes, draadjes uit een touw voor de voltooiing van hun nest in bouw verscholen in de kruin van een plataan. De ekster die al in zijn vuistje lacht verkneukelt zich in ’t ijverig gesjouw en denkt: ~Ga zo maar door, dan heb ik gauw wat voedsel voor mijn komend nageslacht.~…

Een zomerdag in ’t Amsterdamse Bos. Ze gaven zich verliefd aan ‘t minnen over in de beschutting van het dichte lover en als matras het geurig zachte mos. Een veldmuis die hen in de gaten had dacht: ~Dat is leuker dan me te vervelen, dit spannend spel zal ik eens mee gaan spelen, ik kruip erbij er is nog ruimte zat.~ Juist toen ‘t gemin tot…

De reacties van Hanny en Ton op mijn gedichtje ~De Mei van mij~ inspireerde me tot het volgende sonnetje. Hoe jong was ik, pak beet, een jaar of zeven en was niet uit de polder weg te slaan. Als om halfvier de schoolbel was gegaan werd ik er door een kracht naartoe gedreven. De kleine slootjes wemelden van leven aan salamanders, kikkers…

met dank aan Gorter Die Gorter, mooi wist hij het aan te stippen: De Mei, waar groen weer uit de grond ontspruit, de karpers schieten langs de schoeiing kuit en in de rietkraag broeden waterkippen. Brutale mussen die de tuin door hippen en poezen snoepend van vers Kattekruid. De Perelaar in bloei gelijk een bruid waarvan de bij de honing…

Gert Hiemstra zei het ’s avonds op TV: ~Vroeg in de morgen kans op dichte mist.~ En dus weet elke automobilist: ~De snelheid moet dan drastisch naar benee.~ Maar eenmaal op de weg viel het wel mee en hij bleek ook nog aan de late kant voor straks die uitermate goede klant, die ‘n opdracht had van wel een ton of twee. Wat gas er bij, dat…

In ‘t Amsterdamse weed-en drugsmilieu wordt er de laatste tijd wat afgeschoten, veel kogels hebben er hun lied gefloten en fluiten het nog immer, sacredieu! De oorzaak is dat deze louche heren geen vetes willen schikken, ben je gek -ze blijken niet in staat tot een gesprek- dus geen geouwehoer, hup, liquideren. De woordenschat van bijna…